بریده‌هایی از کتاب حاجی بصیر؛ سردار شهید حاج حسین بصیر (قصه ی فرماندهان ۲۶)

او در بخشی از وصیتنامه‌اش خطاب به فرزندانش چنین نوشته است:‌ میوه‌های دلم! فرصت نشد که محبت خودم را به شما ابراز کنم و میزان علاقه‌ام را به شما بفهمانم. دلم می‌خواست در کنار شما توقف می‌کردم، ولی امروز جای توقف نبود. دلم می‌خواست خنده‌هایتان را ببینم، اما ناله‌های کودکانِ پدر از دست داده آرامم نمی‌گذاشت. دلم می‌‌خواست با شما بازی کنم، ولی یاد‌ آن بچه‌هایی که بابا در کنارشان نبود مرا به آتش می‌کشید. دلم می‌خواست با شما به گردش بروم، ولی امروز روز تفریح و گردش نبود. دلم می‌خواست در این چند صباح عمر با خانواده خود باشم، ولی یاد اسیرانمان در زندان‌های بغداد و دوری یاران و تنهایی برادران در جبهه نمی‌گذاشت.