بریده‌هایی از کتاب چگونه در هر موقعیت انتخاب درست داشته باشیم

اگر به دنبال چیزهایی هستید که دنیا می‌گوید ارزشمندند، لازم است که گامی به عقب برداشته تا از خود بپرسید که آیا این چیزها واقعاً برای شما مهم هستند یا نه.

هرگاه شما خود را بشناسید و به خود عشق بورزید، احساس نمی‌کنید که خطری تهدیدتان می‌کند یا در رقابت با دیگران قرار دارید. این امر زندگی را بسیار ساده‌تر می‌سازد.

اگر زمانی که در کلاس سوم دبستان بودید و در جلوی کلاس ایستادید تا چیزی بخوانید، به تته‌پته افتادید و همکلاسی‌هایتان به شما خندیدند، ممکن است آن را چنین تعبیر و تفسیر کنید: من احمق هستم یا در معرض دید بودن خطرناک است.

زمانی که مرا ملاقات کرد، ده سال را به این امید سپری کرده بود که اوضاع و شرایط، خودشان تغییر کنند و این بدترین حالت تفکر آرزومندانه است.

انسان ماشینی است که معنا می‌سازد. هرگاه در زندگی ما اتفاقی رخ دهد، چه بر روی آن کنترلی داشته باشیم یا نداشته باشیم، معنایی به آن می‌چسبانیم.

زمانی که ما نتوانیم با کسی در مورد آنچه هستیم و آنچه احساس می‌کنیم بی‌پرده صحبت کنیم، رابطه‌مان از نظر یکپارچگی دچار مشکل می‌گردد. نگه داشتن سخنان ناگفته در یک رابطه، موجب دور افتادن از یکدیگر شده و زندگی ما را از صمیمیت و ارتباط واقعی تهی می‌سازد.

تمامی زخم‌هایی که در طی مسیر زندگی‌ام برداشته بودم دارای خرد بودند

اگر شما خود را غنی و ثروتمند نبینید، قادر نخواهید بود ثروت و فراوانی را بیافرینید. اگر شما خود را دوست‌داشتنی نبینید، قادر نخواهید بود عشق را متجلی سازید. اگر شما خود را لایق و توانا نبینید، هیچ کس دیگری نیز شما را چنین نخواهد دید.

به خاطر داشته باشید، زندگی برای شما اتفاق نمی‌افتد بلکه به نفع شما اتفاق می‌افتد.

به جای این که برای دریافت حقیقت به جهان بیرون بنگریم، نیازمند آنیم که جهت مسیر خود را به کل عوض کرده و به سمت خویشتن بازگردیم، باید یاد بگیریم که به درون رفته و ندایی را کشف کنیم که همواره آنجا بوده است.

و نکتهٔ قابل ذکر در مورد انگل بودن آن است که به ازای هر انگل تغذیه‌شونده، به ازای هر شخصی که به دنبال آن است تا قدرت خود را به دیگری تفویض کند، شخصی وجود دارد که خواهان آن است که به احساس بی‌پناهی و بیچارگی ما صحه گذاشته و آن را تقویت کند.

برای مثال فردی که دچار گرفتگی عضلات گردن شده است، لازم است که از نگاه به گذشته دست بردارد. فردی که مدام به سردرد مبتلا می‌شود، بایستی به گفتگوی درونی منفی که بی‌وقفه در سرش چرخ می‌زند، نگاهی بیندازد. شخصی که دچار مشکلات پا است باید این امر را بررسی کند که چگونه در شرایط خاصی گیر افتاده و قادر به حرکت به جلو نیست.

از ابتدای خلقت ما راه‌هایی را یافته‌ایم تا از نقاط کور زندگی اجتناب کنیم، در شرایط امن و امان باقی بمانیم و بتوانیم همه چیز را کنترل و مدیریت کنیم تا مجبور به تحمل عواطف ناخواسته نباشیم و شرایط ناخوشایند را تجربه نکنیم و یا با موقعیت‌هایی رنج‌آور مواجه نشویم.

به خاطر داشته باشید که یکپارچگی به معنای خداحافظی با قربانی بودن و سلام کردن به احساس مسئولیتی تام و تمام است!

کارهای تمام نشده در روان شما فضا اشغال می‌کنند و خواهان و نیازمند آنند تا حل و رفع شوند، انرژی شما را می‌مکند

من به شما قول می‌دهم که حتی اگر تمامی چیزهایی که گمان می‌کردید می‌خواهید را بدست آورید، روزی خواهد رسید که چیزی موجب می‌شود تا دست از دویدن بردارید. آن زمان به همهٔ چیزهایی که تصور می‌کردید معرف شما هستند، نگاهی خواهید انداخت و از خود می‌پرسید: من به دنبال چه می‌دویدم؟ چرا زندگی من پر از چیزهایی شده است که اصلاً برایم جالب و مهم نیستند و دغدغهٔ آن‌ها را ندارم؟

گول نخورید. ممکن است به خاطر این که در زندگی خانوادگی شما مشکلی وجود دارد، در زندگی شغلیتان رفتار خودتخریبی داشته باشید

بسیاری از ما همانند هلن، با احساسات و عواطف، بویژه با خشم خود قطع رابطه کرده‌ایم یا آن‌ها را غلط می‌پنداریم

اغلب اوقات متوجه نیستیم که هر چیزی «به خاطر ما» رخ می‌دهد، به جای این که چیزی «برای» ما اتفاق بیفتد.

آنچه را که در دیگران نمی‌توانید تحمل کنید، چیزی است که باید در شما شفا یابد.

این هرگز به خاطرم خطور نکرده بود جایی که می‌توانستم در آنجا به جستجوی پاسخ‌ها بر آیم، قلبم است.

این که بخواهیم دیگری از ما مراقبت کرده و نیازهایمان را برآورده کند، مطمئن‌ترین راه برای ناتوانی، درماندگی و مأیوس شدن است. اگر منبع خوشحالی ما چیزی بیرون از خودمان باشد، هرگز نخواهیم توانست حقیقتاً احساس امنیت و دل آسودگی کنیم. با این کار قدرت را از خود سلب کرده و به دیگران وابسته می‌شویم.

هرگاه در جایگاه توقع و پافشاری بر نقطه نظر خود قرار داریم، آنچه که در حال حاضر در جریان است را تجربه نمی‌کنیم؛ حتی بدتر از این، آنچه که هست را قضاوت کرده و از آن انتقاد می‌کنیم.

به گفتهٔ یونگ «هر آن که به بیرون بنگرد رؤیا می‌بیند و آن که به درون بنگرد، بیدار می‌شود».

تمامی پاسخ‌ها در درون من است

با زندگی در احاطهٔ ترس‌ها، غالباً همان از دست دادن یا طرد شدگی که بیش از همه از آن می‌ترسیم را تجربه می‌کنیم، زیرا ترس نه تنها قدرت عمل را از ما می‌گیرد بلکه ما را در انزوا قرار می‌دهد. از ترس این که دیگران بفهمند ما دوست‌داشتنی و لایق نیستیم، خود را از آن‌ها دور می‌کنیم. با انجام رفتارهای معتادگونه‌ای که مانع می‌شوند تا رنج، شرم و ترسمان را احساس کنیم، خود را از واقعیت هر روزه دور می‌سازیم. از یکپارچگی - عمیق‌ترین وجوه حقیقت خود - دور می‌شویم، زیرا می‌ترسیم بگذاریم این بخش‌ها شناخته شوند یا مورد قضاوت دیگران قرار گیریم.

از ترس آن که دیگران بفهمند که ما در درونی‌ترین بخش وجود خود دارای ویژگی‌هایی منفی هستیم، به تدریج از ارزش و اهمیت این بخش‌ها کاسته و ظاهری دروغین و ماسکی برای خود می‌سازیم تا نشان دهیم و اثبات کنیم که ما آن چیزی که دوست نداریم، نیستیم

آن‌قدر منتظر نمانید تا در پایان زندگی خود دریابید که توان انجام همهٔ این‌ها را داشته‌اید. آن پایان خوش قصهٔ شما می‌تواند همین امروز آغاز گردد.

هر بار که صدایتان را در گلو خفه می‌کنید، زبان به دندان گرفته و حرفی را نمی‌زنید، یکپارچگی خود را قورت می‌دهید!

افرادی که احساس بی‌پناهی و بیچارگی ما را تقویت می‌کنند کسانی هستند که مایلند فکر کنیم به آنان نیاز داریم، زندگی ما بدون آنان نمی‌گذرد یا زندگی ما با آنان بهتر و پربارتر است.