بریده‌هایی از کتاب اندیشه در بحران؛ دفتر سوم

نه‌تنها حقایق ثابتی وجود ندارد، بلکه هیچ عقیده‌ای را نیز نمی‌توان برتر از عقیده دیگر دانست

رورتی، به‌مثابه یک ایدئولوگ لیبرالیست، به دنبال آن است که در روزگار رواج آرای پست‌مدرن و ملهم از آن و به‌رغم باور داشتن به مشهورات نسبی‌انگارانه و شکاکانه پسامدرن (که هر امکانی برای فهم حقیقت و فراتر از آن، وجود حقیقت و هر امر ثابت و یقینی را انکار می‌کند) از به‌اصطلاح حقانیت (!) لیبرالیسم دفاع کند. این‌گونه است که ناگزیر می‌شود به ورطه دفاع بی‌بنیاد و غیر مستدل از لیبرالیسم گام بگذارد و در حالی که به هیچ فلسفه و حقیقتی باور ندارد و قائل نیست، اعتقاد به لیبرالیسم را مقدم و بالاتر از هر چیز قرار دهد و این البته بیانگر گرفتار شدن رورتی در ورطه یک تناقض بزرگ مبنایی است.

رورتی، به‌مثابه یک ایدئولوگ لیبرالیست، به دنبال آن است که در روزگار رواج آرای پست‌مدرن و ملهم از آن و به‌رغم باور داشتن به مشهورات نسبی‌انگارانه و شکاکانه پسامدرن (که هر امکانی برای فهم حقیقت و فراتر از آن، وجود حقیقت و هر امر ثابت و یقینی را انکار می‌کند) از به‌اصطلاح حقانیت (!) لیبرالیسم دفاع کند. این‌گونه است که ناگزیر می‌شود به ورطه دفاع بی‌بنیاد و غیر مستدل از لیبرالیسم گام بگذارد و در حالی که به هیچ فلسفه و حقیقتی باور ندارد و قائل نیست، اعتقاد به لیبرالیسم را مقدم و بالاتر از هر چیز قرار دهد و این البته بیانگر گرفتار شدن رورتی در ورطه یک تناقض بزرگ مبنایی است.

رورتی، به‌مثابه یک ایدئولوگ لیبرالیست، به دنبال آن است که در روزگار رواج آرای پست‌مدرن و ملهم از آن و به‌رغم باور داشتن به مشهورات نسبی‌انگارانه و شکاکانه پسامدرن (که هر امکانی برای فهم حقیقت و فراتر از آن، وجود حقیقت و هر امر ثابت و یقینی را انکار می‌کند) از به‌اصطلاح حقانیت (!) لیبرالیسم دفاع کند. این‌گونه است که ناگزیر می‌شود به ورطه دفاع بی‌بنیاد و غیر مستدل از لیبرالیسم گام بگذارد و در حالی که به هیچ فلسفه و حقیقتی باور ندارد و قائل نیست، اعتقاد به لیبرالیسم را مقدم و بالاتر از هر چیز قرار دهد و این البته بیانگر گرفتار شدن رورتی در ورطه یک تناقض بزرگ مبنایی است.