بریده‌هایی از کتاب درباره‌‌ی دموکراسی

«کثرت‌‌سالاری» از دو واژه‌ی‌ یونانی به‌معانی «بسیار» و «سالار» سرچشمه گرفته و از این‌رو به‌معنای «حکومت کثرت‌سالار» بوده و از حکومت یک نفر یا پادشاهی، یا حکومت توسط چند تن، الیگارشی یا اریستوکراسی متمایز می‌شود. هر چند از این واژه به‌ندرت استفاده می‌شد اما من و یکی از همکارانم آن را به‌عنوان راهی آسان برای دموکراسی نمایندگی با حق رأی عام در 19۵3 معرفی کردیم. از این به‌بعد من آن را به‌همان معنا به‌کار می‌گیرم. خلاصه‌ این‌که، دموکراسی کثرت‌سالار نظامی سیاسی است که شش نهاد مورد اشاره را داشته باشد. از این نظر دموکراسی کثرت‌سالار با دموکراسی نمایندگی با محدودیت حق رأی، آن‌طور که در قرن نوزدهم رواج داشت، متفاوت است. با دموکراسی‌ها و جمهوری‌ها‌یی که نه‌تنها در آنان حق رأی محدود است بلکه فاقد خیلی از خصیصه‌های اساسی دموکراسی کثرت‌سالار مانند احزاب سیاسی، حق تشکیل سازمان‌های سیاسی که بر حکومت موجود و گروه‌های ذ‌ی‌نفع سازمان‌یافته و نظایر آن، تأثیر گذاشته یا مخالفت ورزد، نیز متفاوت است.

از آن‌جا که سرمایه‌داری بازار به‌ناچار موجب نابرابری می‌شود، با ایجاد نابرابری‌ها در توزیع منابع سیاسی، موقعیت بالقوه‌ی دموکراتیک دموکراسی کثرت‌سالار محدود می‌شود.

دموکراسی و سرمایه‌داری بازار همانند دو فرد گرفتار در ازدواجی پرتلاطم‌اند که دستخوش شکاف ناشی از تضادند اما با این‌حال، ادامه می‌دهند زیرا هیچ‌یک مایل به جدایی از دیگری نیست. اگر زبان را از تشبیه به علم گیاه‌شناختی تغییر دهیم، باید بگوییم سرمایه‌داری بازار و دموکراسی در نوعی همزیستی ستیزه‌جویانه به حیات خود ادامه می‌دهند.

هر چند می‌دانستم جایگزین‌های احتمالی چنان ناخوشایندند که حتا یک دموکراسی دست‌وپاشکسته خیلی بهتر از یک رژیم تمامت‌خواه خواهد بود. از این‌رو، وجود دموکراسی برای من ارزش والایی داشت. به این باور رسیدم که قطعاً یک دموکراسی بد بسیار بهتر از یک استبداد خوب است.