بریده‌هایی از کتاب تاب آوری

افراد تاب‌آور سه ویژگی دارند: اول، پذیرشِ بی‌کم‌وکاست واقعیت؛ دوم،‌ داشتن باوری عمیق به اینکه زندگی معنادار است ـ باوری که اغلب ریشه در ارزش‌های به‌شدت قوی دارد؛ و سوم، توانایی غیرعادی و مرموز برای بدیهه‌پردازی.

«مهم‌تر از میزان تحصیلات، مهم‌تر از تجربه، مهم‌تر از آموزش... سطح تاب‌آوری فرد است که تعیین خواهد کرد چه کسی موفق می‌شود و چه کسی شکست می‌خورد. در بخش بیماران سرطانی هم چنین است؛‌ در المپیک هم چنین است؛‌ و در اتاق هیئت مدیره هم همین طور».

تاب‌آوری چیزی است که تو بعد از رخ دادنِ فاجعه می‌فهمی که آن را داری یا نه

او پس از بررسی این موضوع که چرا تعداد زیادی از بچه‌هایی که والدین اسکیزوفرنیدارند خودشان دچار این بیماری روانی نمی‌شوند، به این نتیجه رسید که ویژگیِ مشخصی به نام تاب‌آوری هست که نقشی به‌مراتب مهم‌تر از آنچه قبلاً تصور می‌شد، در سلامت روان بازی می‌کند.

موریس وَندرپول، رئیس سابق «انجمن و مؤسسهٔ روانکاوی بوستون»، با بررسی قربانیان هولوکاست متوجه شد که بسیاری از بازماندگانِ سالم اردوگاه‌های کار اجباری، دارای آن چیزی بودند که او «سپر پلاستیکی» می‌خواند. این سپر از ویژگی‌های متعددی، از جمله حس شوخ‌طبعی، تشکیل شده بود

بهتر است از نبردهایی که فقط به پیروزیِ بدتر از شکست ختم می‌شوند، اجتناب کرد. نبردهای از روی انتقام محض می‌توانند سرنوشتی شبیه به تراژدی‌های شکسپیر پیدا کنند ـ که در آن‌ها همهٔ طرف‌ها می‌بازند

افراد تاب‌آور سه ویژگی دارند: اول، پذیرشِ بی‌کم‌وکاست واقعیت؛ دوم،‌ داشتن باوری عمیق به اینکه زندگی معنادار است ـ باوری که اغلب ریشه در ارزش‌های به‌شدت قوی دارد؛ و سوم، توانایی غیرعادی و مرموز برای بدیهه‌پردازی

رشد شما وابسته به دو چیز است: یکی، توانایی دیدن ارزشِ نهفته در نقد (علیرغم واکنش‌های طبیعی‌تان به آن)، و دوم، تمایلتان به گرفتنِ توصیه و تعلیم بیشتر از رئیسها، همکاران و زیردستانتان.

سومین جزء تاب‌آوری، بدیهه‌پردازی است ـ یعنی توانایی زندگی کردن بدون داشتن ملزومات مورد نظرتان، و استفاده کردن از چیزهای موجود که کافی یا مطلوب شما نیستند.

نوجوان مقاوم و تاب‌آور نوجوانی است که خوب خوابیده باشد. وقتی دانش‌آموزی سوار بر اتوموبیلش خسته و خواب‌آلود راهی مدرسه می‌شود، با رانندگی معیوبش خطر تصادف با کسی را به جان می‌خرد، درست از پسِ امتحان ادبیاتش برنمی‌آید، در تعامل با دوستانش خویشتن‌داری کمی دارد، و در خانه، با والدینش بی‌حوصله و بدعُنق است. کارِ بیش از حد و خستگی، نقطهٔ مقابل تاب‌آوری‌اند.

هرگز نباید فراموش کنیم که همیشه می‌توانیم در زندگی معنا پیدا کنیم ـ حتی وقتی که با موقعیتی نومیدکننده روبه‌رو هستیم... حتی وقتی با سرنوشتی روبه‌رو هستیم که نمی‌توان تغییرش داد

افراد تاب‌آور سه ویژگی دارند: اول، پذیرشِ بی‌کم‌وکاست واقعیت؛ دوم،‌ داشتن باوری عمیق به اینکه زندگی معنادار است ـ باوری که اغلب ریشه در ارزش‌های به‌شدت قوی دارد؛ و سوم، توانایی غیرعادی و مرموز برای بدیهه‌پردازی. شما می‌توانید با داشتن تنها یک یا دو تا از این ویژگی‌ها از پس سختی‌ها و مشکلات برآیید و به زندگی عادی‌تان برگردید، ولی فقط با داشتن هر سهٔ این ویژگی‌ها است که حقیقتاً قدرت تاب‌آوری پیدا خواهید کرد.

چیزهای مثبت تمرکز کنیم و بابت آن‌ها شکرگزار باشیم. چرا؟ چون داشتن نگرش مثبت و شکرگزاری دائمی مانند شمش‌های طلایی‌اند که پشتوانهٔ اصلیِ ساختن تاب‌آوری هستند.

اگر زمانِ بیش از حد زیادی را در «منطقهٔ کار» سپری می‌کنید، نیاز به زمان بیشتری در «منطقهٔ تجدید قوا» دارید؛ در غیر این صورت،‌ ریسک خستگیِ مفرط را به جان می‌خرید. وقتی برای «سخت تلاش کردن» به تمام منابع درونی‌تان متوسل می‌شوید، باید کلی انرژی مصرف کنید تا بر سطح برانگیختگیِ پایین فعلی‌تان غلبه کنید.

«مهم‌تر از میزان تحصیلات، مهم‌تر از تجربه، مهم‌تر از آموزش... سطح تاب‌آوری فرد است که تعیین خواهد کرد چه کسی موفق می‌شود و چه کسی شکست می‌خورد. در بخش بیماران سرطانی هم چنین است؛‌ در المپیک هم چنین است؛‌ و در اتاق هیئت مدیره هم همین طور».

افراد تاب‌آور سه ویژگی دارند: اول، پذیرشِ بی‌کم‌وکاست واقعیت؛ دوم،‌ داشتن باوری عمیق به اینکه زندگی معنادار است ـ باوری که اغلب ریشه در ارزش‌های به‌شدت قوی دارد؛ و سوم، توانایی غیرعادی و مرموز برای بدیهه‌پردازی

برای چالش‌های بزرگتر، داشتن نگاه خشک و تقریباً بدبینانه نسبت به واقعیت به‌مراتب مهم‌تر است.

لیستی طولانی از ویژگی‌های مورد نظر مؤسسه به هنگام استخدام افراد برشمرد: هوش، بلندپروازی، صداقت و شرافت، قدرت تحلیل کردن، و غیره. من پرسیدم: «تاب‌آوری چطور؟» او گفت: «راستش، تاب‌آوری در حال حاضر خیلی پرطرفدار است، و شعار روز شده. متقاضیان کار حتی خودشان پیشاپیش به ما می‌گویند که آدم‌های مقاوم و بهبودپذیری‌اند و می‌توانند هر شرایطی را تاب بیاورند. ولی صادقانه بگویم، آن‌ها خیلی جوان‌تر از آنند که واقعاً بدانند چنین هستند یا نه

«مهم‌تر از میزان تحصیلات، مهم‌تر از تجربه، مهم‌تر از آموزش... سطح تاب‌آوری فرد است که تعیین خواهد کرد چه کسی موفق می‌شود و چه کسی شکست می‌خورد.

روان‌شناسان مدعی هستند آدم‌هایی که ژنتیکی فاقدِ قدرت تاب‌آوری‌اند، مهارت‌های تاب‌آوری را خیلی راحت‌تر از آن‌هایی که از بدو تولد چنین هستند، در خود تقویت می‌کنند.

مثبت‌نگری و شکرگزاری دائمی جزء مطمئن‌ترین شیوه‌ها برای افزایش شادی درونی و رضایت از زندگی هستند [۱]. خلق چنین ارز مثبت‌نگری می‌تواند اضطراب را کاهش دهد، از نشانه‌های بیماری بکاهد، و کیفیت خواب شما را بهتر کند.

نشان می‌دهند وقتی تعامل‌ها، رویدادها و خاطرات مثبت را به روی کاغذ می‌آورید، ارزش بیشتری ثبت می‌کنند تا سایر اَشکال غیرنوشتاریِ مرتبط با ارز مثبت‌نگری [۲]. معاملات ارز مثبت‌نگری خود را ثبت کنید (با نوشتن آن‌ها در دفترچه‌ای جلدچرمی یا معادل دیجیتالی‌اش). مطالبی که ثبت می‌کنید، می‌توانند به‌سادگیِ نوشتن رویدادها بر اساس مقوله (از قبیل خانواده، دوستان یا کار) در دفترچه‌ای کاغذی باشد، یا به شکل وارد کردن اطلاعات در کامپیوترتان، یا تعیین هشتگ برای موارد مورد نظرتان در یک دفتر سپاس دیجیتالی.

بنابراین وقتی قصد ساختنِ دوبارهٔ حرفه‌تان را دارید،‌ اطمینان حاصل کنید که: به خاطر سپرده‌اید شکست شروع است، نه پایان. دوباره قد راست کردن، همیشه امکان‌پذیر است. متوجه آینده باشید. اقدام‌های پیشگیرانه اغلب مؤثرتر از اقدام‌های درمانگرانه هستند ــ حتی اگر فقط به شکلِ عقب ایستادن و فکر کردن به اقدام بعدی باشد.

صدالبته، همیشه تصمیم خوبی نیست که کنار بکشی و فرض را بر این بگذاری که عدالت اجرا خواهد شد.

برای درکسلر، بازگشت دوباره مستلزم این بود که ارزش خود را در موقعیتی فوق‌العاده سخت ثابت کند ـ همان طور که برای دیگران هم چنین است

پیدا کردن رسالتی جدید، برای جایگزین کردن با رسالت تمام عمریِ قبلی‌تان، می‌تواند مبارزهٔ سختی باشد، ولی اگر می‌خواهید که بهبود یابید، باید این تلاش را بکنید.

بازگشتِ خیره‌کننده در تمام عرصه‌ها امکان‌پذیر است، هرچند که طبق معیارهای رهبری در فرهنگِ هر کدام از این حوزه‌ها، چالش‌ها متفاوت است. برای مثال، روحانیونی که درگیر رسوایی‌های جنسی می‌شوند احتمالاً فاتحه کار خود را می‌خوانند، در حالی که شخصیت‌های صنعت سرگرمی نه تنها بهبود می‌یابند، تازه از این قبیل رسوایی‌ها سود هم می‌برند! یک حرفه برای اعتماد ارزش قائل است، دیگری برای شهرت. بنابراین، برنامه‌های بهبودپذیری باید براساس فرهنگ‌های صنایع مختلف تنظیم و سازگار شوند.

اگر بازخورد هدف درست را نشانه رفته، و توصیه خردمندانه‌ای باشد، قاعدتاً نباید مهم باشد که از زبان چه کسی گفته می‌شود ـ ولی مهم است!

ولی دو بار به دلیل خوردن مشروبات الکلی از دانشگاه بوستون بیرون انداخته شده بود.

توانایی دیدنِ واقعیت، رابطهٔ تنگاتنگی با جزء دوم تاب‌آوری ـ یعنی گرایش به معنابخشی به دوران‌های وحشتناک ـ دارد. همگی آدم‌هایی را می‌شناسیم که تحت فشار دست‌هایشان را بالا می‌برند و فریاد می‌زنند: «چطور ممکن است همچین اتفاقی برای من بیفتد؟!» چنین آدم‌هایی خودشان را قربانی می‌بینند، و سختی‌ها و مشکلات هیچ درسی برای آن‌ها ندارند. ولی آدم‌های تاب‌آور در مورد رنجشان می‌اندیشند، تا نوعی معنا برای خودشان و دیگران خلق کنند.