کتاب چرا من فمنیست نیستم؟

آسان‌ترین راه برای اینکه احساس قدرت کنید این است که خودتان را با موضوعاتی مانند جنس، ملّیّت، دین و... معرفی نمایید. این بهترین راه برای معرفی شخصیّت شما است که بر اساس جنسیّت، ملّیّت و دینتان می‌باشد.

از همه بدتر گرایش فمنیسم معاصر به دیدن زنان قدرتمند است. زنانی مانند "هیلاری رودهام کلینتون"(که به عنوان سناتور، برنامه‌های رفاه اجتماعی را به ضرر کودکان و زنان ضعیف برچیده و همچنین از مداخلات بین‌المللی که منجر به کشته شدن و رنج کشیدن هزاران غیرنظامی می‌شد حمایت کرده است)، "ماری تی باررا" مدیرعامل شرکت جنرال موتور، (که مسئولیت پوشش امنیّتی محصولات شرکت خود را که منجر به کشته شدن بیش از ده‌ها نفر شد برعهده داشت) و سایر زنان برجسته‌ای که فقط در صورت متفاوت بودن جنسیّت‌هایشان، فمنیست‌های رفتاری را محکوم می‌نمایند. زنانی که مانند مردان هم‌سنّ خود بی‌رحمانه و بی‌فکر رفتار می‌کنند قهرمان و الگوی رفتاری نیستند. آن‌ها ممکن است خود را فمنیست بنامند و خودشان را قربانی عدّهٔ زیادی کنند ولی این به این معنا نیست که باید از آن‌ها تجلیل شود.

۲- مبارزه‌ای‌ست در جهت مشارکت زنان در برابری ظلم و ستم با مردان و نوعی چشم و هم‌چشمی با آن‌ها حتّی در میزان ظلم و ستم! و از سویی سعی می‌کند زنان را ناتوان و حقیر جلوه دهد.

«اگر عذاب ابدی و شرایط ممتاز فردی با هم یکسان باشد، اگر هیچ تفاوتی میان عالی و پست وجود نداشته باشد، هستی بشر، حجم و ابعاد خود را از دست می‌دهد و به گونه‌ای تحمّل‌ناپذیر سبک می‌شود.» "میلان کوندرا"

اکثریّت قریب به اتّفاق زنان در طول موج دوم فمنیستی تنها به زندگی متأهلی آسوده با میزان کمی از استقلال اکتفا کردند.

این ایده که زنان تمام فرهنگ‌ها را تغییر می‌دهند یک دروغ آشکار است. حتّی اگر زنان با اهداف خوب وارد سیستم بشوند اهدافشان علیه سیستم نیست. سیستم، کهنه‌کارتر از شماست و زهرهایی را جذب خود می‌کند که بتوانید امیدوار باشید. شما حتّی نمی‌توانید این روند را آهسته تر کنید. برای ورود به سیستم باید نشان بدهید که مردسالار هستید. برای پیشرفت باید رفتار آن‌ها را تقلید کنید و ارزش‌های لازم را به دست آورید. این ارزش‌ها شامل قدرت، عشق قدرت و نمایش آن است. و اینگونه است که شما بخشی از فرهنگ آن‌ها می‌شوید.

فمنیست سطحی یعنی فمنیستی که فقط به برچسب زدن بدون اصلاح واقعی نیاز دارد. به چیز بیشتری احتیاج ندارد.

اگر بتوانیم یک دشمن را که به تبعیض جنسیّتی معتقد است شکست بدهیم، آن زمان است که می‌توانیم دنیای خود را بهبود ببخشیم، و این نوعی پیشرفت است. امّا به محض شکست دادن این فرد، فرد دیگری جایگزین آن می‌شود و ممکن است که این فرد جدید بهتر از نفر قبلی بتواند تنفّر درونی خود را پنهان کند. این سیستم خوبی نیست و علیه ماست. به همین دلیل است که باید حواسمان باشد انرژی فکری خود را صرف چه چیزی می‌کنیم. مجادله‌های توئیتری با مردان و اصرار برای اعدام یک مرد سفیدپوستِ بی‌گناه، راه درستی برای صرف کردن زمان، انرژی و منابع نیست.

استفاده از این بهانه که مردان برای چندین قرن، مکالمه‌ها را کنترل کرده و بر آن سلطه داشته‌اند، توجیه خوبی نیست که ما نیز برای به دست آوردن کنترل از روش‌های آن‌ها استفاده کنیم.

تشخیص نقاط ضعف خود، به ما کمک می‌کند تا بفهمیم این زن‌ستیزی (و تبعیض نژادی، همجنس‌گراهراسی و...) نه از قلب افراد بلکه از ساختار جامعه نشأت می‌گیرد. ما باید بدانیم که تأثیر پیگیری این زن‌ستیزی به صورت انفرادی، همانند این است که کسی شما را به خاطر تعصّبات پنهانی‌تان، توبیخ کند.