بریده‌هایی از کتاب بازگشت به عشق؛ راهنمایی برای زوج‌ها

آنچه ما انجام می‌دهیم، جستجو به دنبال کسی است که خصوصیات و ویژگی‌های شخصیتی غالب کسانی را داشته باشد که ما را بزرگ کردند.

خویشتن گمشدهٔ شما به طور کلی خارج از حوزهٔ آگاهی شما واقع شده و از آن کاملاً بی‌اطلاع هستید. تقریبا تمامی ارتباطات با این بخش‌های سرکوب شده از وجود خود را کاملاً خشکانده‌اید.

دلیل این که چرا در ابتدای یک رابطه چنین احساسات خوبی را تجربه می‌کنیم، این است که بخشی از مغزمان باور دارد که نهایتا به ما فرصتی داده شده تا مورد توجه و حمایت قرار بگیریم و تمامیت، یک‌پارچگی و وحدت وجود اولیهٔ خود را مجددا باز یابیم.

در ازدواج ناخودآگاه، پیش فرض شما بر این است که وظیفهٔ همسرتان در زندگی با شما این است که به طرزی معجزه‌آسا، به نیازهای شما رسیدگی کند.

ازدواج سفری روانی و روحی است که با شور و حال و سرمستی جذب شدن آغاز شده و مسیر خود را از میان گذرگاه ناهموار و پرپیچ و خم «خودکاوی» و «خودشناسی» ادامه می‌دهد و نهایتا به خلق کانونی صمیمی، شاد و همیشگی می‌انجامد.

خوشبختی شما نه به پیدا کردن «همسر ایده‌آ ل» بلکه به میزان تمایل شما به کشف و درک بخش‌های پوشیده و پنهان وجود خودتان بستگی خواهد داشت.

تنهایی طلب‌ها نیز با این تمرین مشکل خواهند داشت. بدین معنی که می‌خواهند همکاری کنند، اما به سختی

رشد. به جای آن که دردتان را سرکوب کنید، از خود بپرسید: «در این لحظه چه حقیقتی سعی در نمایان کردن خود دارد؟ در زیر این احساسات غم، اضطراب، نگرانی و یاس، چه احساسات قدیمی‌تر و عتیقی پنهان شده‌اند؟»

در ابتدا با او بودن، این توهم خوشایند را به جان می‌داد که با احساسات خود در تماس است. اما بعد از چندی، آزادی احساسی و عاطفی شریل به حدی احساسات خودش را برانگیخته می‌کرد که این تهدید وجود داشت به ناگهان طغیان کنند

هنگامی که زن و شوهر به یکدیگر نمی‌گویند که چه می‌خواهند و مدام به خاطر آن که از غافله عقب مانده‌اند یکدیگر را ملامت و سرزنش می‌کنند

بسیاری از انتقادهای تکراری و عاطفی شما از همسرتان جملات تغییر شکل یافته‌ای از نیازهای برآورده نشدهٔ خودتان می‌باشند.

طوری به همسران خود واکنش نشان می‌دهند که گویی کپی والدینشان هستند. با این که تمامی صفات و ویژگی‌هایشان نیز یکسان نیستند، به خاطر نیاز خود که روی کار ناتمام خود از دوران کودکی کار کنند، باقی خصوصیات و ویژگی‌های «والدی» خود را بر روی همسرشان فرافکن می‌کنند. سپس به گونه‌ای با همسر خود رفتار می‌کنند که گویی آنان در عمل واجد این خصوصیات و ویژگی‌ها هستند، تا این که بتوانند پاسخ و عکس‌العمل مطلوب را در همسر خود برانگیزند. به عبارت دیگر همسرشان را تحریک می‌کنند تا به گونه‌ای که مطلوب آنان است و برایشان آشنا است، با آن‌ها رفتار کند. زیرا این همان طریقی بوده که والدینشان همیشه با آن‌ها رفتار می‌کرده‌اند.

خوشبختی شما نه به پیدا کردن «همسر ایده‌آ ل» بلکه به میزان تمایل شما به کشف و درک بخش‌های پوشیده و پنهان وجود خودتان بستگی خواهد داشت.

گفت: «دکتر هندریکس، شاید راه این که از نمک پاشیدن به زخم‌های کهنه خود بر حذر باشیم این است که با کسی ازدواج کنیم که جاذبهٔ چندانی نسبت به او در خود احساس نمی‌کنیم. با این روش، با کسی درگیر نمی‌شویم که همان عیب‌های والدینمان را داشته باشند.»

شریل برای او، همان مادرش بود و تلاش‌های جان در جلب علاقه و محبت شریل، تنها صورت بزرگسالانه‌ای از همان گریه‌ها و فریادهایی است که وقتی کودک بود، به خاطر جلب توجه مادرش سر می‌داد

آموخته بود که این تنفر و خصومت خود را پشت نقابی از فرمانبرداری و پذیرش پنهان کند. این روش در کودکی ابزاری قدرتمند و مؤثر در سازگاری او با محیط و شرایط به حساب می‌آمده، چرا که او را در مقابل عصبانیت و تندخویی مادرش محافظت می‌کرد.

اکثر مردم، در مقطعی از ازدواجشان در می‌یابند که چیزی از همسرشان، احساسات و عواطفی قوی از دردهای کودکیشان را برایشان زنده می‌کند.

آنان به همسر خود نگاه کرده و تمامی آن‌چه را که در خود نمی‌بینند (و لذا انکارش می‌کنند)، به او نسبت داده و از او به خاطر آن انتقاد می‌کنند.

ما به دو دلیل احساسی و عمده همسر خود را برمی‌گزینیم: ۱ ـ همسرمان هر دوی خصوصیات و ویژگی‌های مثبت و منفی کسانی را که ما را بزرگ کرده‌اند داراست و ۲ ـ همسرمان متممی بر بخش‌های مثبتی از وجود ماست که در کودکی در خود خاموش نموده و دور انداختیم

یک دلیل آن که در ابتدا به همسرتان جذب شدید، آن بود که او نیروها و توانایی‌هایی داشت که شما فاقدش بودید.

ازدواج خوب، مستلزم کار و تلاش سخت است.

«چه چیزی می‌بینی که من نمی‌بینم؟ «چه چیزهایی می‌دانی که من می‌بایستی هنوز بیاموزم؟ ازدواج، این فرصت را به شما می‌دهد که به طور مداوم در واقعیت شخصی خود و شخص دیگر، آموزش و تعلیم ببینید

ما در حالی به روابط عشقی پا می‌گذاریم که زخم‌های عاطفی بسیاری را از دوران کودکی به خود همراه داریم و دوم آن که ندانسته کسانی را به همسری بر می‌گزینیم که به والدینمان شباهت داشته باشند

چنان چه خشم خود را سرکوب کنیم، بیمار گشته یا افسرده خواهیم شد.

مغز کهنه اصولاً هیچ‌گونه ادراکی از «زمان خطی» ندارد. امروز، فردا و دیروز، وجود خارجی ندارند. هر چه که بود، هنوز نیز هست.

آنچه ما انجام می‌دهیم، جستجو به دنبال کسی است که خصوصیات و ویژگی‌های شخصیتی غالب کسانی را داشته باشد که ما را بزرگ کردند. مغز کهنه، که در «حال جاودان» قفل کرده است و در حالی که تنها آگاهی و وقوف تیره و مبهمی از دنیای خارج دارد، سعی در بازسازی و بازآفرینی شرایط و مقتضیات دوران کودکی ما را دارد؛ دلیل این که مغز کهنه، سعی در بازآفرینی گذشته را دارد، برخاسته از این نی از قوی انسان است که زخم‌ها و جراحت‌های دوران کودکی خود را التیام بخشد

دلیل این که مغز کهنه، سعی در بازآفرینی گذشته را دارد، برخاسته از این نی از قوی انسان است که زخم‌ها و جراحت‌های دوران کودکی خود را التیام بخشد. دلیل غائی این که چرا عاشق شدید؟ به عقیدهٔ من، این نیست که نامزد / همسرتان جوان و زیبا بوده، شغلی تحسین‌برانگیز داشته، امتیازاتش با امتیازات شما برابر بوده و یا خلق و خوئی مهربان دارد، بلکه، شما به این دلیل عاشق شده‌اید که مغز کهنهٔ شما، نامزد / همسرتان را با پدر و مادرتان اشتباه گرفته است. مغز کهنهٔ شما چنین باور دارد که بالاخره توانسته است کاندید ایده‌الی برای جبران لطمات روانی و عاطفی‌ای که در کودکی تجربه کرده‌اید، بیابد.

دلیل غائی این که چرا عاشق شدید؟ به عقیدهٔ من، این نیست که نامزد / همسرتان جوان و زیبا بوده، شغلی تحسین‌برانگیز داشته، امتیازاتش با امتیازات شما برابر بوده و یا خلق و خوئی مهربان دارد، بلکه، شما به این دلیل عاشق شده‌اید که مغز کهنهٔ شما، نامزد / همسرتان را با پدر و مادرتان اشتباه گرفته است. مغز کهنهٔ شما چنین باور دارد که بالاخره توانسته است کاندید ایده‌الی برای جبران لطمات روانی و عاطفی‌ای که در کودکی تجربه کرده‌اید، بیابد.