بریده‌هایی از کتاب قرعه‌ی زندگی

شاید روزی خودمان را به خاطر تمام چیزهایی که باید می‌شدیم ولی نشدیم، ببخشیم.

ما سوگوار چه چیز هستیم؟ زمان.

شاید روزی خودمان را به خاطر تمام چیزهایی که باید می‌شدیم ولی نشدیم، ببخشیم.

تنها چیز با ارزش روی کره زمین، وقت است. یک ثانیه هم برای خودش یک ثانیه است و جای بحثی در این خصوص وجود ندارد.

یک ثانیه، هم برای خودش یک ثانیه است، و این همان چیز باارزش واقعی است که در زمین از آن برخورداریم. در هر وقت از زمان، همهٔ آدم‌ها، در حال چانه زدن هستند. شما هر روز دارید با زندگی‌تان معامله می‌کنید.

بسیار دشوار است که به خودت بقبولانی آنگونه فردی که همیشه درموردش می‌اندیشیدی، اصلاً آنگونه فرد نیستی

انسان‌های خوشبخت هیچ وقت جان شیفته نیستند، آن‌ها عمرشان را صرف درمان یک بیماری یا بر افراشتن یک هواپیما از روی زمین نمی‌نمایند. افراد خوشبخت چیزی از خودشان برجای نمی‌گذارند. آن‌ها زندگی می‌کنند تا زنده بمانند و در روی زمین تنها مصرف‌کننده هستند.

تو کسی بودی که می‌توانستی خوشبخت باشی. نمی‌دانی این چه موهبت بزرگی است.

«هر هنگامهٔ شب، از خود می‌پرسیدم: «آیا می‌شود یک نفر را تغییر داد؟ «و چه نتیجه‌ای را در برگرفتی؟» «که شخصیت ما همین هست که هستیم»

برای نجات یافتن یک زندگی، می‌بایست که از بعضی چیزها گذر کرد

توقع خوب بودن و مسئولیت‌پذیری نفس آدم را می‌گیرد.

آدم‌های خوشبخت هیچ چیزی را اختراع نکرده‌اند، دنیای آنها دنیایی است؛ بدون هنر، موسیقی و آسمان خراش‌ها، هیچگونه آیین نو و نوآوری در آن وجود ندارد. همهٔ رهبرانت، همهٔ قهرمانانت همواره انسان‌های جان شیفته‌ای بوده‌اند. درحالیکه انسان‌های خوشبخت هیچ وقت جان شیفته نیستند، آن‌ها عمرشان را صرف درمان یک بیماری یا بر افراشتن یک هواپیما از روی زمین نمی‌نمایند. افراد خوشبخت چیزی از خودشان برجای نمی‌گذارند. آن‌ها زندگی می‌کنند تا زنده بمانند و در روی زمین تنها مصرف‌کننده هستند.

تو سرگذشت را می‌بینی، من پیشرفت را، و همچنین، تو، غم غربت را، و من، ضعف را

من یک برادر داشتم که هیچ وقت در موردش به تو نگفته بودم. وقتی هر دویمان به دنیا آمدیم، او مرده بود. شاید روی این کره زمین تنها برای یکی از ما جا بود و تمایل من به زندگی در آن بیشتر بود. من خود را در رحم مادرم به زحمت از روی برادرم بالا کشیدم. حتی درآن موقع نیز من برندهٔ بازی بودم.

اما اکثر قریب به اتفاق آدمهای موفق یکباره عوضی نشده‌اند، ما مدتها قبل از این عوضی بوده‌ایم و علت موفقیتمان هم همین است.

شاید همهٔ مردم همین حس را در برداشته باشند که زادبوم، جایی است که هیچ وقت نمی‌شود از آن فرار کرد و نیز هیچ وقت نمی‌شود در آن باقی ماند. چون دیگر شاید خانه‌ات در آنجا نیست. ما در تقلای صلح و صفا با این مکان نیستیم. نه با خیابان‌هایش و نه با خشت خشت از فضایش. سبب آن فردی است که در آن شهر جایش گذاشتیم. و شاید روزی خودمان را به خاطر تمام چیزهایی که باید می‌شدیم ولی نشدیم، ببخشیم.

شاید همه درباره زادبومشان این‌طور احساس کنند: جایی که از آن می‌آییم هرگز عذرخواهی نمی‌کند، هرگز نمی‌پذیرد که راجع به ما در اشتباه بوده است. او فقط آنجا در انتهای بزرگراه می‌نشیند و نجواکنان می‌گوید: «شاید الان کاملاً ثروتمند و قدرتمند باشی و شاید با ساعت‌های گران‌قیمت و لباس‌های فاخر به خانه بیایی. ولی با این کارها نمی‌توانی سر مرا کلاه بگذاری چون شخصیت واقعی تو را می‌شناسم. تو یک پسر کوچولوی ترسو بیشتر نیستی.»

اکثر قریب به اتفاق آدمهای موفق یکباره عوضی نشده‌اند، ما مدتها قبل از این عوضی بوده‌ایم و علت موفقیتمان هم همین است.

افراد خوشبخت چیزی از خودشان برجای نمی‌گذارند. آن‌ها زندگی می‌کنند تا زنده بمانند و در روی زمین تنها مصرف‌کننده هستند.

تنها چیز با ارزش روی کره زمین، وقت است. یک ثانیه هم برای خودش یک ثانیه است و جای بحثی در این خصوص وجود ندارد.