بریده‌هایی از کتاب مرد جعبه‌ای

من هرگز نشنیده‌ام که یک ماهی سقوط کند. حتی ماهی‌های مرده هم روی آب شناور می‌شوند. این مسئله از سقوط بادکنک در هوا هم پیچیده‌تر است. این یک سقوط معکوس است. یک سقوط معکوس...

دروغ خواننده را فریب می‌دهد و او را از واقعیت دور می‌کند اما تخیلات می‌تواند راه میان‌بری باشد و فرد را به حقیقت برساند.

تصویر نامفهومی که به‌تدریج ظاهر می‌شود... تصویری که از آن، تصویر دیگری ظاهر می‌شود... تصویری که روی یک تصویر دیگر قرار می‌گیرد... بعد از مدتی تصویر بدن برهنهٔ تو، مثل ردپای یک جنایت‌کار روی قلب من حک می‌شود...

از روز پنجم به بعد، موقعی که در اتاقش بود جز برای خواب، غذا خوردن، ادرار و مدفوع کردن، از جعبه بیرون نمی‌آمد.

می‌گویند وقتی یک پرندهٔ وحشی اسیر می‌شود، اعتصاب غذا می‌کند و از گرسنگی می‌میرد. اما مجرمی که محکوم شده از آخرین سیگارش هم لذت می‌برد.

می‌گویند وقتی یک پرندهٔ وحشی اسیر می‌شود، اعتصاب غذا می‌کند و از گرسنگی می‌میرد. اما مجرمی که محکوم شده از آخرین سیگارش هم لذت می‌برد.

می‌گویند حتی خرچنگ نرم‌شکم، وقتی زندگی داخل پوسته را شروع می‌کند، پشت بدنش که با لاک پوشانده شده نرم و تکه‌تکه می‌شود و خرچنگ اگر مجبور شود لاک را ترک کند می‌میرد. مرد جعبه‌ای هم نمی‌تواند جعبه‌اش را کنار بگذارد و به‌راحتی به دنیای عادی بازگردد. درآوردن جعبه برای مرد جعبه‌ای حکم وارد شدن به دنیای دیگری را دارد، درست مثل دگردیسی یک حشره.

جهان مثل یک قوری، درحال جوشیدن است. اگر حتی یک‌لحظه چشم از جهان بردارید ممکن است جهان تغییر کند.

البته من هنوز جنازه نیستم. من آن‌قدرها شاد و سرزنده نیستم اما هنوز جسد هم نشده‌ام. علت حضور من که هنوز زنده‌ام در این سردخانه تجربه کردن رسیدگی‌های معمول به یک جنازه نیست بلکه خودم خواسته‌ام که اینجا باشم ـ به‌خاطر تو باید به این موضوع اشاره می‌کردم. من این اتاق را دوست دارم. اینکه هیچ پنجره‌ای در این اتاق وجود ندارد، بیشتر از هر چیزی مناسب روحیات فعلی من است.

درواقع جعبه در ظاهر یک حجم متوازی‌السطوح قائم‌الزاویه است، اما وقتی از داخل به آن نگاه می‌کنی هزارتویی از صدها حلقهٔ متصل‌به‌هم می‌بینی. هرچه بیشتر با آن سروکله می‌زنی، جعبه مثل پوست اضافه‌ای که روی بدن درحال رشد است، پیچ‌وتاب بیشتری به این هزارتو می‌دهد و اوضاع داخل آن را پیچیده‌تر می‌کند.