بریده‌هایی از کتاب جدایی معنوی؛ چگونه پس از جدایی به زندگی خود ادامه دهیم

این آگاهی است که به ما فرصت بازگشت به اعماق وجود خود و اتصال با خالق متعال را می‌دهد.

صداقت تنها راهی است که می‌توانید به کمک آن از رنج و درد رهایی یابید.

داشتن بعضی احساسات الزاماً به آن معنا نیست که حقیقت دارند.

آنجا که برای کرم ابریشم آخر دنیاست برای پروانه آغاز زندگی است.

برای عبور از رنج خود باید خلاف غریزه خود عمل کنیم، مقاومت را کنار بگذاریم و تسلیم جریان زندگی شویم.

در اوج زمستان آموختم تابستانی شکست‌ناپذیر درون من آرمیده است. آلبر کامو

حتی لحظه‌ای نبود که در کنار رنج و غم عمیقی که داشتم هدایت خدا را احساس نکنم؛ لحظه‌ای نبود که در قسمت کردن این تجربه احساس تنهایی کنم.

دل به دریا زدن و خطر کردن گاهی ترسناک به نظر می‌رسد؛ اما به ترسناکی سال‌ها ماندن در یک نقطه نیست. چند نفر را می‌شناسید که سال‌هاست همان کارهای گذشته را می‌کنند، حرف‌های گذشته را می‌زنند، با همان آدم‌های گذشته سروکله می‌زنند و امیدوارند که بالاخره یک روز به هر چه می‌خواهند برسند و گنج خود را پیدا کنند. آدم‌های معمولی منتظر می‌مانند تا گنج پیدا شود؛ اما آدم‌های فوق‌العاده به دنبال گنج زمین را می‌کنند. آدم‌های معمولی دیگران را برای وضعیتشان سرزنش می‌کنند، آدم‌های فوق‌العاده خود را مسئول انتخاب‌ها، کارها و جایی که هستند می‌دانند. آن‌ها منتظر یک روز نمی‌مانند؛ چون آن یک روز همین امروز است.

تحول و دگرگونی با یافتن موهبت در تجربه‌های تلخ و دیدن نور در تاریکی حاصل می‌شود. هنگامی‌که این درس ارزشمند را بیاموزید شوق زندگی دوباره در شما دمیده می‌شود.

تحول از آنجا آغاز می‌شود که بتوانیم در آن واحد هر دو قطب خوب و بد چیزی را ببینیم.

بدون فکر کردن فهرستی از بزرگ‌ترین ترس‌های خود بنویسید. تصور کنید ترس‌های شما به حقیقت بدل شود و حال بدترین نتیجه ممکن را بنویسید. اکنون سؤالات زیر را از خود بپرسید: - حال که این اتفاق افتاده است چه‌کاری می‌توانم انجام دهم که خوشحال باشم؟ - چه قدم‌هایی باید بردارم؟ - کجا باید بروم؟ - چه چیزی را باید تغییر دهم؟ هنگامی‌که بتوانیم با بدترین شرایط ممکن روبه‌رو شویم، آرام می‌گیریم. فهرستی از تمام چیزهایی که درباره اتفاق جدایی یا طلاق دوست ندارید، بنویسید. یک نسخه جدید و اغراق‌آمیز از داستان جدایی خود بنویسید که در آن همه حقایق و احساساتتان پنجاه برابر بدتر باشد.

مارسل پروست می‌گوید: «لذت حقیقی کشف سرزمین‌های جدید در یافتن چشم‌اندازی تازه نیست، بلکه در پیدا کردن چشم‌هایی تازه است.»

شما استحقاق آن را دارید که از هر درد و رنجی که متحمل شده‌اید، رهایی یابید. همه زخم‌هایتان باید التیام یابند. صرف‌نظر از هرچه کرده‌اید و هر اشتباهی مرتکب شده‌اید،

اراده الهی چیزی نیست جز بیداری و هدایت شما در سفر زندگی!

گام‌های عملی برای التیام برای انجام این تمرینات باید تمرکز کامل داشته باشید. همه پاسخ‌هایی که به آن نیاز دارید درون خود شماست. فقط کافی است سکوت کنید تا آن‌ها را بشنوید. به خود فرصت کافی بدهید و خود را تسلیم فرایند کنید. ممکن است دوست داشته باشید چند شمع روشن کنید، یک موسیقی آرام بگذارید و فضایی دلنشین درست کنید. قلم و دفتر یادداشت خود را نیز دم دست بگذارید. هر وقت آماده بودید، چشم‌های خود را ببندید و پنج نفس آرام و عمیق بکشید. از دم و بازدم برای آرام کردن ذهن و بدنتان استفاده کنید. حال با چشم‌های بسته سؤال‌های زیر را از خود بپرسید و سپس پاسخ هر یک را در دفترتان بنویسید. - در زندگی‌ام در برابر چه چیزی مقاومت می‌کنم؟ - از چه چیزی می‌ترسم؟ - اگر تسلیم شرایط شوم چه اتفاقی می‌افتد؟ - از مقاومت کردن چه چیزی عایدم می‌شود؟ - چه کسی آسیب می‌بیند؟

- پیش از آنکه تسلیم شوم چه موانعی را باید از سر راه بردارم؟ هدف از این تمرین شناخت ترس‌ها، در نظر گرفتن بدترین شرایط ممکن و کشف کردن آن است که برای تغییر دادن شرایط به نفع خود چه کارهایی می‌توانید انجام دهید. برای این تمرین حدود نیم‌ساعت وقت اختصاص دهید و اجازه ندهید در این زمان چیزی آرامش شما را بر هم بزند. دفتر و قلم خود را آماده کنید؛ شمعی روشن کنید و از خدا بخواهید شهامت روبه‌رو شدن با بزرگ‌ترین ترس‌هایتان را به شما بدهد. اکنون سه نفس آرام و عمیق بکشید. از بینی دم بگیرید و از دهان بازدم کنید. وقتی احساس کردید آرامش مطلق دارید سؤالات زیر را از خود بپرسید و به هر یک پاسخی واضح بدهید. - در حال حاضر چه چیزی بیش از هر چیز مرا می‌ترساند؟ - اگر این ترس حقیقت داشته باشد، بدترین اتفاقی که ممکن است برایم بیفتد چیست؟

احساسات مسموم ما آن‌قدر ادامه پیدا می‌کنند تا درسی را که سعی می‌کنند به ما بیاموزند یاد بگیریم.

می‌گویند آدمی در ده روز عذاب بیش از ده سال خوشی درس می‌آموزد. رنج می‌تواند بزرگ‌ترین آموزگار شما باشد، دوستی که به شما می‌گوید کدام قسمت از زندگی‌تان به توجه بیشتری نیاز دارد.

چشم‌های تازه به ما اجازه می‌دهد همه پیشامدها و افراد زندگی‌مان را به‌عنوان راهنمایی برای مقصد بعدی و رسیدن به جایی ببینیم که تجلی برترین وجه وجودمان روی زمین خواهد بود.

گام‌های عملی برای التیام ۱. فضایی آرام به دور از هرگونه مزاحمت برای خود تدارک ببینید. کاغذ و قلمی بردارید و داستان جدایی خود را کامل با همه احساساتی که از وقایع داشته‌اید بنویسید. از زبانی استفاده کنید که همه احساسات تاریک و ناخوشایندتان را بیان کند. اکنون زمانی نیست که بخواهید چیزی را سانسور کنید، صادق باشید و مسئولیت رفتارهای خود را بپذیرید. اجازه دهید هر آنچه درباره خود، همسرتان و جدایی‌تان باید بگویید، گفته شود. ۲. اکنون فهرستی از تمام حقایق جدایی‌تان، بدون هیچ قضاوت، داستان‌سرایی و اندوه، بنویسید. ۳. به عقب برگردید و داستان جدایی خود را دوباره بخوانید. از خودتان سؤال کنید که کدام بخش این داستان حقیقت دارد و کدام بخش فقط خیال و افسانه است.

اغلب ما آموخته‌ایم اگر آدم‌های خوبی باشیم، خداوند از ما مراقبت خواهد کرد و اگر آدم‌های بدی باشیم، ما را رها خواهد کرد. این باور دروغی بیش نیست. خداوند همیشه آغوش خود را برای ما باز می‌گذارد تا تسلیم اراده او شویم و اجازه دهیم به‌جای اینکه پشتمان قدم بردارد دوش‌به‌دوش ما و در کنارمان راه برود.

قانون تسلیم به ما می‌گوید هنگامی‌که دست از مقاومت برمی‌داریم و به شرایط خود درست همان‌گونه که هست، تسلیم می‌شویم، همه چیز شروع به تغییر می‌کند. ما از ترس اینکه اگر تسلیم شویم با شرایطی روبه‌رو خواهیم شد که نمی‌توانیم از عهده آن برآییم، مقاومت می‌کنیم. مقاومت کردن یک مکانیزم دفاعی طبیعی است، حفاظی است که ما ناآگاهانه دور خود می‌کشیم تا از رنج در امان بمانیم؛ اما درنهایت مقاومت نه‌تنها از ما محافظت نمی‌کند، بلکه حق التیام یافتن را نیز از ما می‌گیرد. مقاومت مانع از دیدن حقیقت و آنچه به‌راستی در زندگی ما می‌گذرد، می‌شود. مقاومت اجازه نمی‌دهد فرصت‌هایی را، که زندگی سر راهمان می‌گذارد، ببینیم. هنگامی‌که تسلیم می‌شویم تصویر محدودی را که از زندگی داریم، کنار می‌گذاریم و بدون هر گونه تعبیر و توهم خود را در لحظه حال احساس می‌کنیم.

هنگامی‌که تسلیم شویم و خودمان را بی‌دفاع نشان دهیم او به‌طور غریزی فشار را از روی ما برمی‌دارد و به ما فرصت رها شدن می‌دهد. پاسخ اولیه اغلب ما به هر گونه تهدید احتمالی، مقاومت کردن و ایستادگی تا پای مرگ است؛ اما گاهی باید چشم‌ها را بست، نفسی عمیق کشید و تسلیم شد.

تسلیم شدن یعنی با خود بگویید که نمی‌دانم این رودخانه مرا به کجا خواهد برد؛ اما ایمان دارم مرا به مقصد درست خواهد رساند.

نمی‌فهمیدم چرا دن نمی‌تواند تغییر کند و به همان مردی تبدیل شود که فکر می‌کردم با او ازدواج کرده‌ام. در خواب و بیداری از خودم می‌پرسیدم: «چرا این اتفاق افتاد؟ چرا نمی‌توانم جلوی این وضعیت را بگیرم؟ چرا باید بدترین کابوس زندگی‌ام به واقعیت تبدیل شود؟»

ما همواره در حال تکامل هستیم چه از آن آگاه باشیم و چه نباشیم و خداوند متعال زندگی هر یک از ما را به نحوی طراحی کرده است که درست همان چیزی که برای روند تکاملی خاص خود نیاز داریم سر راهمان قرار گیرد.

برای جیمز توضیح دادم که برداشت‌های ما مانند فیلتری عمل می‌کند که به هر چیزی مغایر با خود اجازه عبور نمی‌دهد. برای مثال اگر شما همسر یا شریک زندگی‌تان را فردی کوته‌فکر یا وسواسی تعریف کنید، در تمام شرایط و مکالمات خود او را با این فیلتر که شامل صفات، ویژگی‌ها و باورهای به‌خصوصی درباره اوست، قضاوت می‌کنید. هر وقت به حرف‌هایش گوش می‌کنید فیلتری دارید که می‌گوید او آدمی کوته‌فکر و وسواسی است و اجازه نمی‌دهد او را طوری غیر از این تجربه کنید. برای او نیز تقریباً ناممکن است که خود را طور دیگری نشان دهد؛ زیرا فیلترهای شما به‌طور اتوماتیک هر پیام دیگری مخالف با باورهایتان را دور می‌ریزد.

اگر شما در برابر حرف‌های ناراحت‌کننده همسرتان مقاومت کنید؛ او آن‌قدر حرف خود را تکرار می‌کند تا سرانجام تسلیم شوید و به او گوش دهید. اگر احساس کند نمی‌تواند شما را مجبور به گوش دادن به حرف‌هایش کند، ممکن است راهی دیگر انتخاب کند و به‌جای حرف زدن دست به خشونت بزند؛ اما اگر دست از مقاومت بردارید، نفسی عمیق بکشید و اجازه دهید حرف‌هایش را بزند، شاید بتوانید از موضع تسلیم به او گوش کنید. گوش دادن از موضع تسلیم مستلزم آن است که قلب خود را صاف کنید، از انتظارات خود دست بردارید و با گوش‌هایی معصوم بشنوید. آن‌گاه به طرف مقابلتان حق بیان احساسات و نظراتش را می‌دهید و خودتان نیز حرف‌های او را بدون مقاومت و بدون دشمنی می‌شنوید. شما به او اجازه شنیده شدن می‌دهید و شنیده شدن مهم‌ترین چیزی است که افراد برای رهایی از خشم نیاز دارند. به این ترتیب هر دو می‌توانید اسلحه خود را زمین بگذارید و از موضع دفاعی خود کناره بگیرید.

خداوند همیشه آغوش خود را برای ما باز می‌گذارد تا تسلیم اراده او شویم و اجازه دهیم به‌جای اینکه پشتمان قدم بردارد دوش‌به‌دوش ما و در کنارمان راه برود.

بزرگ‌ترین درسی که باید در زندگی بیاموزید این است که خودتان را دوست بدارید.