بریده‌هایی از کتاب بلشویسم؛ از تئوری تا عمل

کمونیسم فقط لعنت و نفرت را به دهقانانی می‌فرستد که می‌خواهند زمین خود را داشته باشند و نه چیزی بیشتر. آنها بی‌رحمانه مقاماتی را مجازات می‌کنند که مست می‌کنند یا به فساد مبتلا می‌شوند. اما خود آنها سیستمی ماتریالیستی را بنا نهاده‌اند که طبیعتاً وسوسه فساد می‌تواند در آن رایج باشد. طبقه دوم کسانی هستند که پست‌های سیاسی را در اختیار دارند و زمانی که بلشویک‌ها آمدند، به استقبال آنها رفتند. آنها علاقمند به موفقیت بلشویسم هستند.

درواقع دولت اجازه دخالت او را در تربیت نمی‌دهد و سعی دارد پیوند بین مادر و فرزند را از میان ببرد. ممکن است این کار فوایدی نیز به همراه داشته باشد اما من به همین مقدار توضیح درباره زنان و خانواده در کمونیسم بسنده می‌کنم.

کتاب‌های بسیار کمی برای مطالعه وجود دارد و به‌علت کمبود کاغذ و پول، کسی توانایی خرید آن را ندارد.

پس از غرایز اساسی، چهار حس مالکیت‌طلبی، خودخواهی، رقابت و عشق‌به‌قدرت؛ تقریبا همگی سیاسی هستند.

از زمان انقلاب ۱۹۱۷ شوروی با تمام دنیا درحال جنگ است

طرفداری از کمونیسم از سوی کسانی که روش بلشویکی را قبول دارند بیان‌کننده این موضوع است که هیچ نوع بردگی جز بردگی اقتصادی وجود ندارد و هنگامی که مالکیت اشتراکی برقرار شود این مشکلات حل خواهد شد. البته که این سخن چیزی جز فریب نیست.

واضح است که پس از به قدرت رسیدن از طریق انقلابی خشونت‌بار، پایه‌های یک حاکمیت استبدادی اقلیت به‌وجود می‌آید و پس از فروکش کردن التهاب انقلاب نیز پابرجا خواهد ماند. احتمالاً سیاستمداران کمونیست نیز مانند سایر احزاب خواهند شد؛ عده کمی به آرمان‌ها پایبند می‌مانند و اکثریت به سخنرانی‌های فریبنده می‌پردازند تا با فریب مردم به تداوم قدرت خود کمک کنند.

، راسل با نقد عملکرد بلشویک‌ها، راهکار ارائه می‌دهد. در کشاکش بخش دوم، مخاطب تیزبین می‌تواند گرایش راسل به سوسیالیسم را دریابد. او نقد سرمایه‌داری را به‌شکل ظریفی انجام می‌دهد.

مهم‌ترین وجه انقلاب روسیه تلاش برای تحقق کمونیسم است. من معتقدم کمونیسم برای جهان لازم است. به‌کارگیری آرزوهای مردم در مسیر تحقق کمونیسم، برای قهرمانان این انقلاب ضروری است. حتی اگر بلشویسم به نتیجه نهایی خود نرسد، به‌عنوان تلاشی درخشان، از سوی اقشار مترقی بشریت سزاوار ستایش و قدردانی است. اما روشی که مسکو برای ایجاد کمونیسم در پیش گرفته است، به‌عنوان اهدافی پیشرو، بسیار جسورانه، خطرناک و خشن است و

بی‌توجهی و بدبینی و خستگی و تمام بدبختی‌های بغرنج، باعث می‌شود تا بیکاران شرایط و انرژی لازم را برای فعالیت نداشته باشند. با از بین بردن کاخ‌ها و بیهودگی و بی‌مصرفی و جایگزین کردن خانه‌های رعیتی و شغل مناسب برای تمام مردان و زنان، دیگر فرصت بدبینی و ناامیدی باقی نخواهد ماند.

همان نگرش کلیسا حکمفرماست و فقط ادبیات عامیانه اجازه فعالیت دارد

من از مشاهده ایده‌آل‌های انقلابیون روسی قبل از ضرورت‌های منطقی وحشت دارم. آنها به اینکه مردانی عملگرا هستند به خود می‌بالند و به‌نظر می‌رسد به ترس و مسئولیت آنها در مقابل توسعه انسانی و عدم غفلت و نگاه لوکس به آموزش کودکان، باید احترام گذاشت.

روسیه در طولانی‌مدت بتواند به‌تنهایی و بدون کمک خارجی روی پای خود بایستد اما در کوتاه‌مدت این کار درد و فشار بسیاری به همراه خواهد داشت. امیدهای اولیه انقلاب بیش از پیش رو به محو شدن هستند.

وجود صف‌های طولانی راه‌آهن در مسکو رایج است و معمولاً چند روز زمان نیاز دارد تا بتوان برای سفر مجوز اخذ کرد. پس از اخذ مجوز نیز ممکن است برای رزرو صندلی چند روز زمان نیاز باشد. قطارهای عادی در سفرهای طولانی به‌شکل غیرقابل‌باوری شلوغ است. حتی از شلوغ‌ترین ساعات قطار لندن نیز شلوغ‌تر است.

ساختار جزمی کمونیسم مارکسیستی، بر مبنای مبانی فلسفی آن است که مانند الهیات کاتولیکی تغییرناپذیر است و انعطاف‌پذیری و شکاکیت موجود در علم را به همراه ندارد. مفهوم ماتریالیستی تاریخ تا حد زیادی به‌عنوان مقوله‌ای عملی، و نه یک مسئله فلسفی، قابل‌پذیرش است.

مارکس معتقد است نوع انسان، خود، طبقه‌ای است و انسان به‌سوی طبقه خود می‌رود. زیرا منافع او در پیوستن به طبقه‌اش است. البته این موضوع تا حدودی درست است. در طول تاریخ، مذهب مهم‌ترین عامل در پیوستن انسان‌ها به طبقات گوناگون بوده است. امروزه نیز کارگر کاتولیک ترجیح می‌دهد به‌جای سوسیالیست ملحد، به سرمایه‌دار کاتولیک رأی دهد.

بنابراین تا زمانی که یک انقلاب کمونیستی بین‌المللی رخ ندهند، باید انتظار شرایط بدتری را برای ملت‌هایی که نمونه روسیه را الگو می‌کنند، داشته باشیم.

در کل می‌توان چنین نتیجه‌گیری کرد؛ نفرت موجود در بلشویک‌ها نتیجه بی‌رحمی رژیم تزاری و وحشی‌گری سال‌های جنگ بزرگ است

نظرات بنیادی کمونیسم عملی و قابل اجرا هستند. در صورت تحقق این نظرات باعث افزایش رفاه بشر خواهند بود. مشکلات آن مربوط به پایه این تئوری‌ها نیست، بلکه به دلیل دوران گذار از سرمایه‌داری به کمونیسم است.

جز آمریکا، در هیچ کشور دیگری انقلاب کمونیستی امکان‌پذیر نیست.

بلشویسم بیشتر شبیه اسلام است تا مسیحیت و بودیسم. مسیحیت و بودیسم ادیانی شخصی هستند با آموزه‌های عشق و تفکر. اما اسلام و بلشویسم عملگرا، غیرروحانی و نگران این دنیا هستند. بنیان‌گذاران آن در برابر وسوسه‌ها و وحشی‌گری مقاومت نمی‌کنند.

آنچه اسلام برای اعراب انجام داد، بلشویسم نیز برای روس‌ها انجام می‌دهد. همان‌طور که علی قبل از به پیامبری رسیدن محمد به او گروید و پس از موفقیت او در برابر مخالفانش صف‌آرایی کرد، بلشویک‌هایی که قبل از به قدرت رسیدن کمونیست به آن گرویده بودند در برابر مخالفان ایستادند.

آنچه اسلام برای اعراب انجام داد، بلشویسم نیز برای روس‌ها انجام می‌دهد. همان‌طور که علی قبل از به پیامبری رسیدن محمد به او گروید و پس از موفقیت او در برابر مخالفانش صف‌آرایی کرد، بلشویک‌هایی که قبل از به قدرت رسیدن کمونیست به آن گرویده بودند در برابر مخالفان ایستادند.

مارکس معتقد است نوع انسان، خود، طبقه‌ای است و انسان به‌سوی طبقه خود می‌رود. زیرا منافع او در پیوستن به طبقه‌اش است. البته این موضوع تا حدودی درست است. در طول تاریخ، مذهب مهم‌ترین عامل در پیوستن انسان‌ها به طبقات گوناگون بوده است. امروزه نیز کارگر کاتولیک ترجیح می‌دهد به‌جای سوسیالیست ملحد، به سرمایه‌دار کاتولیک رأی دهد.

انسان‌ها به قدرت گرایش دارند؛ آنها دوست دارند مورد احترام باشند؛ میل به پیروزی در آنها چنان قدرتمند است که بی‌دلیل وارد رقابت می‌شوند. تمامی این انگیزه‌ها در برابر انگیزه اقتصادی هستند.

تسلیم در برابر سرنوشت نمونه‌ای از اخلاقی است که سرمایه‌داران برای فقرا تجویز می‌کنند. آنها این صفت را فضیلت تلقی می‌کنند. فقرا نیز به‌علت نفوذ مراجع مذهبی یا به‌علت میل به تسلیم آن را می‌پذیرند؛ مسئله‌ای که مک دو گال آن را «نفی خویشتن» می‌نامد. بر همین اساس، مردان عفت را تبلیغ می‌کنند و زنان نیز کورکورانه می‌پذیرند.

مزدی که با جان کندن به‌دست می‌آید، ساعات طولانی کار، خدمت اجباری در صنایع، ممنوعیت اعتصاب، زندان برای کم‌کاران، کاهش جیره‌غذایی در کارخانه‌هایی که تولید آنها کمتر از میزان انتظار است، ارتشی از جاسوسان که منتظر فرصتی هستند تا ناراضیان سیاسی را به زندان بفرستند، همه نتیجه حکومتی است که مدعی حاکمیت پرولتاریا است.

روش مقتدرانه سازش‌ناپذیر جذاب است و باعث شکوفایی حس هیجان‌طلبی می‌شود. اما هدف قهرمان، شهادت نیست؛ بلکه ساختن جهانی بهتر است. آنها که مشتاق سعادت دنیا هستند از مذاکره با دشمن واهمه‌ای ندارند.