بریده‌هایی از کتاب سوء ظن

آزادی گاهی فاحشه است و گاهی مقدس

گردن‌کلفت‌ها راست‌راست راه می‌روند و آفتابه‌دزدها را می‌اندازند زندان.

تو را مجبور کردند برای آن آزادی و عدالت و مزخرفاتی از این دست بجنگی، که در بازارِ سرزمینِ پدری چوب حراج به‌شان می‌زنند. مجبورت کردند از جامعه‌ای دفاع کنی که تو را که می‌خواهی دنبال معنویات باشی نه مادیات، به گدایی می‌اندازد.

نظمِ این دنیا دیگر نظمی که باید باشد، نیست.

بنابراین باید هروقت به کثافتی و به لکه‌ای برمی‌خوریم، برویم سراغ آب و جارو ــ حتی اگر شد، مثل هرکول که اصطبل اوکیاس را تمیز کرد ــ بین ده خوان هرکول، این یکی را بیش‌تر دوست دارم ــ ولی این‌که فورآ تمام خانه را نیست و نابود کنیم، نه معنی دارد و نه عاقلانه است. خیلی مشکل است که در این دنیای از پای‌بست ویران، خانهٔ تازه‌ای بنا کرد. یک نسل بیش‌تر طول می‌کشد و تازه وقتی هم ساخته شد، چیزی بهتر از اولی نیست.

سوءظن چیز وحشتناکی است و حاصل وسوسه‌های شیطانی. «هیچ‌چیز اندازهٔ سوءظن، آدم را خراب نمی‌کند. خودم دقیقآ می‌دانم و خیلی‌وقت‌ها هم به شغلم لعنت می‌فرستم. آدم نباید خودش را گرفتار سوءظن بکند.