بریده‌هایی از کتاب اسب ها در پیشانی ات می دوند

همیشه چیزی جا می‌ماند وقتی در آخرین واگن قطار دست تکان می‌دهی به یاد می‌آوری چگونه می‌توان مرگ را برای خرگوش مُرده توضیح داد؟

من مثل دریاچه‌ای در روز تعطیل، چشم‌به‌راهم چشم‌به‌راه مسافران یک‌روزهٔ دستانت به کناره‌های زمین چنگ می‌زنم!

بیرون بیا از چروک‌های پالتو از شالی که به گردنت پیچیده بود از سکوتی که بی‌اختیار به نفس‌های تو آغشته می‌شود