بریده‌هایی از کتاب باده‌ کهن

فکر می‌کنم آیه ۱۶۹ ـ که من همان روز اول برحسب گذر نگاه می‌کردم گفته زندگان سه کس‌اند: زنده به جان، زنده به علم، و زنده به حق. او که زنده به جهان است، به قوت زنده است و به باد. او که زنده به علم است، زنده به مهر است و به یاد. (مثل من.) و او که زنده به حق است، زنده جاوید است و شاد. (مثل شما.)

بعضی روزها آدم درون خودش همه‌چی داره، و بعضی روزها هیچی.

چقدر منتظر بودن مهم نیست... مهم این است که آدم منتظر چه کسی باشه...

«زندگی با یک جیغ شروع می‌شد و با آه تمام.»