بریده‌هایی از کتاب همزاد

نگرانی و بی‌خبری از چیزی که ممکن بود مستقیمآ به او مربوط باشد همیشه او را بیش از آن می‌آزرد که خود آن چیز

چه‌بسا در اعماق آبِ ظاهرآ آرام شیطان‌ها بی‌قرار باشند.

«اگر موفق شدی ادامه بده، اگر نشدی، محکم و بردبار باش و پایداری کن!»

صورت ظاهرم هم که خودتان می‌دانید چنگی به دل نمی‌زند... خودستایی توخالی هم بلد نیستم و حیای دروغین هم از فضایلم نیست و همین‌جا با کمال صداقت به این احوال اعتراف می‌کنم... درنهایتِ سادگی به شما می‌گویم وضع این‌جور است. تنها چیزی که دارم راستروی و بی‌شیله‌پیلگی و عقل سالم است. من با اسباب‌چینی و دروغ ودبنگ ابدآ کاری ندارم... صاف و پوست‌کنده به شما می‌گویم که اهل دسیسه‌بازی نیستم و به این حال افتخار می‌کنم... این‌ها چیزهایی است که باید به شما بگویم... من با آدم‌های شریف همراهم و صورتک بر چهره ندارم

قضاوت جامعهٔ چاکرصفت... باور کنید یاکوف پتروویچ... من به‌صراحت می‌گویم، هر دروغی را ممکن است راست جلوه دهد...

«چه می‌شود کرد، باید زندگی کرد دیگر! مگر می‌شود نکرد؟»

نقابْ پوشش همه‌روزی صورت من نیست!»

اگر شکست خوردی، بردبار باش! موفق که شدی، به کوشش ادامه بده.

نگرانی و بی‌خبری از چیزی که ممکن بود مستقیمآ به او مربوط باشد همیشه او را بیش از آن می‌آزرد که خود آن چیز.

او به جایی رسیده بود که هرچه پیش می‌آمد برایش یکسان بود.

حال آقای گالیادکین به کسی می‌ماند که بخواهد از خودش پنهان شود، انگاری می‌خواهد از دست خود به گوشه‌ای بگریزد.

این را به‌صراحت در رویتان می‌گویم. قاعدهٔ من در زندگی این است: اگر شکست خوردی، بردبار باش! موفق که شدی، به کوشش ادامه بده.

آه، ای خواننده، کاش شاعری توانا می‌بودم ــ البته دست‌کم شاعری همپایهٔ هومر یا پوشکین؛ قریحه‌ای کم‌تر از این‌ها شایسته نمی‌بود ــ آن‌وقت جلال این روز پیروز خورشیدشکوه را به‌یقین با الوانی درخشان و قلم‌مویی فراخ‌عرصه برایتان رسم می‌کردم.

وای! آخر چرا من به این راز نگارش منیع و دل‌انگیز، به رمز این شیوهٔ باشکوه وصف این لحظات دلپذیر و آموزندهٔ زندگی آدمی، دست نیافته‌ام؟ لحظاتی که گفتی فقط پدید آمده‌اند تا گواهی باشند بر این‌که فضیلت گاهی بر شرارت و سرکشی و فسق و حسادت پیروز می‌شود.