بریده‌هایی از کتاب مردی هست که عادت دارد با چتر بکوبد توی سرم

«من پنج مرتبه متهم به کلاهبرداری اداری شده‌م. این رو چی می‌گی؟» «خب، ولی تو تمام موارد هم تبرئه شدی.» پیرمرد نتوانست جلوِ خنده‌اش را بگیرد. «مگه پرونده‌ای سراغ داری که توش سیاست‌مداری تبرئه نشده باشه؟»

مثل چوپانی که دنبال گوسفند گم‌شده‌اش می‌گردد، مثل مادری که دنبال بچه‌اش می‌گردد، آنتولین تمام روز سرسختانه، اما بی‌ثمر، دنبال جوراب‌های نازنینش می‌گشت، جوراب‌هایی که شاید تنها عشق حقیقی او بودند. شکست‌خورده و مغموم، عاقبت دست از جست‌وجو کشید و به این نتیجهٔ خودپسندانه رسید که حتماً آن‌ها را دزدیده‌اند.

سرنوشت می‌تواند چهره‌های مختلفی به خودش بگیرد

ولی اغلب در لحظه‌های مصیبت همه دل‌شان می‌خواهد چیزی را برای‌شان توضیح بدهند که اظهر من الشمس است.