بریده‌هایی از کتاب فصل های زندگی

دوستی‌ها و رفاقت‌ها به راستی ارزشمند هستند، اما زندگی انسان هم ارزشمند است و احمقانه است که پتانسیلِ خود را به خاطرِ ترس از روی برگرداندن از رفیق خوب‌مان، کامل نکنیم.

. زندگی طراحی شده است تا علی‌رغمِ وجودِ ناملایمات، داستانی از موفقیت‌ها باشد و نه داستانی از موفقیت‌ها بدونِ وجودِ ناملایمات

زمان را صرفِ افسوسِ گذشته نکنید، بلکه همان زمان را برای آماده شدنِ آینده‌ای بهتر سرمایه‌گذاری کنید. شما دانهٔ حاصل‌خیزِ آفریدگار هستید، قرار نیست که بی‌حاصل و خفته بمانید، بلکه باید از میانِ خاک جوانه بزنید و این مقصود و هدفِ زندگی است و به سمتِ افق‌هایی نامحدود قد بکشید و بر همهٔ موانعِ سرِ راه‌تان چیره شوید

یک دانهٔ ذرت، گیاهی از نوعِ ذرت را تولید خواهد کرد. یک دانهٔ شک یا ترس یا بی‌اعتمادی نیز که در ذهن کاشته می‌شود محصولی از جنسِ خودش را تولید خواهد کرد. همان‌طور که مشخصاً خاک همان چیزی را پرورش می‌دهد که در آن کاشته شده است، ذهنِ انسان نیز به وسیلهٔ انتخاب‌هایی که افکارِ انسان انجام می‌دهد شرایطی را برای انسان ایجاد می‌کند که بذرهای آن را انسان، قبلاً در ذهن کاشته است.

غالباً توقف در میانهٔ زندگی به منظور الک کردنِ نخاله‌هایی که در طولِ زندگی جمع‌آوری کرده‌ایم سخت و دشوار است. ما تمایل به جمع‌آوری و چسبیدن به ایده‌هایی داریم که پیشرفتِ ما را محدود می‌کنند. ما دوستی‌هایی را می‌پرورانیم که این دوستی‌ها مانعِ رشدِ شخصیِ ما هستند

اگر قرار باشد منش، نتایج یا شادمانی ما بهبود یابد، باید انضباطِ۱ دردناکی را برای «وجین کردنِ علف‌های هرزِ» باغِ زندگی‌مان اعمال کنیم. به تنهایی غذا خوردن از همنشینی با افرادی که مکالمهٔ منفی دارند بهتر است. لغو کردنِ قرار، بهتر از قرار گذاشتن با کسانی است که به سادگی فقط وقتِ ما را تلف می‌کنند. عوض کردنِ موضوعِ گفت‌وگو از کِش دادنِ گفت‌وگویی که قرار است کسی را خوار و خفیف کند بهتر است. بیانِ تمامِ حقیقتِ دردآور، بهتر از گفتنِ حقیقتِ نصف و نیمه و تحریف‌شده

سنگینی و دست-و-پاگیریِ داشتنِ انضباط در مقایسه با بارِ عظیم و کمرشکنِ افسوس، بسیار ناچیز و اندک است.

برخی فقط به خدا اعتماد دارند که به گل‌های وحشی زندگی و نیرو بخشیده است و این پند را فراموش می‌کنند که «ایمانِ بدونِ عمل، یعنی مرگ و تباهی.»

تلاشِ خودت را هم‌اکنون بدونِ اعتراض، شک و تردید، منفی‌گرایی و تأسف از شرایط سختِ زمستان خرج کن. آیا گل‌های آفتابگردان دربارهٔ بادها و سرمای زمستان اعتراضی می‌کنند؟ نه خیر، اعتراضی نمی‌کنند و به زندگیِ خود بدون هیچ یادآوری، تهدید یا قول و قراری، ادامه می‌دهند. آیا نیلوفرها به دلیلِ ترس از بازگشتنِ زمستان، زیرِ پوستِ زمین مخفی می‌شوند؟ و یا به خاطرِ ترس از هجومِ آفت‌ها و علف‌های هرزی که در تابستان فراگیر خواهند شد، خودشان را مهار می‌کنند و نمی‌شکفند؟