بریده‌هایی از کتاب ۳۳ استراتژی جنگ

مردم حرف مفت زیاد می‌زنند. به آنچه انجام می‌دهند نگاه کنید، رفتارها دروغ نمی‌گویند.

مورد احترام بودن حتی همراه با ترس، بهتر از دوست‌داشتنی‌بودن است.

بگویید کسی که در پی آرامش است، خود را برای جنگ آماده کند.

قدرت فقط چیزی که دارید نیست، بلکه چیزی است که دشمن فکر می‌کند، دارید.

آنچه دیگران درباره خود می‌گویند، اهمیتی ندارد. مردم حرف مفت زیاد می‌زنند. به آنچه انجام می‌دهند نگاه کنید، رفتارها دروغ نمی‌گویند

بزرگ‌ترین جنگ ما با خودمان است

بدترین دشمن شما خودتانید. زمان ارزشمند خود را به‌جای حال، درگیر رؤیاپردازی برای آینده می‌کنید. پیوند خویش با گذشته را بگسلید و وارد سرزمین ناشناخته شوید. خودتان را در «زمین مرگ» قرار دهید، همان جایی که پشت‌تان به دیوار چسبیده است و مجبورید با تمام توان برای زنده‌ماندن بجنگید.

وقتی مستقیم به فردی حمله‌ور می‌شوید، او مقاومت خواهد کرد و کار شما سخت‌تر خواهد شد. روش بهتری وجود دارد، توجه مخالفان خود را پرت کنید، کاری کنید که نگاهشان را به جلو بدوزند؛ سپس از طرفین، یعنی جهتی که او انتظار ندارد، به او حمله کنید. برای دشمن خود طعمه بگذارید تا از سنگرش بیرون بیاید، نقطه‌ضعفش را بیابید و او را از سمتی دیگر به آتش ببندید.

آن کس که با من نیست، علیه من است. انجیل لوقا

من هرگز رساله‌ای درباره استراتژی نخوانده‌ام... وقتی مبارزه می‌کنیم، هیچ کتابی با خود به میدان نمی‌بریم.

هرگز به این خیال متکی نشوید که دشمنی وجود نخواهد داشت، بلکه خود را برای او آماده کنید. سن تزو، هنر جنگ (قرن چهارم پیش از میلاد)

به خودتان متکی باشید. هیچ چیز بدتر از این نیست که احساس کنید به فردی وابسته هستید. وابستگی از شما فردی آسیب‌پذیر می‌سازد. در این زمان است که هیجاناتی مانند احساس خیانت، احساس ناامیدی و خستگی به جانتان می‌افتند و توازن ذهنی شما را به بازی می‌گیرند.

وقتی موفقیت را در آغوش گرفتید، محتاط باشید. وقتی عصبانی هستید، هیچ اقدامی نکنید. وقتی هراسان بودید، بدانید که ممکن است خطرها را بزرگ‌تر از آنچه هستند، ببینید.

مرگ آن‌قدر عظیم و ترسناک است که حاضریم هرکاری کنیم تا به آن فکر نکنیم. جامعه طوری سازمان‌دهی شده است که مرگ را امری نادیدنی می‌کند، رویدادی که از ما هزاران قدم فاصله دارد. این فاصله برای آرامش ما به نظر ضروری می‌رسد؛ اما برای ما بسیار گران تمام می‌شود: توهم زمان نامحدود و جدی‌نگرفتن زندگی روزمره در پس این توهم. همه ما از حقیقت مرگ که روبه‌رویمان ایستاده است، می‌گریزیم.

گاهی بهتر است منتظر بمانید و به‌جای اینکه مستقیم به دل دشمن بزنید، مخفیانه او را تضعیف کنید.

شما باید روح یک رزم‌آور را در خود خلق کنید و این فقط با تمرین و پشتکار مداوم شدنی است.

یکی از بهترین روش‌ها در بازی اتحاد این است که طوری رفتار کنید که به نظر برسد به فردی دیگر برای رسیدن به هدفش کمک می‌کنید؛ اما هدف اصلی‌تان رسیدن به منافع خود در پایان بازی باشد

قدرت فقط چیزی که دارید نیست، بلکه چیزی است که دشمن فکر می‌کند، دارید.

اگر مخالفان شما تردید کنند که درافتادن با شما تاوانی سنگین دارد، دنبال جنگ نخواهند بود.

وقتی خودتان مورد حمله اخلاقی دشمن قرار می‌گیرید، از کوره درنروید، جواب آتش را با آتش بدهید.

. به یاد داشته باشید، همه ما تمایل داریم توانمندی‌های دیگران را بیشتر از آنچه هست، ارزیابی کنیم. در هر صورت دیگران تمام تلاش خود را می‌کنند تا خودشان را برتر و همه‌چیزدان نشان دهند و ما تمایل داریم خودمان را کوچک‌تر ببینیم. باید با اعتماد بیشتر به خویشتن و اعتماد کمتر به دیگران این مسئله را جبران کنیم.

در استراتژی جوجیتسو شما از انرژی دشمن علیه خودش استفاده می‌کنید و به‌طورکلی او را ترغیب می‌کنید همان مسیر طبیعی مورد نظرش را طی کند، ویژگی‌های منفی خود را نشان دهد و همین موجب می‌شود کنترل بیشتری روی او داشته باشید.

آدمی بدون جنگ در راحت‌طلبی و وفور غرق می‌شود، ظرفیت اندیشه‌ها و احساسات بزرگ را از دست می‌دهد، خیره‌چشم می‌شود و در وحشیگری فرو می‌رود.

استراتژی اول به دشمن اعلام جنگ کنید: استراتژی قطبیت زندگی مبارزه و زدوخوردی بی‌پایان است و نمی‌توانید در آن خوب بجنگید مگر آنکه دشمنان خود را بشناسید، یاد بگیرید دشمنان خود را بیرون بکشید، آن‌ها را با علائم و الگوهایی مشخص کنید که خصومتشان را برملا می‌کند؛ سپس وقتی آن‌ها جلوی چشمانتان هستند، جنگ درونی را اعلام کنید. دشمنان می‌توانند به شما هدف و مسیر بدهند.

از تکبرش استفاده کنید تا ضعفش را شاهد باشید.

اینکه دشمن دارید، تقصیر شما نیست. احساس قربانی‌بودن یا اشتباه‌کردن نیز بیهوده است. در هر دو مورد شما به درون نگاه می‌کنید و روی خودتان و احساسات‌تان متمرکز می‌شوید. به‌جای درونی‌کردن موقعیتی بد، آن را بیرونی کنید و با دشمن خود مواجه شوید. این تنها راه برون‌رفت است.

آدم بدون تسلط بر خویشتن، مانند دشمن در جنگ است.

پیروزی هیچ فرمول معینی ندارد.

در لحظات آشفتگی و پریشانی باید خود را مجبور کنید مصمم‌تر باشید. انرژی فراوان و تهاجمی درون خویش را فرا بخوانید تا بر احتیاط و اینرسی شما فائق آید

آنچه بیشتر وقت‌ها شما را عقب نگه می‌دارد و به بیچارگی سوق می‌دهد، گذشته است. گذشته به شکل وابستگی‌های غیرضروری، تکرار فرمول‌های نامؤثر و خاطرات پیروزی‌ها و شکست‌های گذشته شما را درگیر خود می‌کند. باید آگاهانه علیه گذشته خود جنگ راه بیندازید و خودتان را مجبور کنید فقط به لحظه حال واکنش نشان دهید. با خودتان گستاخ باشید، هرگز یک روش مشابه اشتباه را تکرار نکنید. گاهی باید خود را وادار کنید تا مسیرهای جدید را بپیمایید حتی اگر پرخطر باشند.