بریده‌هایی از کتاب درمان اضطراب

پاره‌ای اوقات، انسان چنان دچار اضطراب شدیدی می‌شود که آشفتگی ذهنی به او اجازهٔ کشف ماهیت دقیق موضوع را نمی‌دهد.

اگر شواهدی دال بر چیزی وجود ندارد هنوز قطعی نیست، بیهوده خود را به آن مشغول نسازید.

شعر یا آوازی بخوانید: این یاشد یکی از قدیم‌ترین و رایج‌ترین مکانیسم‌های دفاع روانی انسان در برابر انواع مشکلات از جمله نگرانی، اضطراب و افسردگی باشد.

همین احساس خطر است که ما را به مطالعه، کسب مهارت‌های گوناگون، پرهیز از کشیدن سیگار، تعمیر و تعویض به موقع قطعات اتومبیل و غیره، ترغیب می‌نماید.

سه موضوع کلی وجود دارد که اکثر نگرانی‌های ما پیرامون و دربارهٔ آن‌ها هستند درحالیکه این سه مورد ارزش نگرانی را ندارند: ۱. موضوع‌های بی‌اهمیت ۲. موضوع‌های بعید و نامحتمل ۳. موضوع‌های رخ نداده اگر این سه دسته موضوع را از جریان فکر خود حذف کنید خواهید دید که تا چه حد به آرامش روانی می‌رسید و نگرانی و اضطراب شما برطرف می‌شود. دنیا به کام تو شد شد نشد نشد خسرو غلام تو شد شد نشد نشد

ذهن انسان ظرفیت و گنجایش محدودی دارد. انسان در یک زمان فقط به یک موضوع می‌تواند توجه کامل نماید. بنابراین اگر خود را مشغول نگاه دارید و همواره کاملا از نظر جسمی و فکری سرگرم باشید، جایی برای نگرانی نخواهد ماند. تجربه نشان می‌دهد که استرس و یا تنش‌های عصبی که در روزهای مشغولیت به روان ما فشار می‌آورند در اوقات بیکاری و فراغت آثار اضطراب‌زای خود را نمایان می‌سازند. در اوایل کار شاید برگرداندن توجه از موضوع نگران‌کننده به موضوعات سرگرم کنندهٔ تفریحی یا شغلی قدری دشوار به نظر برسد ولی این را بدانید که هر چه پیش بروید و هر چه مشغول‌تر باشید دفع نگرانی و خارج کردن آن از ذهن آسان‌تر خواهد شد.

اضطراب موجب بی‌حوصلگی و عصبیت می‌شود و عصبیت منجر به انزواطلبی می‌گردد و تنهایی و یکنواختی نتیجهٔ جز تشدید اضطراب‌ها نخواهد داشت.

به‌طور کلی مکانیسم نگرانی و احساس خطر باید به صورت یک چراغ قرمز چشمک‌زن باشد نه چراغ قرمزی که همواره روشن است!

نگرانی و اضطراب، قدرت تصمیم گیری و اراده را از شما سلب می‌کند.

-نگرانی‌های سودمند آنهایی هستند که ما را به فکر چاره‌جویی می‌اندازند. -نگرانی‌هایی که فقط ما را پریشان و مضطرب می‌کنند، مضر هستند.

نگرانی اصولا با نوعی کاهش اعتمادبه‌نفس و خودکم‌بینی همراه است لذا به‌طور کلی باید خودکم‌بینی را کنار بگذارید

اگر انسان مکررا به احتمال وقوع فرایندی فکر کنند و آن‌را با جزئیات و عواقبش، در ذهن خود تجسم نماید، رفته‌رفته برایش به‌صورت یک واقعهٔ حتمی تصور می‌شود که به زودی رخ خواهد داد، لذا دیگر بیرون راندن چنین فکر مزاحمی که مدتها در ذهن جایگزین شده و ریشه دوانده مرتبا دشوارتر و دشوارتر و آثار منفی آن در روان انسان بیشتر و بیشتر می‌شود.

اضطراب موجب بی‌حوصلگی و عصبیت می‌شود و عصبیت منجر به انزواطلبی می‌گردد و تنهایی و یکنواختی نتیجهٔ جز تشدید اضطراب‌ها نخواهد داشت. بنابراین باید این زنجیرهٔ بیماریزا را بشکنید. در آغاز کار اگر چه غلبه بر این عصبیت و تنش قدری مشکل به نظر می‌رسد ولی پس از مدتی کوتاهی خواهید دید که تا چه حد نگرانی‌ها کمرنگ و ناچیز جلوه می‌کنند.

«آیا موضوعات مهمی که من در زندگی خود با آن‌ها دست و پنجه نرم کرده‌ام و تو آن‌ها را با قلم خود می‌نگاری، صد سال دیگر هم، برای مردم اهمیت خواهد داشت؟»

در فرد مضطرب، جریان فکر به درون بدن می‌آید حال آن‌که شما باید این جریان را به خارج هدایت کنید. برای این منظور به یک شیء که مقابل دیدگان شما است مثلا پنجره یا میز، نگاه کنید. اکنون فرض کنید زندگی شما وابسته به این است که بتوانید به دقت خصوصیات و جزئیات آن شی را برای شخص دیگری تشریح و توصیف نمایید و برای این توصیف از کشیدن شکل و فرمول نیز می‌توانید کمک بگیرید.

بنابراین به‌طور کلی مکانیسم نگرانی و احساس خطر باید به صورت یک چراغ قرمز چشمک‌زن باشد نه چراغ قرمزی که همواره روشن است!

ابهام همیشه از کمبود دانش یا ترسهای بی‌مورد نشأت می‌گیرد. پس با مراجعه به کارشناس و متخصص امر مربوط، از ماهیت و راه‌حل و یا درمان موضوع اطلاعات درست کسب کنید، خواهید دید که اضطراب به‌کلی برطرف می‌شود.

یادگیری روشهای رواندرمانی در دنیای امروز که سرشار از استرس‌های روانی است، به اندازهٔ فراگیری اصول کمک‌های اولیه حائز اهمیت است.

دنیا به کام تو شد شد نشد نشد خسرو غلام تو شد شد نشد نشد

«زندگی من سرشار از نگون‌بختی‌ها و بداقبالی‌های دهشتناکی بود که غالبا آن‌ها هرگز اتفاق نیفتاد!»