کتاب چگونه در هر موقعیت انتخاب درست داشته باشیم نوشته کلی کوزو است که شهین پیش‌بین آن را ترجمه کرده است. این کتاب کمک میکند در شرایط متفاوت بتوانیم بهترین تصمیم را برای زندگیمان بگیریم.

درباره کتاب چگونه در هر موقعیت انتخاب درست داشته باشیم

برای لحظه‌ای به این موضوع فکر کنید که گاهی ما به احساسات خود اعتماد نداریم پس سعی می‌کنیم آن‌ها را سرکوب کنیم. به جای آن که به دنبال خواسته‌های قلبی خود برویم، در محدوده امن خود باقی می‌مانیم. به آن بخش‌هایی از خود که قابل پذیرش نمی‌دانیم، اعتماد نکرده و در نتیجه روی آن‌ها سرپوش می‌گذاریم. ندای درون خود را نادیده می‌انگاریم و در بیرون از خود به دنبال پاسخ می‌گردیم. این کتاب کمک می‌کند بتوانید برای زندگی درست تصمیم بگیریم.

خواندن کتاب چگونه در هر موقعیت انتخاب درست داشته باشیم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام کسانی که می‌خواهند برای زندگیشان آگاهانه تصمیم بگیرند پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب چگونه در هر موقعیت انتخاب درست داشته باشیم

من تا پیش از دیدن دبی، کارهای دگرگون‌کنندهٔ متعددی را انجام داده بودم – کتاب‌هایی خوانده بودم و عبارات تأکیدی را تکرار می‌کردم، در کارگاه‌هایی شرکت کرده بودم و مانتراهایی را بر روی آینهٔ حمام می‌چسباندم. در مراسم تولد دوباره۷ شرکت کردم، مراسمی که طی آن در آلونک بدوی کوچکی عرق ریختم تا هاله‌ام توسط شمن سرخپوستی پاک گردد و نزد تعداد زیادی روشن‌بین و طالع‌بین رفتم که بیش از حدی بود که در نظر داشتم. به دنبال کسی بودم تا به من سر و سامانی داده و به پرسش‌هایم پاسخ دهد. هر چند که در این مسیر با انواع و اقسام صاحبان خرد روبرو شدم، باز هم احساس می‌کردم که تحول اساسی و پایداری در زندگی‌ام رخ نداده است. پیشرفتی اندک و موقتی داشتم و سپس دوباره به عادات کهنه‌ام باز می‌گشتم. هنگامی که برای اولین بار در کارگاه فرایند سایه شرکت کردم، زندگی خود را با نگاهی کاملاً متفاوت به تماشا نشستم. به جای آن که خود را قربانی تجارب گذشته‌ام ببینم، تازه فهمیدم که تمامی این تجارب هدایایی به همراه دارند. تمامی زخم‌هایی که در طی مسیر زندگی‌ام برداشته بودم دارای خرد بودند و من می‌توانستم از آنچه در زندگی بر سر من آمده بود بهره ببرم یا آن‌ها از من بهره می‌بردند.

نه تنها تجارب گذشتهٔ من، بلکه بخش‌هایی از من نیز که همواره به چشم بد یا ناقص به آن‌ها نگاه می‌کردم برایم هدایایی به همراه داشتند. من همواره برای کامل بودن تحت فشار بودم. در تمامی عمر خود در تقلای آن بودم که باهوش، موفق، با استعداد، خلاق و بامزه تلقی شوم. از نظر من غیر ممکن بود که ضعیف، محتاج، خودخواه، آسیب‌پذیر یا احمق باشم. به زعم من، هیچ کس مرا دوست نداشت. همهٔ آن بخش‌های وجودم که تماماً انسانی و طبیعی بودند، تکه‌تکه شده و از هم دور افتاده بودند؛ اما من هنوز ترجیح می‌دادم به زدن ماسک دختر خوب ادامه دهم؛ دختر قوی، مستقل و کمال‌گرایی که همه چیز را تحت کنترل دارد و دارای موفقیت‌هایی فراتر از انتظار است.

ممکن است فکر کنید که چرا من باید بخواهم که با ضعف، نیازمندی، خودخواهی و حماقت خود مواجه شوم؟! چه اشکالی دارد که این بخش‌ها را جدا سازم و آن‌ها را به جایی دور پرت کنم؟