بریده‌هایی از کتاب قبایل

«ثبات» چیزی جز «توهم» نیست

آنچه افراد را می‌ترساند شکست نیست، بلکه سرزنش و انتقاد است: «این مسخره‌ترین چیزیه که تا الان شنیدم!»، «حیف پول برای این چیزها!»، «کی مسئول این کاره؟!»، «باورم نمیشه اینو بدون تحقیق بیشتر عرضه کردی!» مردم به خاطر نگرانی از انتقاد، اساساً قید چشمگیر شدن را می‌زنند.

در رأس هر قبیلهٔ موفق، رهبری پرشور و متعهد وجود دارد که خدمت به مردم را از منفعت شخصی خود بالاتر می‌داند.

بدبینی راهی فلج‌کننده و غیرمؤثر برای انجام امور است و امید را از بین می‌برد.

از تشویق هواداران خود خوشحال شوید و به منتقدان اعتنا نکنید.

قبیله عبارت است از «گروهی از افراد مرتبط با هم که رهبر مشترک دارند و ایدهٔ مشترکی را دنبال می کنند.»

«می‌توانید آن را طایفه، شبکه، قبیله، خانواده یا هر چیز دیگر بنامید. عنوانش هرچه باشد و شما هرکسی که باشید، حتماً به آن نیاز خواهید داشت»

جنبش از تعداد زیادی از مردم بر می‌آیدکه با یکدیگر پیوند دارند و به دنبال چیزی بهتر هستند.

رهبری کردن دشوار نیست، اما شما سال‌ها برای اجتناب از آن آموزش دیده‌اید.

اما افراد زیادی که ایده‌های نو دارند، به‌دلیل هراس از شکست، مورد تمسخر واقع شدن و اشتباه کردن، هرگز ایده‌های خود را عملی نمی‌کنند. ظاهراً این افراد برای اقدام منتظر تأیید از طرف یک مرکز فرماندهی خیالی هستند.

قبیله عبارت است از «گروهی از افراد مرتبط با هم که رهبر مشترک دارند و ایدهٔ مشترکی را دنبال می کنند.»

قبیله عبارت است از «گروهی از افراد مرتبط با هم که رهبر مشترک دارند و ایدهٔ مشترکی را دنبال می کنند.»

قبیله عبارت است از «گروهی از افراد مرتبط با هم که رهبر مشترک دارند و ایدهٔ مشترکی را دنبال می کنند.»

«جذبه و گیرایی» امری ذاتی نیست. شما می‌توانید تصمیم بگیرید فردی جذاب و گیرا باشید، اما این مسأله به‌تنهایی شما را به «رهبر» تبدیل نمی‌کند. بسیاری از رهبران اثرگذار، برای غلبه بر ترس از سخنرانی در مقابل مردم، ساعت‌ها تمرین کرده‌اند. این افراد به‌جای آنکه به وضعیتی کمتر از شایستگی خود رضایت دهند و در هراس‌های خود غرق شوند، اهداف خود را رتبه‌بندی کرده و توان انجام کارها را در خود پرورش داده‌اند.

اشتباه کردن نه تنها مرگبار نیست، بلکه گاهی تنها چیزی است که باعث بزرگ شدن مردم و سازمان‌ها می‌شود. میل به شکست در مسیر رسیدن به هدفی بزرگ‌تر، راز ناگفتهٔ موفقیت است.

اولین چیزی که رهبر بر آن تمرکز می کند، تلاش برای منسجم کردن قبیله است. در واقع قبیله‌ای به شکوفایی و تعالی می‌رسد که اعضایش سریع‌تر با هم ارتباط برقرار می‌کنند و پویا و آکنده از احساس است.

استیو جابز همواره خواهان هواداران پرشور و هیجان برای محصولات اپل بود. او بازار انبوهی را هدف قرار نداد که محصول شرکت را مثل سوسیس و کالباس خریدوفروش کنند. در واقع به‌دنبال آن بود که اعضای قبیلهٔ اپل همواره گوش به زنگ باشند و رونمایی از محصولات جدید را انتظار بکشند. جابز می‌کوشید قبیله‌ای «منسجم» بسازد

عملکردگذشته تضمین‌کنندهٔ موفقیت آینده نیست.

فرهنگ آن قدر مهم است که نمی‌توان ساختن آن را به دیگران واگذار کرد.

در رأس هر قبیلهٔ موفق، رهبری پرشور و متعهد وجود دارد که خدمت به مردم را از منفعت شخصی خود بالاتر می‌داند

کسانی که به کار خود علاقه دارند، اثرگذارتر هستند و بیشتر از همه تغییر ایجاد می‌کنند

دگراندیشان رهبران جدید هستند. همان کسانی که وضع موجود را به چالش می‌کشند، پیشاپیش قبیله حرکت می‌کنند و جنبش‌ها را پایه‌گذاری می‌نمایند. اکنون بازار به چنین افرادی پاداش می‌دهد و از آن‌ها استقبال می‌کند. دگراندیشان، دردسرسازان و عاملان تغییر، دیگر خاری در چشم ما نیستند، بلکه کلید موفقیت ما محسوب می‌شوند

رهبر به روش‌های زیر می‌تواند به افزایش اثرگذاری قبیله و اعضایش کمک کند: ـ تبدیل علاقهٔ مشترک به هدفی پرشور و ایجاد میل به تغییر ـ فراهم کردن ابزارهایی برای تحکیم ارتباطات اعضا ـ جذب اعضای جدید

توده همان قبیله است اما فاقد رهبر. توده همان قبیله است اما بدون ارتباط. بسیاری از سازمان‌ها وقت خود را صرف بازاریابی برای توده‌ها می‌کنند، ولی سازمان‌های باهوش قبیله می‌سازند.

به‌جای داشتن قبیله‌ای بزرگ، به قبیله‌ای صمیمی، منسجم و با ارتباطات قوی فکر کنید

قصد و نیت رهبر بسیار مهم است، زیرا قبایل می‌توانند درک کنند که چرا رهبران به دنبال جلب توجه هستند. وقتی بی‌چشم‌داشت رهبری کنید، ازخودگذشتگی داشته باشید و به‌دلیل باورهای خود خطر نمایید، ایمان خود را به قبیله و چشم‌انداز آن نشان داده‌اید.

رهبران قبیله بیش از این‌که درپی کسب پاداش فردی باشند، به گسترش چشم‌اندازشان تمایل دارند. در تاریخ ثبت نشده است که مارتین لوترکینگ یا گاندی زمانی گلایه داشته باشند از این‌که اعتباری کسب نکرده‌اند. زیرا هدف رهبر کسب اعتبار و شهرت نیست، بلکه تغییر و تحول است.

باور مشخصهٔ متمایز انسانیت است و انسان بدون آن قادر به ادامه حیات نیست. لیکن آئین‌ها بسیار متفاوت از باورها هستند و تنها مجموعه‌ای از پروتکل‌های مصنوع و قوانینی برای پیروی در زمان حال محسوب می‌شوند.

اولین قاعده‌ای که صنعت موسیقی نتوانست درک کند این بود که وقتی چیز جدیدی ظهور می‌کند، احتمالا بدتر ازمدل قدیمی است. اگر به دنبال روشی باشید که بتواند از همان ابتدا وضعیت موجود را بهترکند، هرگز دست به کاری نخواهید زد. خیلی زود مدل جدید بهتر از قدیم می‌شود، اما اگر تا آن زمان صبر کنید، فرصت را از دست خواهید داد.

قاعدهٔ دوم نیز از این قرار است که عملکردگذشته تضمین‌کنندهٔ موفقیت آینده نیست. همه صنایع تغییر می‌کنند و درنهایت از میان می‌روند.