بریده‌هایی از کتاب خویشاوندی‌های اختیاری

ازدواج مبدأ و قلهٔ فرهنگ است. ازدواج انسان زمخت و سرسخت را به نرم‌خویی و لطافت سوق می‌دهد و فرهیخته‌ترین افراد نمی‌توانند در هیچ‌جای دیگر، مگر در رابطهٔ زوجی، لطافت خویش را به اثبات برسانند. این نهاد باید غیرقابل‌فروپاشی باشد؛ چون ازدواج بستر خوشبختی و شادکامی بیکرانی است که پاره‌ای ناکامی‌ها در مقابل آن به‌هیچ شمرده می‌شود.

ازدواج مبدأ و قلهٔ فرهنگ است. ازدواج انسان زمخت و سرسخت را به نرم‌خویی و لطافت سوق می‌دهد و فرهیخته‌ترین افراد نمی‌توانند در هیچ‌جای دیگر، مگر در رابطهٔ زوجی، لطافت خویش را به اثبات برسانند. این نهاد باید غیرقابل‌فروپاشی باشد؛ چون ازدواج بستر خوشبختی و شادکامی بیکرانی است که پاره‌ای ناکامی‌ها در مقابل آن به‌هیچ شمرده می‌شود.

ازدواج مبدأ و قلهٔ فرهنگ است. ازدواج انسان زمخت و سرسخت را به نرم‌خویی و لطافت سوق می‌دهد و فرهیخته‌ترین افراد نمی‌توانند در هیچ‌جای دیگر، مگر در رابطهٔ زوجی، لطافت خویش را به اثبات برسانند. این نهاد باید غیرقابل‌فروپاشی باشد؛ چون ازدواج بستر خوشبختی و شادکامی بیکرانی است که پاره‌ای ناکامی‌ها در مقابل آن به‌هیچ شمرده می‌شود.

اُتیلیه متعلّق به من است و خط فاصل میان فکر و عمل را اصلاً بزرگ نمی‌بینم.»

شاید در بین همهٔ تجسم‌های دلنشین قوّهٔ تخیّل، چیزی جالب‌تر از این امید نباشد که عاشقان و زوج‌های نوبخت از رابطهٔ نونهال خود در دنیایی دیگر و شاداب لذت برده و پیوند دایمی خود را در اقصانقاط به محک آزمون و تأیید بگذارند.

عشق چه‌بسا قادر به تحمّل همه‌چیز باشد، اما بیش از آن قادر است جانشین همه‌چیز شود.

زندگی برای آنان معمایی بود که حل آن را فقط در بودنِ باهم یافته بودند.

شوقی که تاکنون بیش از مشاهده، حس می‌شد.

آن مرد سرسخت به‌خوبی می‌دانست که فقط در بزنگاهی خاص می‌توان آهن را آهنگری کرد.

او فقط شب را به روز می‌رساند،

نبوغ در همهٔ موارد لازم است، حتا برای شهادت.»