بریده‌هایی از کتاب چشم انتظار در خاک رفتگان

کار عشق همین است. دام می‌گذاری، اما خودت اسیر آن می‌شوی! بعد شروع می‌کنی به ناله‌کردن و اشک‌ریختن.

آخه اون هم مثل ما بی‌سروسامونه. گداها هم همه با هم قوم وخویشن.»

«بازی با آتیش خطرناکه، اما از اون خطرناک‌تر آتیشیه که زیر خاکستر چرت می‌زنه.»

«دوستی هم مثل شرابه؛ تا کهنه نشه، آدم نمی‌تونه شیرینی واقعیش رو بچشه!»

هیشکی سرش به کار خودش گرم نیست. همه چهارچشمی کشیک بقیه رو می‌دن و مواظب کارایی هستن که هیچ ارتباطی بهشون نداره، نه سیخکی و نه هیچ‌جور دیگه.»

«گیس ما زنا مثل غصه‌هامون درازه و مثل روزگارمون سیاه.»

«صاحبان روزنامه در پول غلت می‌زنند و گلو پاره می‌کنند که زنده‌باد آزادی. اعیان‌زادگان مرفه از سر تفنن شعر می‌سرایند و نثر می‌آرایند و بر سینه می‌کوبند که زنده‌باد آزادی. بازرگانان به زورِ تبلیغ بر سود خود می‌افزایند و گریبان می‌درند که زنده‌باد آزادی. تنها توده‌های محروم و زحمتکش نمی‌توانند این فریاد را تکرار کنند، زیرا آزادی آن‌ها به معنای گرسنگی این‌هاست. از همین رو، بینوایان رنج خویش را تحمل می‌کنند و به جور آن‌ها گردن می‌نهند. آن‌ها به سیاه‌روزی خود تن داده و به سکوت خو گرفته‌اند.»

نسیم خنک به تو آرامش می‌دهد و ستارگان افکارت را روشن می‌کنند.

عذاب وجدانشون فقط با سیل مشروب شسته می‌شه.

وقتی آدم لب بگشاید و دلگیری‌هایش را بر زبان آورد، راحت می‌شود.

توی قفس دلتون می‌گیره، اما دلتنگی بهتر از مردنه. آدمی که توی زندونه بالاخره یه روز آزاد می‌شه. اما راه قبرستون برگشت نداره. واسه همینه که آقازاده‌ها باید امن وامون توی قفس بمونن.»

پولدارشدن همیشه با بارکشی از گُردهٔ آدما شروع می‌شه، چون هیچی از جون آدمیزاد ارزون‌تر نیس. اگه جون آدمیزاد قیمتی داشت، این‌همه جنگ توی دنیا نبود.

باید مردم رو بیدار کرد تا سایهٔ هیچ دیکتاتوری رو بالای سر خودشون تحمل نکنن و همه‌چی رو از پایه عوض کنن. البته مشکل نفهمیدن نبود. اتفاقآ خوب هم می‌فهمیدن. می‌دونستن که یه قیام مردمی خودشون رو به خطر می‌ندازه. انقلاب با منافعشون سازگار نبود.»

مگر می‌شود فقط با دو کلمه حرف و با دست خالی حریف حکومت شد؟ تا به حال چه کسی چنین معجزه‌ای دیده؟

شکم که دروغ سرش نمی‌شه، باید با نون ذرت یا لوبیا پُرش کرد.

دِین آدم به مرده‌ها پرداخت‌کردنی نیست. آدم باید اون‌قدر عذاب بکشه تا سوز و دردش ساکت بشه.

«جدآ راست می‌گن که این مملکت نفرین‌شده‌س... هیچ‌چیزش درست نیس...»

خوب می‌شناسمشون. ایدئالیستای پولداری‌ان که خوب می‌تونن وعدهٔ بهشت بدن. اما رفیق، ما وعدهٔ بهشت نمی‌دیم. امید ما فقط به خودمونه. ما فقط به قدرت خودمون اعتقاد داریم. فقط دهقانا هستن که می‌دونن چه مایه‌ای می‌ذارن و چی می‌خوان. زحمتکشا باید با هم متحد بشن و قیام کنن.»

قسم حرف مفت است.

«همهٔ این مسخره‌بازیای کلیسا کلکه. از اون غسل تعمیدش گرفته تا دعای آخرش. تعمید یه‌جور دلقک‌بازیه با پیرهن سفید و یه مشت آب و صدای ناقوس. اون یکی دلقک‌بازی محکم‌کردن قول وقرار هم یه جور کلک دیگه‌س با یه سیلی نرم از دست کشیش. ازدواج کلیسایی هم یه مسخره‌بازی دولاپهناس واسه خرکردن دو نفر. دعای میت هم حکم تیپای آخر رو داره واسه فرستادن آدم توی گور.»

«آزادی برای گرسنگان ممکن نیست.»

وقتی حریف زن است، مگر می‌شود بدون چانه‌زدن به نتیجه رسید؟ برای مجاب‌کردن زن تدبیر شیطان لازم است.

این دولت هم مثل همهٔ دولتایی که با زور سرپا بندن، حیثیت خودش رو با وحشتی که در مردم القا می‌کنه یکی می‌دونه. هیچی به قدر اعدام مردم رو مرعوب نمی‌کنه.»

جامعهٔ معلمان از همهٔ گروه‌های دیگر ترسوتر و سربه‌زیرتر بود و دولت به‌واسطهٔ شکم و حقوق‌های بخورونمیر آن‌ها را سخت‌تر در مشت می‌فشرد. اما از طرف دیگر، معلمان درست به علت ناچیزبودن حقوقشان از همه ناراضی‌تر بودند.

آرزوی ما فقط اینه که یدفعه جونمون رو بگیرین و خلاصمون کنین. اما شماها می‌خواین ذره‌ذره شیرهٔ ما رو بکشین تا جیباتون رو پر کنین، چون کارکردن با این وضع که ما کار می‌کنیم...»

«پدر، هر دردی یه دوایی داره، جز مرگ که هیچ‌جور نمی‌شه ازش فرار کرد.» «کسی نخواسته از مرگ فرار کنه. مرگ بهترین راه نجات آدمیزاده.»

چاپ خاصیت جادویی داره. دروغ وقتی چاپ بشه، اعتبار حقیقت رو پیدا می‌کنه

وای که زن چه مخلوق پردردسری است.

کارگرا واسه شکمشون مبارزه می‌کنن، نه در راه یه آرمان مقدس.»

من معتقدم باید حساب عرق‌خورا رو از هم جدا کرد. بعضیا برای سیراب‌کردن عطش شکمشون عرق می‌خورن و می‌خوان اعصابشون رو آروم کنن، اما بعضیای دیگه جسمشون تحمل آتیش روحشون رو نداره و واسه آروم‌کردن روح سرکششون دست‌به‌دامن عرق می‌شن. آخه این ناهماهنگی روح و تن یه‌جور خلأ درست می‌کنه که تن آدم رو آزار می‌ده. هرقدر روح بزرگ‌تر باشه، نارضایتی آدم بیش‌تره و خلأ عمیق‌تر می‌شه.»