بریده‌هایی از کتاب چگونه بالاتر از دیگران پرواز کنید

ما نیز برای پر گشودن، نخست باید از اسارت خود آگاهی یابیم.

اگر شانس در خانه‌تان را نمی‌زند، شاید برای این است که برای خانهٔ خود دری نساخته‌اید!

بی‌گمان آن پرنده‌ای می‌تواند در آسمان اوج گیرد که نخست از خزیدن در قفس به تنگ آمده باشد.

هنوز صحبت‌های پیرمرد تمام نشده بود که همهمه‌ای از جمع برخاست. مریدان که شیفتهٔ استاد بودند گفتند هرگز او را ترک نخواهند کرد؛ اما استاد در کمال تواضع و فروتنی گفت: «میوه‌ای که می‌رسد از سر ناسپاسی نیست که درخت را ترک می‌کند، بلکه برای آن است که رویشی دوباره را آغاز کند. میوه از درختی که او را پرورانده، جدا می‌شود تا درخت دیگری در زمین برویاند و بدین‌گونه است که معجزهٔ رویش در هستی جاودانه می‌شود.»

زیستن درون مرزهای روزمرگی و تکرار، می‌تواند برایمان امنیت و آرامش به ارمغان آورد؛ اما آیا هدف پروردگار از دمیدن روح خود در ما، این بوده که عمری را در حسرت پرواز در گوشهٔ قفس بیاساییم؟

همهٔ آدم‌ها رؤیاهای بسیاری دارند؛ اما بسیار اندک‌اند کسانی که اهداف روشن و مشخصی داشته باشند. آدم‌ها در زندگی مانند کسی هستند که می‌خواهد با تیر و کمان هدفی را بزند، در حالی که چشمان خود را با دستمال غفلت بسته است. انسان‌ها با تمام وجود در آرزوی رسیدن به چیزی هستند که به‌درستی نمی‌دانند چیست؟! انسان‌ها لبریز از شوق رسیدن به مقصدی هستند که به‌درستی نمی‌دانند کجاست؟! و این چنین است که عمری در حسرت به سر می‌برند و زندگی با تمام زیبایی و شگفتی از کنارشان عبور می‌کند، بی‌آن‌که حتی لحظه‌ای زیبایی آن را لمس کنند و از شگفتی‌اش سرمست شوند.

روزی روزگاری، در سرزمینی دور، پیرمردی فرزانه زندگی می‌کرد که بهترین تیرانداز دوران بود. تیری که از کمان او پرتاب می‌شد همیشه به هدف اصابت می‌کرد. او شاگردان و مریدان بسیاری داشت که روز و شب در کنارش بودند و همیشه و همه‌جا همراهی‌اش می‌کردند. روزی استاد شاگردانش را فرا خواند تا با ایشان سخن گوید. وقتی همهٔ مریدان گرد هم آمدند، پیرمرد به نرمی لب به سخن گشود و گفت که دیگر هرآنچه از هنر تیراندازی می‌دانسته را به ایشان آموخته است و امروز آخرین و مهم‌ترین درس تیراندازی را به آن‌ها می‌آموزد و از آن پس، هر کس می‌تواند مسیر خود را برود و راهش را در زندگی بیابد. هنوز صحبت‌های پیرمرد تمام نشده بود که

«هیچ‌کس در این دنیا، هرگز به هدفی که نمی‌بیند، نخواهد رسید.»