بریده‌هایی از کتاب چرت و پرت

نفر بعدی که وارد اتاق می‌شد پسر سومِ سهراب، صفدر، بود. صفدر را کسی راضی نبود که با بزاز هم‌کلام شود. هم اختیار زبانش با خودش نبود هم آن‌قدر شعار می‌داد که هیچ جایی برای استفاده از شعور در زندگی‌اش باقی نمی‌ماند.

«این درسته که تو دخترعمهٔ منی اما من از همون اول هم گفتم در جهت‌گیری‌های سیاسی دچار گمراهی هستی. توبه کن! برگرد. درست شو. تو باید بدونی که صحبت با دو مرد غریبه در انظار عمومی قباحت داره. مثل... مثل... آها! مثل استادیوم رفتنِ زن‌ها می‌مونه! یعنی...» پیمانه نگاه تأسف‌باری به صفدر کرد و درحالی‌که می‌گفت «چه‌قدر چرت‌وپرت می‌گی تو»، راهش را کشید و رفت داخل عمارت. صفدر حرف‌هایش و در واقع سخنرانی ارزشی‌اش نصفه‌ونیمه ماند. صدایی صاف کرد، سعی کرد به روی خودش نیاورد که سنگِ روی یخ شده!

در زندگی بعضی آدم‌ها کارهایی می‌کنند که بعداً متوجه می‌شوند اگر یک دقیقه و سی ثانیه به آن فکر می‌کردند قطعاً انجامش نمی‌دادند.

نفر بعدی که وارد اتاق می‌شد پسر سومِ سهراب، صفدر، بود. صفدر را کسی راضی نبود که با بزاز هم‌کلام شود. هم اختیار زبانش با خودش نبود هم آن‌قدر شعار می‌داد که هیچ جایی برای استفاده از شعور در زندگی‌اش باقی نمی‌ماند.

«سهراب مهم نیست، من توی تحقیقات به نتایج مهم‌تری رسیدم. اصلاً شاید نه اون پیرمردی که به اسم معیری به خاک سپرده شده، نه اون دختر جوونی که به اسم صدف یا کیمیا دفن شد، معیری یا صدف نبوده باشن! حالا زودتر راهت رو بکش بیا که کار زیاد داریم!»

آدمی که حتی اسم تتلو رو نشنیده چرا باید عاشقِ یه دختر دههٔ هفتادی بشه؟» «نمی‌دونستم پیش‌نیاز عاشقِ دخترهای دههٔ هفتادی شدن بلد بودن ترانه‌هایی تتلوئه.»

اون آقاهه گفت “ابوالفضل تو بپرس.” آقای ابوالفضل نزدیک شد گفت “من بیهقی هستم... شماها فارسی رو نابود کردید دل‌تون خنک شد؟!” بعد رو کرد به اون یکی و گفت “بد می‌گم ابوالقاسم؟” آقای ابوالقاسم گفت “نه که فقط مالِ دودره و خز و خفن و تیریپ گفتن‌شون باشه، نه، مثلاً آخه چس‌فیل هم شد حرف؟!” آقای معیری برای آقای فردوسی توضیح دادن که “یه کارخونه به اسم چسترفیل بوده