بریده‌هایی از کتاب در ستایش عشق

عشق مستلزم بازآفرینی نیز هست. تنها حفظ وضعیت موجود نمی‌تواند اقدامی دفاعی باشد. جهان پر از تحولات تازه است و عشق نیز باید نوآوری داشته باشد. خطر و مخاطره باید علیه امنیت و آسودگی بازآفرینی شوند.

«عشق آن چیزی است که جای خالی رابطهٔ جنسی را پر می‌کند»

عشق نمی‌تواند هدیه‌ای باشد که بدون هیچ مخاطره‌ای تقدیم شود.

کتاب‌های قصه دربارهٔ این مهمترین جنبهٔ عشق گویا نیستند، اینطور نیست؟ پایان قصه می‌گوید: «آن‌ها ازدواج کردند و صاحب فرزندان بسیار شدند». بله. البته. اما آیا عشق تنها ازدواج کردن است؟ و داشتن تعداد زیادی فرزند؟ چنین توضیحی تا اندازه‌ای سطحی و تاریخ‌مصرف گذشته است. این اندیشه که عشق فقط و فقط با خلق جهان خانوادگی تحقق می‌یابد یا به نمایش درمی‌آید هرگز اندیشه‌ای رضایتبخش نیست.

عشق را نمی‌توان به هیچ قانونی فروکاست. عشق هیچ قانونی ندارد.

عشق، همان‌طور که هر روز می‌توان مشاهده کرد، رودخانه‌ای طولانی و آرام نیست. هرگز نمی‌توان شمار هراس‌انگیز عشق‌هایی را که به خودکشی یا قتل انجامیده‌اند، فراموش کرد.

«هر آن‌کس که عشق را نقطهٔ آغاز نداند، هرگز ماهیت فلسفه را نخواهد فهمید».

مشکلی که سیاست با آن روبه‌رو است، کنترل نفرت است و نه کنترل عشق. و نفرت احساسی است که تقریباً به‌شکلی گریزناپذیر مسئلهٔ دشمن را مطرح می‌کند.

در جهان امروز، عموماً تصور می‌شود که افراد تنها منافع شخصی خودشان را دنبال می‌کنند. عشق تسکین این تفکر است.

رابطهٔ جنسی جدا می‌کند، متحد نمی‌کند. این واقعیت که شما برهنه‌اید و دیگری را در آغوش گرفته‌اید یک تصور و یک بازنمایی خیالی است. آنچه واقعی است این است که لذت شما را به جایی بسیار دور، بسیار دور از دیگری می‌برد. آنچه واقعی است خودشیفتگی است، آنچه که پیوند می‌دهد خیالی است.

بسیار ضروری است که بدانیم فرانسه هم سرزمین انقلاب‌هاست و هم سرزمین بزرگ محافظه‌کاری.

باید به یاد داشته باشیم که، همچون بسیاری از فرایندهای حقیقت‌یابی، فرایند عشق نیز همیشه صلح‌آمیز نیست. می‌تواند با مشاجره‌ای خشونت‌آمیز، اندوهی حقیقی و جدایی‌هایی که ممکن است بر آن‌ها غلبه کنیم یا غلبه نکنیم، همراه باشد. باید بپذیریم که عشق یکی از دردناک‌ترین تجربه‌ها در زندگی فردی انسان است! به همین سبب است که برخی از مردم برای ترویج تبلیغات پر سر و صدای «بیمهٔ جامع» تلاش می‌کنند. پیشتر اشاره کردم که مردم به سبب عشق می‌میرند. عشق انگیزهٔ شماری از قتل‌ها و خودکشی‌ها بوده است. در واقع، عشق، در سطح خودش، الزاماً صلح‌آمیزتر از سیاست انقلابی نیست. حقیقت چیزی نیست که در باغ گل‌های سرخ پرورش یابد. هرگز! عشق تناقض‌ها و خشونت‌های خودش را دارد. اما تفاوت در این است که در سیاست ما به‌راستی ناگزیریم برای فهم دشمنانمان تلاش کنیم، درحالی‌که در عشق هرآنچه که هست تنها رخدادهایی عاطفی، ذاتی و درونی است که هیچ دشمنی را تعریف نمی‌کند، اگرچه گاهی تلاش برای تحقق عینیت را در رویارویی با تفاوت سازمان‌دهی می‌کند.

برای چرایی سفسطه‌آمیز بودن تبلیغات اغواکنندهٔ قرارهای عاشقانهٔ اینترنتی، دلیل دیگری نیز وجود دارد. این تبلیغات برای اثبات این فرض که شما همهٔ احتمالات در دسترس را بررسی و برای لذت بردن از عشق ایمن، بهترین گزینه را انتخاب خواهید کرد، تلاش می‌کنند. اما زندگی این‌گونه نیست! زندگی شبیه قصه‌هایی که در آن‌ها مدعیان به‌صف از راه می‌رسند، نیست. عشق زمانی آغاز می‌شود که امری ناممکن برتری یابد، و کلودل به‌واسطهٔ مضمون بانوی ممنوعه، شاعر برجستهٔ ناممکن‌هاست. همزمان، در آثار کلودل، همواره شرایط به‌گونه‌ای است که امکان پیروزی فراهم است، زیرا آنچه ناممکن است به سبب دنیوی بودن، نسبی است. من فکر می‌کنم او نه یکی که دو «صحنهٔ دویی» دارد. نخست تجربهٔ ناممکن بودن عشق روی زمین است و دوم زمانی که در عالم ایمان بین دو صلح برقرار می‌شود.

عشق به‌راستی اعتماد منحصر به فردی است که در اتفاق جای گرفته است. عشق تجربه کردن تفاوت است و اساساً شما را به جانب این اندیشه که می‌توانید جهان را از چشم‌انداز تفاوت تجربه کنید، سوق می‌دهد.

عشق بر بودنِ دیگری، بر دیگری آن هنگام که کاملاً مجهز به بودن خویش، به‌ناگهان در زندگی من جوانه می‌زند و بنابراین آن را مختل و از نو بنا می‌کند، متمرکز است

از آن رویارویی که فقط یک اتفاق بود، چیز دیگری را گلچین خواهم کرد. آنچه را که دوام خواهد آورد، آنچه را که باقی خواهد ماند، تعهد و وفاداری را گلچین خواهم کرد.

حقیقت چیزی نیست که در باغ گل‌های سرخ پرورش یابد. هرگز! عشق تناقض‌ها و خشونت‌های خودش را دارد.