بریده‌هایی از کتاب فاطمیت فاطمه و تاریخ

«بگیرید مرکب خلافت را و هر چه وزر و وبال است بر آن حمل کنید، ولی بدانید که این مرکب پشتش زخم و پایش مجروح است و ننگ آن ابدی و نشان غضب الهی که شعلۀ آن سر از سینه‌ها درمی‌آورد خواهد بود. آنچه انجام می‌دهید همه را خدا می‌بیند و چه زود ستمگران خواهند یافت در چه بازگشت سختی قرار خواهند گرفت. »

«بگیرید مرکب خلافت را و هر چه وزر و وبال است بر آن حمل کنید، ولی بدانید که این مرکب پشتش زخم و پایش مجروح است و ننگ آن ابدی و نشان غضب الهی که شعلۀ آن سر از سینه‌ها درمی‌آورد خواهد بود. آنچه انجام می‌دهید همه را خدا می‌بیند و چه زود ستمگران خواهند یافت در چه بازگشت سختی قرار خواهند گرفت. »

چه برسد به مرحلۀ خودآگاهی و خداآگاهی. صفات خدا صورت خداست. صورتْ شناسه است. شناسهْ وسیلۀ شناختن است. ما جسم یکدیگر را به وسیلۀ صورتمان می‌شناسیم و، به همین دلیل، روی کارت شناسایی خود عکس صورتمان را نصب می‌کنیم، چون صورت ما شناسۀ ماست. صفات خدا نیز شناسۀ خداست، یعنی ما خدا را به قدرت و علم و زیبایی و عدالت و لطف و خلاقیتش می‌شناسیم، بنابراین، می‌توانیم از صفات خدا به عنوان صورت خدا یاد کنیم. از هنگامی که تصویری از صورت خدا بر پردۀ چشمِ دل ما افتاد و عاشقش شدیم، آدم شدیم. این عشقْ همان امانتی است که به زمین و آسمان عرضه شد و آن‌ها نتوانستند بپذیرند که ظرفیت این عشق بزرگ را دارند و نپذیرفتند، ولی انسان پذیرفت و استعداد عشق ورزیدن به خدا را یافت، ولی افسوس که کم‌اند آن‌ها ک

واجب هر آن چیزی است که برای شکوفایی استعداد بالقوة خداجویی و خداپرستی تو لازم است و موجب تقویت اراده‌ات و تسلط تو بر غرایزت و مدیریت خردورزانه و قدرتمندانۀ آن‌ها می‌شود؛

در جامعه‌ای که به زنجیر کشیدن خرد آزاد باشد آزادی وجود نخواهد داشت.

واجب هر آن چیزی است که برای شکوفایی استعداد بالقوة خداجویی و خداپرستی تو لازم است و موجب تقویت اراده‌ات و تسلط تو بر غرایزت و مدیریت خردورزانه و قدرتمندانۀ آن‌ها می‌شود؛

ستمکار پیش از همه و بیش از همه در حق خود ستم می‌کند، چون فرصت خداگرایی را از خود می‌گیرد و از خود نهایتاً موجودی ضعیف، جاهل، زشت، ظالم، کین‌جو، و متعصّب می‌سازد.

و آن صفت خدایی که معمولاً در جامعۀ انسانی قربانی می‌شود صفت عدالت است وگرنه انسان‌ها فراوان به دنبال قدرت و دانش و زیبایی و خلّاقیت