بریده‌هایی از کتاب کودک‌آزاری جنسی

بر اساس قانون حمایت از کودکان و نوجوانان در ایران در صورتی که کسی از کودک آزاری مطلع باشد و آن را گزارش نکند، مرتکب جرم شده است. بر این اساس کودک آزاری از جمله جرائم عمومی بوده و نیاز به شاکی خصوصی ندارد. به این ترتیب همه در قبال کودک آزاردیده مسئول هستند

سازمان بهداشت جهانی سه نوع کودک آزاری جنسی را معرفی می‌کند: الف: آزار جنسی بدون تماس یا غیرمستقیم (مانند تهدید به آزار جنسی، آزار جنسی کلامی، تقاضای جنسی، عورت نمایی، قرار دادن کودک در شرایطی که شاهد روابط جنسی باشد، قرار دادن کودک در معرض تصاویر و فیلم‌های جنسی و...) ب: آزار جنسی با تماس شامل مقاربت (مانند خشونت جنسی یا تجاوز) ج: آزار جنسی با تماس بدون مقاربت اما شامل سایر فعالیت‌ها مانند لمس نامناسب، نوازش و بوسیدن

بهره‌کشی جنسی نوعی از کودک آزاری جنسی است که در آن فرد (یا افراد) آزارگر، کودک را مجبور می‌کند یا فریب می‌دهد تا فعالیت‌های جنسی را انجام دهد یا اجازه دهد که عمل جنسی در مورد او انجام شود و در قبال آن چیزی (که می‌تواند مادی باشد مانند پول یا هدیه و یا غیر مادی باشد مانند توجه یا محبت) دریافت کند

والدین باید بدانند که ممکن است کودک برای اینکه بتواند شب‌ها احساس امنیت کند و راحت بخوابد، به کمک نیاز داشته باشد. احتمال دارد که کودک برای غلبه به ترس، نیازهایی داشته باشد که آنها را با والدین مطرح کند (مثلاً روشن کردن چراغ خواب یا باز گذاشتن در اتاق). لازم است چیزهایی که تجربه آزار را برای کودک یادآوری می‌کنند، حذف شوند. چنانچه آزار در اتاق خواب کودک اتفاق افتاده است، لازم است که اتاق وی تغییر کند یا چیدمان وسایل و مبلمان داخل آن عوض شود (۱۵۸).

والدین باید آرامش خود را در بیان احساسات حتی نسبت به آزارگر به گونه‌ای حفظ کنند تا کودک بداند که نیازی نیست نگران آنها هم باشد. کودک ممکن است از واکنش والدین متعجب یا گیج شود. اگر او احساس کند که آنها نمی‌توانند با اتفاقی که افتاده است روبرو شوند، ممکن است فکر کند که لازم است از آنها مراقبت کند. این مسأله دریافت حمایت از والدین را برای وی دشوار می‌سازد. مهم است که والدین به کودک اطمینان دهند که افرادی را برای صحبت کردن دارند و این وظیفه آنها به عنوان والدین است که از کودک مراقبت کنند (۱۵۸).

مددکار اجتماعی باید به والدین تأکید کند که نباید تفریح کردن را فراموش کنند. بیرون رفتن و انجام فعالیت‌های تفریحی که کودک از آنها لذت می‌برد، به همه خانواده در کاهش استرس کمک می‌کند

باور به حفظ سکوت در موارد آزار جنسی کودکان برای حفاظت از دیگران اشتباه و خطرناک است. گزارش کردن این موارد، خیانت کردن به دیگران نیست بلکه خیانت واقعی در زمان وقوع آزار اتفاق افتاده است و سکوت ما تنها حمایت از جرم است. ترسهای ما از درگیر شدن در فرایند رسیدگی به آزار جنسی کودکان کاملاً غیر مسؤولانه است. ما به لحاظ اخلاقی حق نداریم که آزارگران جنسی کودکان را از عواقب عملشان محافظت کنیم. این بی‌انصافی نیست که آنان برای جرمی که مرتکب شده‌اند جوابگو باشند، بلکه بی انصافی این است که آنان آزادانه در یک اجتماع ناآگاه، کودکان را در خطر تراما و آثار منفی ناشی از آزار جنسی قرار دهند که غالباً تمام عمر، این کودکان را درگیر می‌کند

تخمین زده می‌شود تنها نیمی از قربانیان به فرد دیگری می‌گویند که مورد آزار جنسی قرار گرفته‌اند (۱۴). به این ترتیب موارد گزارش شده کودک آزاری جنسی مانند کوه یخ تنها بخشی از واقعیت را نشان می‌دهد.

چنانچه بر اساس ماده یک کنوانسیون حقوق کودک هر فرد زیر سن ۱۸ سال را کودک در نظر بگیریم (۱)، هرگونه فعالیت جنسی علیه یک فرد در سنین کمتر از ۱۸ سال از طریق تهدید، زور، ارعاب و فریب به عنوان کودک آزاری جنسی در نظر گرفته می‌شود (۲). در یک تعریف کامل‌تر کودک آزاری جنسی به درگیر کردن کودک یا نوجوان در فعالیت جنسی گفته می‌شود که کودک یا نوجوان آن را به طور کامل درک نمی‌کند و نمی‌تواند برای انجام آن رضایت آگاهانه بدهد یا درگیر کردن کودک یا نوجوان در فعالیت جنسی که او از نظر رشدی برای آن آمادگی کسب نکرده است و نمی‌تواند برای انجام آن رضایت آگاهانه بدهد یا قوانین، هنجارها یا تابوهای اجتماعی را نقض می‌کند (۳, ۴). این آزار می‌تواند بین یک کودک و بزرگسال یا بین دو کودک اتفاق بیافتد. این رابطه معمولاً زمانی اتفاق می‌افتد که فرد آزارگر به نوعی مسئول کودک است و از قدرتی که نسبت به کودک دارد یا اعتماد کودک به خود سوء استفاده می‌کند. در این موقعیت کودک سعی می‌کند که رضایت فرد مسئول را به دست آورد (۵). کودک آزاری جنسی می‌تواند برای ارضای نیازهای آزارگر یا فرد دیگر یا تلاش برای این کار صورت گیرد (۳, ۴). در همه این شرایط اقدامی که انجام می‌شود به عنوان کودک آزاری جنسی شناخته می‌شود.

دراز جامعه امری ریشه‌دار بوده است. گرچه به علت تابو بودن بیان صریح آن غیرممکن به نظر می‌رسد، اما با کنار هم گذاشتن اشاره‌های گوناگون می‌توان رواج کودک آزاری جنسی را تأیید کرد

شرایط اجتماعی اکونومیک یا اغتشاش ارزش‌ها در اثر عوامل ساختاری و فرایندهای اجتماعی از جمله رواج انواع فساد، ضعیف شدن اخلاق در جامعه با رواج انواع فساد و جرم و آسیب‌ها نیز احتمال آزارجنسی کودکان را افزایش می‌دهد.

سطح خرد تحلیل وقوع هر مورد آزار جنسی کودکان مطرح می‌شود که بیشتر موضوع کتاب مورد اشاره است. یکی از نکات برجسته کتاب جامعیت آن در معرفی کودک آزاری جنسی، ابعاد و ویژگی‌های آزاردهنده و قربانی است.

کتاب سرکار خانم دکتر معارف‌وند و همکاران به موضوعی با منابع بسیار محدود داخلی و بومی اختصاص دارد. علیرغم این موضوع کتاب به منابع و پژوهش‌های میدانی متعددی اشاره کرده است. برشمردن دقیق آثار و صدمات کودک آزاری جنسی دیگر نقطه قوت کتاب است