بریده‌هایی از کتاب تاب آوری

افراد تاب‌آور سه ویژگی دارند: اول، پذیرشِ بی‌کم‌وکاست واقعیت؛ دوم،‌ داشتن باوری عمیق به اینکه زندگی معنادار است ـ باوری که اغلب ریشه در ارزش‌های به‌شدت قوی دارد؛ و سوم، توانایی غیرعادی و مرموز برای بدیهه‌پردازی.

«مهم‌تر از میزان تحصیلات، مهم‌تر از تجربه، مهم‌تر از آموزش... سطح تاب‌آوری فرد است که تعیین خواهد کرد چه کسی موفق می‌شود و چه کسی شکست می‌خورد. در بخش بیماران سرطانی هم چنین است؛‌ در المپیک هم چنین است؛‌ و در اتاق هیئت مدیره هم همین طور».

تاب‌آوری چیزی است که تو بعد از رخ دادنِ فاجعه می‌فهمی که آن را داری یا نه

«مهم‌تر از میزان تحصیلات، مهم‌تر از تجربه، مهم‌تر از آموزش... سطح تاب‌آوری فرد است که تعیین خواهد کرد چه کسی موفق می‌شود و چه کسی شکست می‌خورد.

موریس وَندرپول، رئیس سابق «انجمن و مؤسسهٔ روانکاوی بوستون»، با بررسی قربانیان هولوکاست متوجه شد که بسیاری از بازماندگانِ سالم اردوگاه‌های کار اجباری، دارای آن چیزی بودند که او «سپر پلاستیکی» می‌خواند. این سپر از ویژگی‌های متعددی، از جمله حس شوخ‌طبعی، تشکیل شده بود

او پس از بررسی این موضوع که چرا تعداد زیادی از بچه‌هایی که والدین اسکیزوفرنیدارند خودشان دچار این بیماری روانی نمی‌شوند، به این نتیجه رسید که ویژگیِ مشخصی به نام تاب‌آوری هست که نقشی به‌مراتب مهم‌تر از آنچه قبلاً تصور می‌شد، در سلامت روان بازی می‌کند.

بهتر است از نبردهایی که فقط به پیروزیِ بدتر از شکست ختم می‌شوند، اجتناب کرد. نبردهای از روی انتقام محض می‌توانند سرنوشتی شبیه به تراژدی‌های شکسپیر پیدا کنند ـ که در آن‌ها همهٔ طرف‌ها می‌بازند

افراد تاب‌آور سه ویژگی دارند: اول، پذیرشِ بی‌کم‌وکاست واقعیت؛ دوم،‌ داشتن باوری عمیق به اینکه زندگی معنادار است ـ باوری که اغلب ریشه در ارزش‌های به‌شدت قوی دارد؛ و سوم، توانایی غیرعادی و مرموز برای بدیهه‌پردازی

سومین جزء تاب‌آوری، بدیهه‌پردازی است ـ یعنی توانایی زندگی کردن بدون داشتن ملزومات مورد نظرتان، و استفاده کردن از چیزهای موجود که کافی یا مطلوب شما نیستند.

رشد شما وابسته به دو چیز است: یکی، توانایی دیدن ارزشِ نهفته در نقد (علیرغم واکنش‌های طبیعی‌تان به آن)، و دوم، تمایلتان به گرفتنِ توصیه و تعلیم بیشتر از رئیسها، همکاران و زیردستانتان.

نوجوان مقاوم و تاب‌آور نوجوانی است که خوب خوابیده باشد. وقتی دانش‌آموزی سوار بر اتوموبیلش خسته و خواب‌آلود راهی مدرسه می‌شود، با رانندگی معیوبش خطر تصادف با کسی را به جان می‌خرد، درست از پسِ امتحان ادبیاتش برنمی‌آید، در تعامل با دوستانش خویشتن‌داری کمی دارد، و در خانه، با والدینش بی‌حوصله و بدعُنق است. کارِ بیش از حد و خستگی، نقطهٔ مقابل تاب‌آوری‌اند.

هرگز نباید فراموش کنیم که همیشه می‌توانیم در زندگی معنا پیدا کنیم ـ حتی وقتی که با موقعیتی نومیدکننده روبه‌رو هستیم... حتی وقتی با سرنوشتی روبه‌رو هستیم که نمی‌توان تغییرش داد

افراد تاب‌آور سه ویژگی دارند: اول، پذیرشِ بی‌کم‌وکاست واقعیت؛ دوم،‌ داشتن باوری عمیق به اینکه زندگی معنادار است ـ باوری که اغلب ریشه در ارزش‌های به‌شدت قوی دارد؛ و سوم، توانایی غیرعادی و مرموز برای بدیهه‌پردازی. شما می‌توانید با داشتن تنها یک یا دو تا از این ویژگی‌ها از پس سختی‌ها و مشکلات برآیید و به زندگی عادی‌تان برگردید، ولی فقط با داشتن هر سهٔ این ویژگی‌ها است که حقیقتاً قدرت تاب‌آوری پیدا خواهید کرد.

چیزهای مثبت تمرکز کنیم و بابت آن‌ها شکرگزار باشیم. چرا؟ چون داشتن نگرش مثبت و شکرگزاری دائمی مانند شمش‌های طلایی‌اند که پشتوانهٔ اصلیِ ساختن تاب‌آوری هستند.

«در موقع سختی‌ها، مردم گاهی می‌گویند: ‹چرا من؟› ولی من همیشه گفته‌ام: ‹چرا من نه؟›

اگر زمانِ بیش از حد زیادی را در «منطقهٔ کار» سپری می‌کنید، نیاز به زمان بیشتری در «منطقهٔ تجدید قوا» دارید؛ در غیر این صورت،‌ ریسک خستگیِ مفرط را به جان می‌خرید. وقتی برای «سخت تلاش کردن» به تمام منابع درونی‌تان متوسل می‌شوید، باید کلی انرژی مصرف کنید تا بر سطح برانگیختگیِ پایین فعلی‌تان غلبه کنید.

بعد از هشت هفته و متوسط ۳۰ دقیقه تمرین ذهن‌آگاهی در روز، گرایش از نیمهٔ راستِ استرس‌زا به نیمهٔ چپِ تاب‌آور در کارکنان تغییر کرد.

همگی آدم‌هایی را می‌شناسیم که تحت فشار دست‌هایشان را بالا می‌برند و فریاد می‌زنند: «چطور ممکن است همچین اتفاقی برای من بیفتد؟!» چنین آدم‌هایی خودشان را قربانی می‌بینند، و سختی‌ها و مشکلات هیچ درسی برای آن‌ها ندارند. ولی آدم‌های تاب‌آور در مورد رنجشان می‌اندیشند، تا نوعی معنا برای خودشان و دیگران خلق کنند.

تاب‌آوری از نظر اخلاقی نه خوب است و نه بد ـ صرفاً مهارت و توانمندیِ قوی بودن و استوار ماندن تحت شرایط استرس و تغییر زیاد است.

«شواهد به‌خوبی نشان می‌دهند که آدم‌ها، تحت فشار، معمولاً به عادت‌شده‌ترین شیوه‌های خود واکنش نشان می‌دهند. آنچه که تحت فشارهای مهلک انتظارش را نداریم، خلاقیت نشان دادن است»

تاب‌آوری چیزی است که تو بعد از رخ دادنِ فاجعه می‌فهمی که آن را داری یا نه

فرانکل با آنکه حتی مطمئن نبود جان سالم به در خواهد بود یا نه، چند هدف عینی برای خودش خلق کرد. با انجام این کار،‌ موفق شد فراتر از رنج‌های لحظهٔ حال برود.

«مهم‌تر از میزان تحصیلات، مهم‌تر از تجربه، مهم‌تر از آموزش... سطح تاب‌آوری فرد است که تعیین خواهد کرد چه کسی موفق می‌شود و چه کسی شکست می‌خورد. در بخش بیماران سرطانی هم چنین است؛‌ در المپیک هم چنین است؛‌ و در اتاق هیئت مدیره هم همین طور».

افراد تاب‌آور سه ویژگی دارند: اول، پذیرشِ بی‌کم‌وکاست واقعیت؛ دوم،‌ داشتن باوری عمیق به اینکه زندگی معنادار است ـ باوری که اغلب ریشه در ارزش‌های به‌شدت قوی دارد؛ و سوم، توانایی غیرعادی و مرموز برای بدیهه‌پردازی

برای چالش‌های بزرگتر، داشتن نگاه خشک و تقریباً بدبینانه نسبت به واقعیت به‌مراتب مهم‌تر است.

لیستی طولانی از ویژگی‌های مورد نظر مؤسسه به هنگام استخدام افراد برشمرد: هوش، بلندپروازی، صداقت و شرافت، قدرت تحلیل کردن، و غیره. من پرسیدم: «تاب‌آوری چطور؟» او گفت: «راستش، تاب‌آوری در حال حاضر خیلی پرطرفدار است، و شعار روز شده. متقاضیان کار حتی خودشان پیشاپیش به ما می‌گویند که آدم‌های مقاوم و بهبودپذیری‌اند و می‌توانند هر شرایطی را تاب بیاورند. ولی صادقانه بگویم، آن‌ها خیلی جوان‌تر از آنند که واقعاً بدانند چنین هستند یا نه

«مهم‌تر از میزان تحصیلات، مهم‌تر از تجربه، مهم‌تر از آموزش... سطح تاب‌آوری فرد است که تعیین خواهد کرد چه کسی موفق می‌شود و چه کسی شکست می‌خورد.

روان‌شناسان مدعی هستند آدم‌هایی که ژنتیکی فاقدِ قدرت تاب‌آوری‌اند، مهارت‌های تاب‌آوری را خیلی راحت‌تر از آن‌هایی که از بدو تولد چنین هستند، در خود تقویت می‌کنند.

مثبت‌نگری و شکرگزاری دائمی جزء مطمئن‌ترین شیوه‌ها برای افزایش شادی درونی و رضایت از زندگی هستند [۱]. خلق چنین ارز مثبت‌نگری می‌تواند اضطراب را کاهش دهد، از نشانه‌های بیماری بکاهد، و کیفیت خواب شما را بهتر کند.

نشان می‌دهند وقتی تعامل‌ها، رویدادها و خاطرات مثبت را به روی کاغذ می‌آورید، ارزش بیشتری ثبت می‌کنند تا سایر اَشکال غیرنوشتاریِ مرتبط با ارز مثبت‌نگری [۲]. معاملات ارز مثبت‌نگری خود را ثبت کنید (با نوشتن آن‌ها در دفترچه‌ای جلدچرمی یا معادل دیجیتالی‌اش). مطالبی که ثبت می‌کنید، می‌توانند به‌سادگیِ نوشتن رویدادها بر اساس مقوله (از قبیل خانواده، دوستان یا کار) در دفترچه‌ای کاغذی باشد، یا به شکل وارد کردن اطلاعات در کامپیوترتان، یا تعیین هشتگ برای موارد مورد نظرتان در یک دفتر سپاس دیجیتالی.