بریده‌هایی از کتاب وفای زن‌ و داستان های دیگر

فرقی ندارد، به خصوص امروز که ديگر همه دنيا باسواد شده‌‌اند و هر بلايی هم که به سر دنيا می‌‌آيد همين باسوادها می‌‌آورند و به عبارت ديگر افتضاح سواد و فرهنگ هم در آمده است،

موقعی که در اتاقم وسط نوشته‌‌ها و کتاب‌‌هايی که تهيه کرده‌‌ام می‌‌نشينم خود را بالاتر از هر کاردينال يا پاپی می‌‌دانم.

تو مثل من با اخلاق مردها آشنا نيستی، اينها خيلی ضعيف هستند و به آسانی می‌‌توان افسار به گردنشان انداخت.. و چنانچه ما از حماقت‌‌های ايشان اغماض نکنيم نظم زندگی به هم می‌‌خورد

اصولاً لذت زندگی در گردش و سفر است...

آه... چه می‌‌شد اگر می‌‌توانستيم اين همه تشريفات زايد را از جريان زندگانی خارج کنيم تا مگر صميميت‌‌ها و محبت‌‌های واقعی از پس پرده تيره تشريفات بيرون آيند و حقيقت نسبت به ذوق و ادراک ما آشکار و روشن گردد.

در طول زمان انسان به عيوب رفقايش عادت می‌‌کند و همان طور که در مقابل عيوب جسمانی شخصی سر تسليم فرود می‌‌آورد از عيوب رفقايش نيز به خاطر محبت و علاقه صرف نظر می‌‌نمايد.

من تا چيزی را به چشم نبينم نمی‌‌توانم آن را تعريف کنم يا از آن عيب جويی و انتقاد نمايم.

چه می‌‌شود کرد که انسان هميشه محکوم آداب و رسوم اجتماع می‌‌شود و اختيار کاملاًً از دستش می‌‌رود!

اوه، اين بشر چه زود فريب ظواهر را می‌‌خورد، آنگاه روی همين ظواهر قضاوت می‌‌کند!

وقتی مردی ازدواج می‌‌کند، زنش دير يا زود او را از دوستان قديمی دور و جدا می‌‌ساز

آيا می‌‌توان مردی را که بيست سال است با الکل اعتياد دارد سرزنش نمود؟ مسلماً خير.

مکالمه پس از مدت کوتاهی حوصله‌‌ام را سر می‌‌برد و بازی خسته‌‌ام می‌‌کند و افکارم نيز که می‌‌گويند سرچشمه مغز شکست‌‌ناپذير يک مرد حساس است تدريجاً به خشکی و بی حاصلی می‌‌گرايد، آن وقت است که چون ترياکی که بی‌‌اختيار به سمت وافور خود کشانيده می‌‌شود من به جانب کتابهايم کشيده می‌‌شوم. مطالعه مانند داروی شفا بخشی است که بی وجود آن نمی‌‌توانم زندگی کنم. در مسافرت‌‌های طولانی هميشه کيف بزرگی پر از کتاب همراه خود می‌‌برم و رنج سنگينی آن را به خاطر سرگرمی سودمند و تجربيات فراوانی که از آن آموخته‌‌ام تحمل می‌‌کنم.

از خوشی‌‌ها و لذات دنيا بيش از همه از مطالعه کتاب لذت می‌‌برم.

همچنان که عادت عشق را از بين می‌‌برد از پيدايش آن هم جلوگيری می‌‌کند، نمی‌‌توانم تصور کنم وقتی که دو نفر همديگر را همه عمرشان می‌‌شناخته‌‌اند و با يکديگر در يک محيط و خيلی نزديک به هم زندگی می‌‌کرده‌‌اند چگونه و به چه علت اين جرقه ناگهانی که به عشق ختم می‌‌شود در آنها به وجود می‌‌آيد. در صورتی که احتمالا آنها با علاقه و دلبستگی متقابل به يکديگر می‌‌پيوندند، حال آنکه فکر می‌‌کنم مخالف‌‌ترين کلمه در مقابل عشق، کلمه دلبستگی است.