بریده‌هایی از کتاب معجزه نوشتنِ صبحگاهی

صفحات صبحگاهی را به عنوان راهی برای افزایش کیفیت زندگی خود در نظر آورید. وقتی صفحات صبحگاهی خودم را شروع کردم، نمی‌دانستم صفحات مرا تا کجا خواهند برد. حالا می‌دانم و می‌توانم موفقیت تمرینی را تصدیق کنم که با کتاب «راه هنرمند» بذرش کاشته شد و بسیاری از مردم در سراسر جهان روزانه در آن شرکت می‌جویند.

ـ می‌نویسم تا به خودم کمک کنم تا مثبت‌اندیش‌تر شوم. ـ می‌نویسم تا از افکار منفی رهایی یابم. ـ می‌نویسم تا جنبهٔ خلاقیتم را شکوفا کنم. ـ می‌نویسم تا احساساتم را بیان کنم.

نگرش متواضعانه به معنای انتظار کمتر است و بنابراین به لحاظ ذهنی، دربارهٔ هر چیز خوبی که در زندگی‌تان اتفاق می‌افتد شادترید.

اغلب می‌گویند که شاعران بهترین اثرشان را زمانی می‌نویسند که افسرده باشند؛ اما مطمئن نیستم این سخن چقدر درست باشد. معتقدم که شاعران بهترین اثرشان را زمانی می‌سرایند که در بالاترین سطح آگاهی از خود و جهان اطرافشان قرار داشته باشند؛ خواه این آگاهی در زندگیشان دردآور یا شادی‌آور باشد.

لحظه‌ای به این فکر کنید که چطور گاهی خودتان را جلوی تلویزیون می‌یابید و در واقع آنچه در صفحهٔ تلویزیون است را نگاه نمی‌کنید. این تا حدی شبیه وقتی است که اجازه می‌دهید انگشتانتان سخن‌گفتن را کاملاً در دست بگیرند. شما تا حد مشخصی بین خودتان و آن فاصله ایجاد می‌کنید و این فاصله است که به شما کمک می‌کند

افراد متعددی وجود دارند که به شیوایی به اول‌شخص می‌نویسند، اما شاید اشتباه باشد. اگر به دنبال راهی برای بیان کردن هستید چرا با سوم‌شخص بیان نکنید تا کمتر شخصی باشد؟

چیزی که پیش از اکنون روی داده است اهمیتی ندارد و چیزی که قرار است اتفاق بیفتد تا زمانی که اتفاق نیفتاده است ابداً اهمیتی ندارد.

هر انسانی هر زمانی که بخواهد می‌تواند دست به بازآفرینی خویش بزند. پروسهٔ نوشتن، برای این امر حیاتی است. نوشتن می‌تواند ادراک شما از جهان را ازنو شکل دهد.

گذشته در پسِ ماست و آینده هنوز روی نداده است؛ بنابراین فقط همین لحظه‌ای که در آن قرار داریم اهمیت دارد. از این کمال، استفاده کرده تا در هوای تازهٔ صبحگاهی نفس بکشید.

وقتی که تصمیم گرفتید که مشارکت کنید، مهمترین چیز این خواهد بود که متعهد شوید هر روز انجامش دهید. به این طریق این عادت به ذهنتان خواهد نشست و به احتمال بیشتر برایتان ممکن خواهد شد تا آن را به عادتی برای تمام زندگیتان بدل کنید.

اگر شما با احساسات و عواطف منفی سروکار داشته باشید و همیشه واژگان «من» و «مرا» را به کار بگیرید، شما تمایل دارید آن را بازخوانی کرده و می‌بینید که شما را در هیئت یک قربانی نشان می‌دهد. این خوب نیست و به همین خاطر معنایش این است که زمان بیشتری صرف می‌شود و باور می‌کنید که شما خود آن مورد هستید.

اغلب می‌گویند که شاعران بهترین اثرشان را زمانی می‌نویسند که افسرده باشند؛ اما مطمئن نیستم این سخن چقدر درست باشد. معتقدم که شاعران بهترین اثرشان را زمانی می‌سرایند که در بالاترین سطح آگاهی از خود و جهان اطرافشان قرار داشته باشند؛ خواه این آگاهی در زندگیشان دردآور یا شادی‌آور باشد. خودآگاهی بخش لاینفکی از بیان خود است؛ بنابراین اگر انتخابتان این بوده است که صفحات صبحگاهی روزانه را پُر کنید، خودتان را برای آن آماده کنید و با آن روراست برخورد کنید. معمولاً من قبل از نوشتن لحظاتی را نشسته و تنفس می‌کنم. این کار به من مجال آرمیدن داده و صرفاً بودن در لحظهٔ حال را اعطا می‌کند. گذشته در پسِ ماست و آینده هنوز روی نداده است؛ بنابراین فقط همین لحظه‌ای که در آن قرار داریم اهمیت دارد. از این کمال، استفاده کرده تا در هوای تازهٔ صبحگاهی نفس بکشید. احساس راحتی کرده و سپس آمادهٔ نوشتن شوید.

نکته این است که دو ذهن یک موقعیت یا تجربه را از زوایای متفاوتی می‌بینند و بیشتر آسیب‌هایی که در زندگی‌تان می‌بینید نتیجهٔ مستقیمی از چنین برداشت‌هایی است. نگرش متواضعانه به معنای انتظار کمتر است و بنابراین به لحاظ ذهنی، دربارهٔ هر چیز خوبی که در زندگی‌تان اتفاق می‌افتد شادترید. همچنین مانع این می‌شود تا زیادی منفی نباشید. اگر قصد دارید اول‌شخص را به کار گیرید از خودتان سؤال کنید که آیا می‌خواهید قربانی ماجرا باشید و آیا این قرار است که بر شما به عنوان یک شخص متمرکز باشد یا خیر. اگر پاسختان آری است پس این شیوه را رها کرده و سوم‌شخص را برگزینید؛ زیرا شما را قادر می‌سازد مشکلاتتان را از یک فاصلهٔ مطمئن ببینید به‌جای اینکه مرکز ننه‌غریبم‌بازی خودتان قرار بگیرید. این استفادهٔ مطلوبی از صفحات صبحگاهی نیست.

سبک نوشته‌ای که به کار می‌گیرید تا حد زیادی توسط افکاری که از ذهنتان به انگشتانتان جاری می‌شود تعیین می‌گردد؛ اما اگر به فکر منفی‌ای که در ذهن داشتید توجه کردید، می‌توانید قبل از شروع به نوشتن، با گفتن این جملات به خودتان «این راجع به من نیست. راجع به احساسات است» آن را بیان کنید. سبک شما همیشه متفاوت از سبک دیگران خواهد بود و صفحات صبحگاهی به شما عرصه‌ای برای عرضِ‌اندام می‌دهد. این فرصتی است برای شما که خودتان را نشان دهید یا آن افکار مأیوس‌کننده را از ذهنتان بیرون اندازید.

ـ می‌نویسم تا به خودم کمک کنم تا مثبت‌اندیش‌تر شوم. ـ می‌نویسم تا از افکار منفی رهایی یابم. ـ می‌نویسم تا جنبهٔ خلاقیتم را شکوفا کنم. ـ می‌نویسم تا احساساتم را بیان کنم.

شاعران بهترین اثرشان را زمانی می‌سرایند که در بالاترین سطح آگاهی از خود و جهان اطرافشان قرار داشته باشند؛ خواه این آگاهی در زندگیشان دردآور یا شادی‌آور باشد.

شاید این هدف نویسندهٔ بهتری شدن، کاهش استرس یا دست‌یافتن به ایده‌های جدید باشد. برای اینکه بنشینید و بنویسید، هر آنچه نیاز است به خودتان بگویید.

درست همان‌طور که حرف زدن به مردم کمک می‌کند، وقتی که افکارمان آن‌قدر شخصی باشند که نتوان درباره‌شان صحبت کرد، ما آن‌ها را در دل نگه می‌داریم و این افکار می‌توانند زیان‌آور باشند. صفحات صبحگاهی روزانه، شما را قادر می‌سازد تا آن بخش از ذهنتان را که آرزوی بیان‌شدن دارد، بگشایید. بایستی مَثل قدیمی «درد دل غصه را کم می‌کند» را شنیده باشید؛ اما این چیزی فراتر از بیان سادهٔ چیزهایی که در ذهن دارید است. گاهی می‌بایست عمیق‌تر غور کنید. و به خاطر داشته باشید قضاوت و تحلیل نکنید. حتی بازنگشته و آنچه را خوانده‌اید دوباره نخوانید. اگر بصیرتی کسب کرده باشید، آن را به یاد خواهید سپرد.

مکانی مطمئن و راحت را برای نوشتن انتخاب کنید که در آن اضطراب نداشته باشید. در این فضایی که برای نوشتن انتخاب کرده‌اید، هدف این است تا احساسی همچون مراقبه به شما دست دهد، که هر چیزی در آن شدنی باشد. اشعار بداهه، افکار بداهه و حتی کلماتی که در حال حاضر هیچ معنای برای شما ندارد، همهٔ این‌ها کمک می‌کنند تا به خود درونی‌تان دسترسی پیدا کنید. تعداد زیادی از مردم این شکل از راه خروجی را در زندگی‌شان دارا نیستند. صفحات صبحگاهی روزانه به شما آزادی بیان شگرفی را عرضه می‌دارد. شاید شما اندوهی را فروخورده‌اید. شاید بخواهید در زندگی واقعی حرف‌هایی را بزنید که نمی‌توانید بزنید. شاید تفکراتی را در سر می‌پرورانید که آرزو می‌کنید کاش اینچنین نبود. تمامی این‌ها دلایل محکمی‌اند از اینکه چرا صفحات روزمرهٔ صبحگاهی می‌تواند شما را یاری کند.

هنگامی که شما جنبهٔ خلاقانهٔ ذهنتان را می‌گشایید، شروع به دیدن امور به‌صورت متفاوتی می‌کنید. فرصت‌های بیشتری ظاهر خواهد شد.

این عمل قرار است عادت روزانه‌تان شود و برای اینکه تثبیت شود نیاز است که در ابتدا قدرت اراده‌تان را برای انجام آنچه می‌خواهید تبدیل به عادت شود، به کار گیرید.

احساساتی که به شما دست می‌دهد ناشی از نشانه‌ها و علائمی که از بیرون دریافت می‌کنید

انواع چیزهایی که مردم می‌نویسند گوناگون‌اند و شامل این موضوعات است: ـ افکار انتزاعی که کلمات در جمله‌هایشان ترتیب صحیحی ندارند. ـ فوران احساساتی که قبلاً هرگز امکان ظهور نداشت. ـ خشم و ناکامی‌هایی که فروخورده شده‌اند. ـ افکار خلاقانه و احساسات مثبت ـ اندیشه‌های شاعرانه

اگر خودتان را درون سبک خاصی می‌یابید که از آن خوشتان نمی‌آید، می‌توانید چیزهای اطرافتان را تغییر داده و درنتیجه به نوشتن از زاویه‌ای متفاوت بنگرید. مثلاً اگر شما در حالی که هنوز در رختخواب نشسته‌اید و شروع به نوشتن کردید و ماهیت این نوشته را زیادی منفی حس کردید،‌ سعی کنید بلند شده،‌ برای خودتان یک فنجان قهوه آماده کنید و سپس ادامه دهید. این تا حد زیادی به فضای اتاق،‌ خواب‌هایی که دیده‌اید و حالت ذهنی‌ای که دارید،‌ وابسته است؛‌ اما بهترین حالت این است که صرفاً نشسته و اول نفس بکشید تا اینکه آرام شوید و در لحظه قرار بگیرید و ذهنتان اینجا و آنجا و هرکجا سرگردان نشود. چیزی که بسیاری از مردم به آن پی نمی‌برند این است که بخشایش چقدر یاری‌رسان است. شاید نیاز است که در زندگی خودتان یا دیگران را ببخشایید، تا اینکه آن را در قالب افکار منفی به این طرف و آن طرف ببرید و حتی کلمه‌ای بی‌درنگ دربارهٔ بخشایندگی پیش از شروع نوشتن، ممکن است به شما کمک کند تا به شیوه‌ای مثبت‌تر بنویسید. شما در لحظهٔ حال قرار دارید. چیزی که پیش از اکنون روی داده است اهمیتی ندارد و چیزی که قرار است اتفاق بیفتد تا زمانی که اتفاق نیفتاده است ابداً اهمیتی ندارد.

فصل یک: اهمیتِ درمانیِ بی‌هدف‌نوشتن شاید این را ندانید، اما نوشتن بی‌هدف یا سَیلان ذهن، در طول سال‌ها به‌عنوان یک روش درمانی استفاده شده است. بی‌هدف نوشتن به این معنا است که به‌راحتی اجازه دهید افکارتان از ذهنتان به صفحه یا مانیتور پیش رویتان جاری شود.

آن عادت را تثبیت کنید؛ اما شاید دوست داشته باشید بدانید که عادات پس از چهارده روز عمل به آن‌ها تثبیت شده و پس از این زمان می‌بینید که به‌صورت خودبه‌خود انجام می‌شوند. به این دلیل که اعمال تکراری به‌صورت ناخودآگاه ذخیره می‌شوند. هنگامی که این اعمال پی‌درپی تکرار می‌شوند ذهن ناخودآگاه قادر است که اعمال را به‌صورت خودکار تکرار کند و به شما یاری رساند تا آن‌ها را اجرا کنید. بگذارید برایتان مثالی بزنم. اگر همیشه وقتی یک فنجان قهوه برای خود درست می‌کنید، سیگار بکشید، هر وقت که کتری را می‌گذارید ذهن ناخودآگاهتان به سیگار کشیدن فکر خواهد کرد.

صفحات صبحگاهی مانند دشتی سرسبز است که می‌توانید کفش‌ها را در آن درآورده، هوای تازه استشمام کنید و در جهان درون خود غوطه‌ور شوید.

در اینجا برخی از مزایای صفحات صبحگاهی برشمرده می‌شود: ـ اجازه می‌دهد که جنبهٔ خلاق ذهن به‌جای جنبهٔ منطقی آن به کار افتد. ـ آزادی بیان را تقویت کرده و راه خروجی برای منفی‌بودن است. ـ به ما یاری می‌رساند تا هر چیز را در جای درست خودش در نظر بگیریم. ـ همچنین به شما یاری می‌رساند تا مقدار پیشرفتتان را بسنجید.

من همچنان هر روز صبح سرِ آن «قرار شخصی» با خودم حاضر می‌شوم و شش سال است که هر روز صبح انگشتانم بر صفحه‌کلیدها به رقص درمی‌آیند. آیا باور می‌کنید شخصیتم آن‌قدر تغییر کرده است که افکارم مثبت‌تر و خلاقانه‌تر شده است به‌جای اینکه منفی و مخرب باشد؟

صادقانه بگویم، اگر نوشتن صفحات صبحگاهی روزانه را آغاز نکرده بودم، هیچ‌وقت نظم و انضباط مورد نیاز برای نویسنده‌شدن در من شکل نمی‌گرفت.