بریده‌هایی از کتاب استالین

«خوشبختی چیست؟ خوشبختی یعنی حق داشته باشی به میدان اصلی شهر بروی و از ته دل فریاد بکشی: " خدایا، عجب حکومت مزخرفی داریم!"»

آقایان، کم‌تر صحبت کنید. روسیه از پرحرفی نابود شد.

آنچه را با وفاداری نتوانسته بود به چنگ آورد، با خیانت کسب کرد.

«اگر چشم‌ها می‌گریزند، یعنی نیت ناپسندی داری.»

شاعران در روسیه پیامبرند.

«اقتصاد ما آن‌قدر گسترده خواهد بود که هر رذل صاحب‌استعدادی بتواند در آن کاری برای خود پیدا کند.»

کاملاً به‌تسلیم‌درآوردن یعنی به آنان یاد دهد به دستگیری دوستان خود توجهی نکنند؟ نه، یعنی به آنان یاد دهد از دستگیری دوستانشان تمجید کنند.

هر نسل انقلابی، در مرزی مشخص، به مانعی در راه پیشبرد همان ایده‌ای تبدیل می‌شود که خود آن را به دوش می‌کشید.

اصلی‌ترین چیزی که می‌بایست کبا را شگفت‌زده کرده باشد، این بود که لنین چقدر راحت مشهورترین احکام مارکسیسم را نادیده گرفت. مارکس نوشته بود که پس از انقلاب دموکراتیک، لزوما باید بورژوازی قدرت را در دست بگیرد، درحالی‌که لنین به‌قدرت‌رسیدن بورژوازی در روسیه را نتیجهٔ اشتباه پرولتاریا اعلام کرد! او با شور و شوق از گذار به انقلاب سوسیالیستی سخن گفت.

کمی به تأمل در خود نشست: ۳۷ ساله بود و عمرش دیگر به سراشیبی افتاده بود. و چه جایگاهی داشت؟ عضو کمیتهٔ حزبی متشکل از یک مشت پرچانه، که اکثریتشان در زندان به سر می‌برند و بقیه در آن‌سوی مرز به یکدیگر بد و بیراه می‌گویند. زندگی موفقی نبوده است! حالا او روزهای متمادی دراز می‌کشد و به دیوار می‌نگرد. اتاق را تمیز نمی‌کند و ظرف غذایش را نمی‌شوید. اسویردلوف که با او همخانه بود، حکایت می‌کرد که کبا بشقاب پس‌ماندهٔ غذایش را کف اتاق می‌گذاشت و تماشا می‌کرد که چگونه سگ می‌آید و بشقاب او را می‌لیسد. اسویردلوف فقط وقتی توانست نفس راحتی بکشد که او را به خانهٔ دیگری منتقل کردند.

ولی به نام آیندهٔ روشن به‌ناچار باید اکثر اهالی کشور را که به علت ناآگاهی مانع حرکت به‌سوی بهشت خواهند شد، نابود کرد.

سافاروف پس از انقلاب یکی از رهبران اورال سرخ می‌شود و فرمان اعدام خانوادهٔ تزار را امضا می‌کند. ‫پس از دو دهه، خود او به فرمان استالین اعدام می‌شود.

رهبر باید نظریه‌پرداز بزرگی هم باشد.

از ۱۳۹ نفر رهبران حزب که در کنگره حضور داشتند، فقط ۳۱ نفر به مرگ طبیعی درگذشتند.

«انقلاب همانند ساتورن است، فرزندان خود را می‌خورد. مراقب باشید، خدایان تشنه‌اند!»

«یک انقلابی فردی است محکوم به فنا.»

چه می‌توان کرد، انقلاب مدت‌هاست که دیگر از یک معشوقهٔ چشم‌سبز رؤیایی به همسری پابه‌سن‌گذاشته تبدیل شده است. زمانهٔ افراد تیزهوش گذشته و زمانهٔ «خانه‌داری» فرا رسیده است

لنین مملکت ما را ساخت و ما همگی به آن ریدیم.

. این انتخاباتِ تنظیم‌شدهٔ ارباب بود، انتخاباتی بدون انتخاب.

در روسیه رسم است که پس از سرنگونی یک حکومت، مردم از هرچیزی که به نظام پیشین مربوط شود ابراز نفرت می‌کنند.

با دستکش سفید انقلاب نمی‌کنند»؟

اِس‌اِرها، کادت‌ها، گارد سفید، و خلاصه بر همهٔ این‌ها پیروز شده بودند.

. این گفتهٔ چرچیل مشهور است که: «اگر هیتلر جهنم را اشغال کند، من در مجلس عوام از شیطان کمک خواهم خواست.»

انقلاب‌های عظیم در خون‌های عظیم زاده می‌شوند.

برای موفقیت انقلاب نیازی به قیام همهٔ مردم نیست. انقلاب وظیفهٔ گروه معدودی است و کامیابی آن نتیجهٔ توطئهٔ موفق رهبران انقلابی است.

رهبران بلشویک خوشحال بودند که این بار اِس‌اِرهای چپ‌گرای ابله را از گردونهٔ بازی خارج کرده‌اند. بیست سال بعد، اکثریت این جمعِ خوشحال دوباره در همین «تالار ستون» حضور خواهد یافت، این بار در نقش متهم. استالین محکمه‌های خود را برضد بلشویک‌های قدیمی در این‌جا برپا خواهد کرد. از این‌جا آنان را با حکم اعدام مرخص می‌کنند. ولی فعلاً خوشحالند.

مولوتوف، پس از رودررویی با خروشچوف، از حزب اخراج شده بود. و اینک پیرمردی که سرنوشت اروپای پس از جنگ جهانی دوم را در دستان خود می‌چرخاند، منتظر بود تا فلان دبیر یک کمیتهٔ ناحیه‌ای پالتویش را بپوشد. شهرت این دنیا چنین گذراست.

«خون فراوانی باید به زمین بریزد تا یک سلطان روس متولد شود.»

، پس می‌بایست به همین شکل، به روش انقلابی، از طریق خون و گرسنگی، ملت را به آیندهٔ روشن رهنمون شد.

ملت به تزار نیاز دارد، به کسی که بپرستدش و به خاطر او زندگی و کار کند.