بریده‌هایی از کتاب تبصره ۲۲

ممکنه برای آدمِ اشتباهی گریه کنی.

«هر چیزی که ارزش داشته باشه براش زندگی کنی ارزش مُردن هم داره.»

دنیایی که هرگز گرما و غذا و عدالت کافی برای همه فراهم نکرده است، جز برای مشتی آدمی زرنگ و بی‌همه‌چیز. عجب دنیای نکبتی!

همه همیشه با او خیلی صمیمانه رفتار می‌کردند ولی هیچ‌کس واقعاً با او خوب نبود؛ همه با او حرف می‌زدند و هیچ‌کس به او چیزی نمی‌گفت

«هیچ‌وقت تابه‌حال تو موقعیتی قرار گرفتهٔ که فکر کنی قبلاً هم توش بودهٔ، با این‌که می‌دونی اولین‌باره که تو اون موقعیتی؟»

فخر فروختن و بالیدن به چیزی که باید ازش خجالت بکشیم. این ترفند همیشه جواب داده

این روزها هر احمقی می‌تونه پول دربیاره و اغلب‌شون هم درمی‌آرن. ولی آدم‌های بااستعداد و باشعور چی؟ مثلاً یک شاعر رو اسم ببرید که پول دربیاره.»

«باهام ازدواج نمی‌کنی چون من دیوونه‌م و می‌گی دیوونه‌م چون می‌خوام با تو ازدواج کنم. درسته؟»

نمی‌توانست به‌شان بفهماند که یه پیر هاف‌هافوی امّل بیست و هشت‌ساله است

سرهنگ کارگیل در یکی از یادداشت‌های اندرزگونه‌اش که با امضای ژنرال پکم تکثیر شده بود، چنین نوشت؛ «برای پول درنیاوردن باید کلی فکر کنی. این روزها هر احمقی می‌تونه پول دربیاره و اغلب‌شون هم درمی‌آرن. ولی آدم‌های بااستعداد و باشعور چی؟ مثلاً یک شاعر رو اسم ببرید که پول دربیاره.»

سرتاسر دنیا، پسران تمام طرف‌های درگیر بر سر چیزی جان می‌دادند که به آن‌ها گفته شده بود وطن‌شان است، و به‌نظر نمی‌رسید که برای کسی هم مهم باشد، دست‌کم برای خود این پسرانی که جان جوان‌شان را از کف می‌دادند.

توی هواپیما هیچ جای دیگری در جهان نبود که بشود رفت آن‌جا مگر قسمت دیگری از هواپیما.

این دنیا با یه‌کم روغن‌کاریه که داره می‌چرخه. یه دست، دستِ دیگه رو می‌شوره. می‌گیری منظورمو؟ تو پشت منو می‌خارونی و من پشت تو رو.»

فخر فروختن و بالیدن به چیزی که باید ازش خجالت بکشیم. این ترفند همیشه جواب داده.»

این‌همه نبردی که کردم واسه حفظ کشورم بوده. حالا می‌خوام یه‌کم برای حفظ خودم بجنگم. کشور دیگه در خطر نیست، ولی من هستم.

معمولاً تعداد مریض‌های بیمارستان به اندازهٔ مریض‌هایی نبود که یوساریان خارج از بیمارستان می‌دید، و تعداد کسانی که در بیمارستان واقعاً مریض بودند هم معمولاً خیلی کمتر بود.

می‌دانست که هیچ راهی برای فهم واقعی هیچ‌چیز وجود ندارد، حتا راهی برای فهم این نکته که هیچ راهی برای فهم واقعی هیچ‌چیز وجود ندارد.

این‌که انسان‌ها می‌میرند ناگزیر است، اما این‌که کدام انسان‌ها بمیرند نتیجهٔ موقعیت است، و یوساریان حاضر بود قربانی هر چیزی باشد الّا موقعیت.

برای کسی که مُرده کوچیک‌ترین فرقی نداره که کی جنگ رو می‌بره

«مسلمه که تبصره داره. تبصرهٔ ۲۲. هر کس که می‌خواد از وظیفهٔ نبرد سر باز بزنه واقعاً دیوانه نیست.»

کل این دنیای لعنتی بوی مُرده‌شورخونه گرفته

«من هم به اندازهٔ تو یه ملحد درست‌وحسابی‌ام، ولی حتا من هم حس می‌کنم باید همه‌مون شکرگزار خیلی چیزها باشیم و نباید از نشون دادنش خجالت بکشیم.»

اصلاً واسه چی می‌خوان مُردنِ پسرشون رو تماشا کنن؟» دکتر تأیید کرد «من هم هیچ‌وقت از این قضیه سر درنیاوردم، ولی خونواده‌ها همیشه کارشون همینه.

اصلاً اعصابش رو ندارم که ببینم این‌جور جدی روی یه چیزایی کار می‌کنی که این‌قدر کوچیک و بی‌اهمیتن.» «چون کوچیکن دلیل نمی‌شه که بی‌اهمیت باشن.»

وقتی به اون بالا نگاه می‌کنم آدم‌هایی رو می‌بینم که دارن منفعت می‌برن. نه بهشتی می‌بینم و نه فرشته و قدیسی. آدم‌هایی رو می‌بینم که از هر اقدام خیرخواهانه و هر تراژدی انسانی‌ای پول درمی‌آرن.

تبصرهٔ ۲۲ می‌گه که تا وقتی نتونیم جلوشون رو بگیریم اونا می‌تونن هر کاری دل‌شون می‌خواد انجام بدن

برای دعا خیلی دیر بود؛ بااین‌حال این تنها کاری بود که او می‌دانست چه‌طور انجامش دهد.

او مردی خودساخته بود که عدمِ‌موفقیتش را مدیون هیچ‌کس نبود

«برای پول درنیاوردن باید کلی فکر کنی. این روزها هر احمقی می‌تونه پول دربیاره و اغلب‌شون هم درمی‌آرن. ولی آدم‌های بااستعداد و باشعور چی؟ مثلاً یک شاعر رو اسم ببرید که پول دربیاره.»

هر کس از کشور عزیزش دزدی نکند از هیچ‌کس دزدی نمی‌کند.