بریده‌هایی از کتاب بیشعوری

«اگه بی‌شعورها عاشق ‌می‌شن، فقط به یه دلیله: نمی‌خوان تو هیچ‌چیزی کم بیارن، از جمله عشق. »

باهوش‌بودن و تحصیل‌کردن هیچ ربطی به بی‌شعور نبودن ندارد

بی‌شعوری یک‌‌جور اعتیاد است و مثل اعتیاد به الکل و مواد مخدر یا یک داروی خاص، تاثیر بدی روی شخصِ معتاد و جامعه‌‌اش دارد. بدی‌‌اش این است که بی‌شعورها اصلا از بی‌شعوری‌شان خبر ندارند.

«هر کسی در شرایط خاصی ممکنه وقیح باشه، اما همین‌که اون شرایط از بین رفت آدم معمولی به خودش می‌یاد و از وقاحتش پشیمون می‌شه، اما آدم بی‌شعور می‌گرده تا دوباره اون شرایط رو فراهم کنه. »

در مورد دولت کار از بی‌شعوری گذشته، صحبت از بی‌شعوری بیشینه است

ما آدمیان بر این باوریم که تمامی مشکلات اجتماعی ریشه در فقر، جهل و استثمار دارد، اما اشتباه می‌کردیم. تمامی این مشکلات به خاطر وجود آدم‌های بی‌شعوری است که به جاه و مقامی رسیده‌اند و جامعه را در وضعیتی سردرگم و شلم‌شوربا اداره می‌کنند.

«اگه بی‌شعورها عاشق ‌می‌شن، فقط به یه دلیله: نمی‌خوان تو هیچ‌چیزی کم بیارن، از جمله عشق. »

«بی‌شعوری که مرض نیست. یک‌جور خصیصه‌ست و به خاطر همین هم قابل درمان نیست. »

بی‌شعوری نوعی بیماری‌ است که قوه‌ی تشخیص و ارزش‌گذاری مبتلایان را به هم می‌زند و باعث می‌شود تا این آدم‌ها هر کاری را بدون شایستگی در انجامش، و بدون ذره‌یی احساس گناه، شرم یا پشیمانی انجام بدهند. (خیلی راحت! )

دو تا از عجایب بزرگ دنیا مجسمه‌ی ابوالهول و اهرام ثلاثه نیستند، آن‌ها: ۱. چرا بی‌شعورها به خود اجازه می‌دهند که رفتاری نفر‌ت‌انگیز داشته باشند. ۲. چرا وقتی مشت‌شان باز می‌شود که رفتارشان نفرت‌انگیز است، می‌رنجند. هراکلیوس، شهید صدر مسیحیت (یا حداقل آن‌گونه که خود می‌پنداشت)

«هیچ‌وقت با یک آدم عصبانی شبیه خودش رفتار نکن، بلکه ده برابر عصبانی‌تر از اون برخورد کن!

بی‌شعورها اعتقاد دارند که تمام آدم‌های کره‌ی خاکی وظیفه دارند که خواسته‌های آن‌ها را برآورده کنند.

«اگه جزِ راه‌حل نیستی، پس حتما بخشی از مساله‌یی! »

«به‌جای تولید ناخالص ملی، نسل جدیدی از بی‌شعورهای خالص ملی تولید می‌کنیم. »

اسقف، والتر را پیش من فرستاد و من به‌اش کمک کردم تا قبول کند هرگز او آدم دیندار و پرهیزگاری که وانمود می‌کرده، نبوده است. او یک بی‌شعورِ مذهبی بود.

وقتی که مسوولان مدرسه به‌جای بالابردن وضعیت کیفی آموزش، زمان بیش‌تری را به برنامه‌های فوق‌برنامه و جنبی اختصاص می‌هند، اطمینان داشته باشید که تمام جامعه بی‌شعور شده است.

مثل بسیاری از بیماری‌ها، بی‌شعوری هم ممکن است ارثی باشد. خیلی از بی‌شعورها، بیماری‌شان از پدر یا مادرشان به‌شان رسیده. البته بعضی از فرزندان افراد بی‌شعور آن‌قدر از رفتار بی‌شعورانه‌ی والدین‌شان متنفر می‌شوند که از هر خصوصیت بی‌شعورانه‌یی پرهیز می‌کنند، اما متاسفانه بیش‌ترشان به این ویروس بی‌شعوری آلوده شده و مثل والدین‌شان یک بی‌شعورِ لعنتی و کوفتی‌ می‌شوند.

اگر احساس می‌کنید با خواندن این کتاب به شما توهین شده، می‌توانید سه کار بکنید: ۱. از دولت کشورتان بخواهید که نویسنده و کتاب را محکوم کند. (این عمل باعت فروش بسیار بالای کتاب خواهد شد. ) ۲. جشن کتاب‌سوزی راه بیاندازید! این عمل شبکه‌های خبری را جذب کرده و عملا تبلیغی برای ما محسوب می‌شود. نامه‌ی اعتراض‌آمیز به نمایندگان مجلس بنویسید، آن‌گاه آن‌ها نیز خواهند فهمید که شما نیز بی‌شعورید!

به قول یکی از بی‌شعورها: «اگه جزِ راه‌حل نیستی، پس حتما بخشی از مساله‌یی! » فقط یک بی‌شعورِ در حالِ درمان می‌فهمد این حرف یعنی چه!

«اگه من بی‌شعورم، پس تو هم خیلی بی‌شعوری! » گفتم: «آره. به همین دلیل هم من فکر می‌کنم می‌تونم کمکت کنم. »

افتخارم این بود که همیشه در اقدام علیه‌ی دیگران پیش‌قدم بودم.

بی‌شعوری مثل خوره ا‌ست. همه‌ی وجود آدم را می‌گیرد

شما باید از همه‌ی دشمنان آن‌ها بدون استثنا متنفر باشید. مبادا با کسانی آن‌ها ازشان خوش‌شان نمی‌آید دوستی کنید، که کلاه‌تان پسِ معرکه است.

مشکلات به خاطر وجود آدم‌های بی‌شعوری است که به جاه و مقامی رسیده‌اند و جامعه را در وضعیتی سردرگم و شلم‌شوربا اداره می‌کنند.

«هر کسی در شرایط خاصی ممکنه وقیح باشه، اما همین‌که اون شرایط از بین رفت آدم معمولی به خودش می‌یاد و از وقاحتش پشیمون می‌شه، اما آدم بی‌شعور می‌گرده تا دوباره اون شرایط رو فراهم کنه. »

بگذارید یک‌سری از خصوصیات مشترک بی‌شعورها را برای‌تون بگویم: - خودپسندی مفتضح. - تنفرانگیزی در حد بسیار. - تکبر حتا در خیرخواهی. - وجدانی که با میخ هم نمی‌شود به‌ا‌ش نفوذ کرد. - میل به کسب قدرت حتا با خوارکردن دیگران. - تلاش برای کسب‌نکردن ویژگی‌های انسانی. - سواستفاده از آدم‌های ساده.

باهوش‌بودن و تحصیل‌کردن هیچ ربطی به بی‌شعور نبودن ندارد ـ همان‌طوری که خیلی از این نوابغ دقیقا می‌دانند چه بلایی بر سر مردم می‌آورند، مثل هیتلر. نکته‌ی شوکه‌کننده در این‌باره چنین است که متوجه می‌شویم بی‌شعوری مشکلی ذهنی نیست و به این دلیل با هیچ دارو و دوایی قابل درمان نیست.

تقریبا همه موافقند که بی‌شعور کسی‌ است که رفتار وقیح و نفرت‌انگیز دارد، او هم به صورت کاملا اِرادی، و از آزاری که به دیگران می‌رساند قلبا خوشحال است.

بی‌شعور تمام‌عیار به‌ندرت با بمب و سلاح‌ برای کشتن مخالفانش به سراغ‌شان می‌رود. تخصص این بی‌شعورها بیش‌تر در ترور شخصیت آدم‌هاست، هرچند توانایی آن را نیز دارند که در زمینه‌های دیگر هم استثمارگر باشند.

«هر کسی در شرایط خاصی ممکنه وقیح باشه، اما همین‌که اون شرایط از بین رفت آدم معمولی به خودش می‌یاد و از وقاحتش پشیمون می‌شه، اما آدم بی‌شعور می‌گرده تا دوباره اون شرایط رو فراهم کنه. »