بریده‌هایی از کتاب تراموایی به‎نام هوس

مردا چیزایی رو که ساده به دست بیارن نمی‌خوان.

این دنیا خیلی خیلی به‌هم‌ریخته‌س...

آره! جادو می‌خوام! دوس دارم بقیه رو جادو کنم. همه‌چیو یه‌ جور دیگه نشون ‌بدم. راستشو به کسی نگم. چیزی رو بگم که می‌تونسته واقعیت باشه، ولی نیست. اگه این کار یعنی گناه، اشکال نداره! بذا من گناه‌کارترین آدم دنیا باشم.

بلانش: چطور؟ چه‌جور آدمیه؟ استلا: خودتم می‌دونی وقتی عاشق کسی باشی نمی‌تونی خوب توصیفش کنی!

هیچ‌وقت لازم نیس باور کنی. زندگی باید ادامه داشته باشه. مهم نیس چی پیش می‌آد، تو باید راهتو ادامه بدی.

گاهی خدا زود دعاها رو مستجاب می‌کنه!

زندگی کوتاه است و زمانِ از‌دست‌رفته برنمی‌گردد.

هر آدمی برا خودش چیزایی داره که دلش نمی‌خواد دیگران ازشون سردربیارن... دلیلشم خشونتیه که تو ذات بعضی آدماس...

می‌دونی شانس چیه؟ شانس باور خوش‌شانسیه.

موفقیت برای من رخ داده. ولی وقتی بتوانی تمام‌و‌کمالِ تهی‌بودنِ زندگیِ بدون کشمکش را درک و دریافت کنی، آن‌وقت خودت را تازه برای رسیدن به رستگاری آماده کرده‌ای.

گمونم آدما باید بتونن عادتای همدیگه رو تحمل کنن.

گمونم ترس بود، آره ترس بود که منو از یه نفر می‌کشوند به یکی دیگه! مدام دنبال حمایت و سرپناه بودم... این‌جا و اون‌جا، تو جاهایی که آدم فکرشم نمی‌کنه،

دیگر تحمل چیزی که آن‌‌را به‌عنوان "چاپلوسی بی‌مغز" می‌شناختم نداشتم.

معمولاً آدمایی که مریضن وابستگیِ عمیقی به بقیه پیدا می‌کنن.

گاهی پولِ زیاد آدما رو تنها می‌کنه! زن درس‌خونده‌، زن باهوش و درست‌تربیت‌شده می‌تونه زندگیِ یه مردو خیلی خوب بسازه... بی‌ حد‌و‌حصر! بی‌نهایت باشکوه! من همچین قابلیتی دارم و اینا چیزایی نیستن که از بین برن. زیباییِ ظاهر همیشه از بین می‌ره. زیباییِ ظاهر ثروت موندنی‌یی نیست. ولی ذهن زیبا و روح بزرگ و خوش‌قلبی ــ که من همه‌شونو یه‌جا دارم ــ از بین که نمی‌ره هیچ، تازه بیش‌ترم می‌شه! سال‌به‌سال بیش‌تر می‌شه!

بعضی چیزا قابل‌بخشش نیس. وقتی یکی عمداً بهت ظلم می‌کنه قابل‌بخشش نیس. به نظرم یکی از نابخشودنی‌ترین چیزاس و چیزیه که بابتش خودمو هیچ‌وقت، واقعاً هیچ‌وقت، سرزنش نمی‌کنم.

این "نوای محزون پیانو" عصاره‌ی زندگیِ جاری‌ِ در این شهر و منطقه ا‌ست

بفهمید که تجمل، نه محرومیت، دشمن منتظر‌نشسته‌ی شماست و آماده‌ است که هر لحظه دندان‌ بطالت‌های بی‌ارزش و غرور و سستی را در بدن‌تان فرو کند، دشمنی که موفقیت به کارش گمارده؛ آن‌وقت با این دانش، حداقل می‌دانید خطر کجا به کمین نشسته. آن‌وقت دیگر می‌دانید این نمای عمومی‌یی که گرفته‌اید و "اسم"ی که دست‌و‌پا کرده‌اید، خیالی‌ست ساختگی به دست آینه‌ها و فقط کسی که ارزشش در انزوای ندیده‌شدن است و از همان نفس اولی که کشیدید در شما وجود داشته و دارد، حاصل تمام رفتار شماست و همیشه در موقعیتی است که تحت اراده‌ی شماست و فقط با دانستن این‌ها می‌توانید از فاجعه‌ی موفقیت جان سالم به در ببرید!

در‌‌کُل هیچ‌وقت دیر نیست، مگر این‌که خودتان را غرق این موفقیت بکنید و تا خرخره در آن فرو بروید و در نوازش خفقان‌آورش همان چیزی را بجویید که پسربچه‌ی همیشه‌رنجور و بی‌ایده‌ای می‌جوییده، محافظتِ همه‌جانبه و راحتیِ مطلق. به نظرم امنیت نوعی مرگ محسوب می‌شود و فقط می‌تواند خودش را وقتی کنار استخرِ قلبی‌شکلی توی بورلی‌هیلز یا هر جای دیگری دراز کشیده‌اید از دلِ طوفانِ چک‌های رقم‌بالای بی‌امان که به حساب‌تان واریز می‌شود، به‌تان برساند و آن‌وقت شما دیگر از موقعیتی که هنرمندتان کرده جدا شده‌اید.

بوی عطر ارزون همیشه زود پخش می‌شه.

وقتی بتوانی تمام‌و‌کمالِ تهی‌بودنِ زندگیِ بدون کشمکش را درک و دریافت کنی، آن‌وقت خودت را تازه برای رسیدن به رستگاری آماده کرده‌ای

بلانش: چطور؟ چه‌جور آدمیه؟ استلا: خودتم می‌دونی وقتی عاشق کسی باشی نمی‌تونی خوب توصیفش کنی!

«تا وقتی زنده‌ای زندگی کن!» زندگی کوتاه است و زمانِ از‌دست‌رفته برنمی‌گردد.

استلا: بلانش تو دیشب بدِ اونو دیدی. بلانش: اتفاقاً برعکس! خوبشو دیدم! چی بهتر از یه آدم که با تمام قوای حیوونیش بیرون‌ریزی کنه

مردا چیزایی رو که ساده به دست بیارن نمی‌خوان.

دیدم از هر پنج نفر‌ چهار نفر شوت می‌شن ولی من... من تونستم. همین برام شد قانون. برای این‌که بتونی تو مسابقه‌ی سخت اول باشی باید باور کنی که خوش‌شانسی.

عشق کشف تازه‌م بود. عشقی که یه‌جا اومده بود سراغم و همه‌جانبه بود و تکمیل. عین این می‌موند که نور تند آفتاب بریزه رو چیزی که یه عمر نصفه‌نیمه تو تاریکی نگه‌ش داشته‌ن. فکرشو بکن... دنیام این‌ شکلی شده بود.

انگاری نمی‌تونستم بهش تو یه کاری ــ بدون این‌که ازم بخواد ــ‌ کمک کنم!

پله‌های سفیدِ از‌‌‌‌ریخت‌افتاده‌ به ورودیِ هر دو خانه راه دارد.

غرور و قدرت خروس متکبری میان مرغان