بریده‌هایی از کتاب شهامت؛ مؤثرترین و کاربردی‌ترین راهکارهای افزایش عزت نفس (دبی فورد ۷)

به یاد داشته باش انتخاب همواره با توست آنگاه که آماده پرواز باشی ابرهای سیاه کنار می‌روند و اکنون زمانی است که شاهد لحظه‌هایی شگفت‌انگیز خواهی بود شاهد تولد معجزه اکنون زمان تولد دوباره من است تولد دوباره ما و با شهامت گام بر می‌داریم از تاریکی شب به روشنایی روز با هم و در کنار هم و چراغ خود را می‌افروزیم…

تابه‌حال، چند بار خود را کوچک کرده‌اید؟ چند بار برای راضی نگه داشتن دیگران، حد خود را پایین آورده‌اید و تن به کاری داده‌اید که تمایلی به انجام آن نداشته‌اید؟

و به یاد داشته باش انتخاب همواره با توست

ترس با قاطعیت هرچه تمام‌تر خود را حق‌به‌جانب جلوه می‌دهد و شما را مشکوک و نگران و مردد می‌کند. با زبردستی هر چه تمام‌تر به عمق وجود شما نفوذ می‌کند و شما را به انتقاد از خودتان وامی‌دارد. با چنان قدرتی نظر شما را تغییر می‌دهد که هم فکر آینده را از سر بیرون می‌کنید و هم در دردهای گذشته غرق می‌شوید. هر بار که ترس برنده می‌شود شما می‌بازید. هربار که شما تحت تأثیر ترس قرار می‌گیرید فرصت تجلی برتر خود را از دست می‌دهید و آنگاه به جای آنکه مشتاقانه به دنبال رسیدن به آینده‌ای باشید که آرزویش را دارید اسیر دست گذشته می‌شوید. ترس در گوشتان فریاد می‌زند: «دست از خشم‌ها و نفرت‌هایت بر ندار؛ دست از بهانه‌ها و کینه‌هایت نکش!» ترس با متقاعد کردن شما به اینکه قطعاً شکست خواهید خورد شما را فریب می‌دهد. ترس با خوشحالی، همه دفعاتی را که تلاش کرده‌اید و شکست خورده‌اید به شما یادآوری می‌کند.

من همه نیروهایی را که مبارز عشق برایم به ارمغان می‌آورد به آغوش می‌کشم. من یکی از مهم‌ترین بخش‌های این هستی الهی هستم. من عاشق دوباره ساختن خویشم. من می‌خواهم کاری کنم که برای همه باورنکردنی باشد. من قلب و روح خود را به خدا می‌سپارم. من مبارز راه عشقم و کامل‌ترینم. من مبارز راه عشقم و مهم‌ترینم. هنگامی که برای مبارزه در راه عشق برمی‌خیزم همه‌چیز به یاری من برخواهد خواست. من وظایف، مسئولیت‌ها و نشان‌های افتخار خود را به‌عنوان یک مبارز باشهامت می‌پذیرم. من می‌توانم خود را به‌عنوان مبارز راه عشق ببینم. من مبارز راه عشقم.

به کارهایی که کرده‌ای افتخار کن نه کارهایی که نکرده‌ای. خودت را بی‌قیدوشرط دوست داشته باش.

باید هر شب پیش از خواب رؤیای خود را مانند دعا زیر لب تکرار کنید. باید اجازه دهید این رؤیا درونتان بزرگ شود، رشد کند و در ذهن ناخودآگاهتان حک شود. باید اجازه دهید جهان و هر آنچه در آن هست شما را به رؤیایتان نزدیک‌تر کند. این‌گونه خودتان نیز از تحقق یافتن آن متعجب خواهید شد و مانند تمام کسانی که رؤیایشان را به حقیقت بدل کرده‌اند، خواهید گفت نمی‌دانم چطور اتفاق افتاد؛ ولی همه‌چیز دست‌به‌دست هم داد. اینجاست که ایمان و اعتماد رؤیای شما را محقق می‌کنند.

ما باید افکار خود را از نو بسازیم. باید الگوهای کهنه را بشکنیم.

رهایی عاطفی یعنی مسئولیت‌پذیری، یعنی به جای گیر کردن در تجربه‌هایمان با آن‌ها حرکت کنیم و ببینیم در شرایط و موقعیت‌های مختلف زندگی‌مان چه نقشی داشته‌ایم.

هر پیشامدی دلیلی بزرگ‌تر از آنچه می‌بینیم دارد. طرحی الهی برای زندگی شما وجود دارد که ارزش جنگیدن دارد؛ طرحی که درک معنای آن در توانایی ایگو نمی‌گنجد.

دیگر خودم را در آینه نگاه نمی‌کردم. چیزهایی که روزی عاشق آن‌ها بودم اکنون برایم نفرت‌انگیز بود؛ حتی اگر پزشکان درمانی برای این سرطان پیدا می‌کردند، دیگر نمی‌توانستم تصور کنم چگونه می‌خواهم به زندگی‌ام ادامه دهم. در تنهایی و انزوا زندگی می‌کردم، از بیشتر دوستانم فاصله گرفته بودم تا سرطانم را پنهان کنم. جسمم، ذهنم و روحم همه بیمار بود. امیدها و آرزوهایم دیگر برایم اهمیتی نداشت.

من فهمیدم که همیشه دنبال جلب رضایت مردم بوده‌ام؛ درحالی‌که، عکس آن تصور را داشتم. قبل از آنکه به خودم کمک کنم و اولویت‌های خودم را در نظر بگیرم به کمک دیگران می‌شتافتم. یادگرفتم همه چیزهایی را که این سال‌ها درباره‌شان حرف می‌زدم و موعظه می‌کردم خودم باید بشنوم. همان‌طور که در کتاب اولم نوشته بودم باید «در سخنرانی خودم شرکت می‌کردم». در این دوران بود که فرایند معجزه‌آسای بیداری در من اتفاق افتاد.

بزرگ‌ترین نشانه شهامت این است که خود را همان‌گونه که هستید بدون هیچ شرم، بهانه، یا نقابی ببینید و بپذیرید.

اورهای پوسیده خود را، که اوهامی بیش نیست، دور بریزید. حقیقت شما این است. شما خدایی دارید که هر لحظه با شماست. از این لحظه با او زندگی کنید و همه‌چیز را به او بسپارید. این یعنی شهامت! من عاشق این کتاب هستم، عاشق نحوه نگارش آن هستم و از همه بیشتر عاشق دبی فورد هستم. دبی عزیز تو روح مرا سرشار می‌کنی و به من انگیزهٔ زندگی می‌بخشی.

من زمانی که احساس ناامنی می‌کنم، نوعی بی‌قراری در دلم احساس می‌کنم که اکنون می‌فهمم هشداری است که می‌خواهد بگوید از منبع درونی اعتمادبه‌نفس و شجاعتم جدا شده‌ام. اغلب برای من فقط پنج دقیقه طول می‌کشد تا چشمانم را ببندم، احساساتم را مرور کنم و با منبع درونی خود اتصال مجدد برقرار کنم. این حرکتِ از سر به قلب، بسته به موضوع، ممکن است از چند دقیقه تا چند روز طول بکشد.

من مبارز باشهامت راه عشق هستم.» من یک مبارز قدرتمندم. من می‌دانم که مبارز راه عشقم. من حضور خداوند را کنار خویش احساس می‌کنم. من قلب خود را به روی هر آنچه هست می‌گشایم.

توانایی ما در گذر از ترس و شجاعانه عمل کردن، به انتخاب‌های ما بستگی دارد، به اینکه از روی فکر و با برنامه‌ریزی انتخاب کرده باشیم یا با بی‌فکری و بی‌برنامگی خود را به‌دست قضاوقدر سپرده باشیم. اگر شما با حس اعتماد به خود و خویش‌باوری بزرگ نشده باشید، همیشه خود را دست‌کم خواهید گرفت. همیشه آنجا که باید حرف می‌زدید، سکوت کرده‌اید و آنجا که باید می‌دیدید چشمانتان را بسته‌اید. ترس سبب شده است تصمیمی بگیرید که فکر می‌کردید برایتان بهتر است و امنیت بیشتری خواهید داشت؛ حتی اگر می‌دانستید که خلاف آن درست است. ترس شما را وادار کرده است که باور کنید نمی‌توانید، اشتباه می‌کنید، کاری از دست‌تان ساخته نیست یا راه بسیار دشواری در پیش دارید. ترس در گوشتان زمزمه می‌کند: «حتی فکرش را هم نکن. همین جا که هستی بمان تکان هم نخور. الان اصلاً وقتش نیست.» اما همه این افکار دروغی بیش نیست که ترس را پابرجا و شما را سر جایتان راکد نگه می‌دارد. دروغ‌هایی که مانع از پیشرفت شما می‌شود و بذر بی‌حرکتی و سکون را می‌پاشد. اگر می‌خواهید از این موانع عبور کنید و به سوی آینده‌ای بی‌نهایت رهسپار شوید، وقت آن است که با این ترس‌ها روبه‌رو شوید.

شما نیز به جای آنکه برخیزید و فریاد بزنید: «من زنی توانگر، مقتدر و با اعتمادبه‌نفسم!» عقب‌نشینی می‌کنید، سر خود را پایین می‌اندازید و در ترسی که همیشه شما را عقب نشانده است فرو می‌روید. خبر بدتر آنکه اگر شما در برابر این ترس‌ها ایستادگی نکنید، این صدا هر روز بلندتر و بلندتر می‌شود و درنهایت شما را به تباهی می‌کشاند و پیش از آنکه متوجه شوید، با قدرت عظیم خود هر آنچه را تا به امروز ساخته‌اید و هر آرزویی را که در سر پرورانده‌اید نیست و نابود می‌کند.

اگرچه ترس سرکوب‌شده مقصر اصلی پشت رنج‌های ماست، به محض پذیرش آن، میانبری به دنیای شهامت و اعتمادبه‌نفس می‌زنیم. ترس پذیرفته‌شده دوستی قابل اطمینان است که شما را به ابعاد ناشناخته زندگی‌تان هدایت می‌کند. بیایید به زخم‌های مقدس خود، آن‌ها که زیر جامه ترس پنهان شده‌اند، نگاهی بیندازیم. آنجاست که می‌توانیم کلید پاکسازی ذهن و جان بخشیدن به مبارز باشهامت قلب خویش را پیدا کنیم و سرانجام قدم به جاده اعتمادبه‌نفس و شهامت بگذاریم؛ راهی که زندگی ما را دگرگون خواهد کرد

شعری از الن روزولت را به یاد آوردم. اگرچه متن دقیق آن یادم نبود، معنای آن این بود که: «تو باید کاری را انجام بدهی که فکر می‌کنی نمی‌توانی انجام دهی.» ترس به من نهیب می‌زد فردا صبح که از خواب بیدار شد، از او عذرخواهی می‌کنی و سعی می‌کنی دلش را به‌دست بیاوری؛ ولی از جایی دیگر می‌شنیدم: «تو باید کاری را انجام بدهی که فکر می‌کنی نمی‌توانی انجام دهی.»

شما باید خودتان را برای گوش ندادن به شهودتان ببخشید، برای گذشتن از انتخاب‌هایتان، برای دفاع نکردن از حقتان. شما باید خودتان را برای هر چیزی که به خود سخت گرفته‌اید، هر اشتباهی که مرتکب شده‌اید، هربار که به جای نه، بله گفته‌اید، هربار که اجازه داده‌اید مردم از حد و مرز شما عبور کنند، هربار که به کسی یا چیزی حسادت ورزیده‌اید، هربار که رقابت ناسالم داشته‌اید، هربار که حرص زده‌اید و هربار که حرفی را ناگفته در سینه خود نگه داشته‌اید، ببخشید. تنها کاری که باید انجام دهید این است که خود را ببخشید و دوست بدارید. نیازی نیست که گذشته را درست کنید. باید آن‌قدر به آگاهی برسید که متوجه شوید هر اتفاقی که افتاده باشد و هر اتفاقی که بیفتد کودک درونتان، نه فقط گاهی اوقات که همیشه به توجه و محبت نیاز دارد.

تا زمانی که کسی به چیزی پایبند باشد، احتمال عقب‌نشینی و تردید تقریباً ناچیز است. در تمام فعالیت‌های خلاقانه و آفرینش‌ها، فقط یک حقیقت وجود دارد که نادیده گرفتن آن اندیشه‌ها و فرصت‌های بسیاری را می‌کُشد و آن این است: به محض آنکه فرد خود را متعهد می‌کند، مشیت الهی وارد عمل می‌شود.

به محض آنکه فرد خود را متعهد می‌کند، مشیت الهی وارد عمل می‌شود. اتفاقاتی می‌افتد که پیش از آن هرگز رخ نمی‌داد. همه‌چیز دست‌به‌دست هم می‌دهد تا او را به مقصد برساند. سلسله‌ای از وقایع، از تصمیم‌ها گرفته تا ملاقات با افرادی که راه را هموار می‌کنند، چنان پیاپی هم می‌آید که حتی در باور فرد نمی‌گنجد. بنابراین، هر کاری که می‌خواهید انجام دهید یا رؤیای آن را در سر دارید بی‌تردید دست‌به‌کار شوید. جسارت و تعهد چنان جادو و قدرتی در خویش دارد که هر ناممکنی را ممکن می‌کند.

مسئولیت‌پذیری یعنی پذیرش مالکیت؛ یعنی بپذیریم ما در همه انتخاب‌ها و وقایعی که دردناک‌ترین تجربه‌های زندگی‌مان را به‌وجود آورده‌اند نقش داشته‌ایم. این تجربه‌ها فقط زمانی دردناک و هشداردهنده خواهد بود که ما ندانیم قرار است ما را به جایی که می‌خواهیم باشیم برسانند.

پشت انتخاب‌هایمان باوری ناخودآگاه پنهان است.

خویشتن‌دوستی مستلزم آن است که از همه دفعاتی که این بخش آسیب‌پذیر درونتان را نادیده گرفته‌اید آگاه شوید و برای همه سرزنش‌ها، تنبیه‌ها، انتقادها و سرکوب‌هایی که خود را کرده‌اید عذرخواهی کنید. به عبارت دیگر، باید قلب خود را به روی خویش بگشایید و به کودک درونتان بگویید: «عزیزم برای هر آسیبی که به تو زده‌ام معذرت می‌خواهم.»

وقتی تو به استقبال دنیا می‌روی، دنیا هم با آغوش بازتری به استقبال تو می‌آید

اجازه بدهید، قبل از هر چیز به شما بگویم همه افکار و حرف‌های منفی که با خود می‌گویید و می‌شنوید توهمی بیش نیست. خودتان باشید و مطمئن باشید کاملاً طبیعی هستید. مطمئن باشید شما در دنیا تنها کسی نیستید که احساس می‌کند تنها، هراسان، احمق و غیردوست‌داشتنی است. شما تنها کسی نیستید که بعضی روزها از خواب بیدار می‌شوید و احساس می‌کنید خوب نیستید، دوست‌داشتنی نیستید، ناامید، افسرده یا درمانده‌اید. شما تنها کسی نیستید که از زمین و زمان عصبانی هستید، پشیمان یا دلسردید. این‌ها همه احساسات مشترکی است که همه ما انسان‌ها داریم و فرصتی حقیقی در اختیارمان می‌گذارند تا یاد بگیریم چگونه می‌توانیم به موجوداتی روحانی تبدیل شویم.

رمز هدایت الهی به ما وعده می‌دهد: «آنچه را خود از انجام آن عاجزی، خداوند برایت انجام خواهد داد.» آیا می‌توانید تصور کنید اگر با تمام وجود به این وعده ایمان داشته باشید، یعنی ایمان داشته باشید که خداوند بیش از آنچه تصور می‌کنید پشتیبان و دوستدار شماست، چه خواهد شد؟

یک مبارز شجاع برای اینکه ببیند می‌تواند احساس خوبی درباره خود داشته باشد یا نه به گذشته خود نگاه نمی‌کند، به الگوهای قدیمی و به مشکلات و دردهای خانوادگی خود نگاه نمی‌کند.