بریده‌هایی از کتاب برکه‌ی شیطان

زمان می‌گذرد و در انتظار تو باقی نمی‌مانند

«با عرق جبین امرار معاش می‌کنی و از کار طولانی و فرسودگی تنها مرگ است که تو را می‌خواند.»

آن چه زنی را در سن شصت سالگی قابل ترحم می‌کند آن است که همسر هفتاد و چند ساله‌اش نتواند کار و تأمین معاش کند. پیرمرد ناتوان می‌شود وآن وقت زن باید در زمانی که خودش در آستانه‌ی پیری است و نیازمند کسی که به ساماندهی و رفاه او بپردازد، از همسر خود نگه‌داری کند. بدین ترتیب آخر عمرش به نداری می‌افتد

عشق می‌آید و با غافل‌گیر کردنش برایش تسکینی می‌شود زیرا عشق به گونه‌ای دیگر تسکین نمی‌دهد. عشق را وقتی بجویی نمی‌یابی، او زمانی به سراغت می‌آید که انتظارش را نداری

خداوند مرگ را برای تنبیه یا جبران سختی‌ها مقدر نساخته است. خداوند زندگی را متبرک کرده وگور نبایست سر پناهی باشد برای فرستادن کسانی درآن که قرار نیست در زندگی خوشبخت شوند.

خداوند مهربان هیچکس را بی‌آنکه خوشبختی‌اش را با داشتن یک جفت تکمیل شود، نمی‌آفریند

«ببین کوچولو، این یک سکه‌ی طلای خالص برای توست! هیچ حرفی نمی‌زنی، می‌شنوی؟ به بقیه می‌گویم که به نظرم برای کار در مزرعه‌ی من زیادی ضعیف بودی و دیگر حرفی نخواهد بود... یکی از همین روزها از طرف‌های شما می‌گذرم و اگر زبانت را نگه داشته باشی باز هم پاداش خواهم داد... در هر حال چون خیلی مقبول من هستی، فقط کافی‌ست لب‌تر کنی؛ تو را نزد خود می‌برم

جوان بود و خوش سیما، اما چون می‌خواست بقیه را تحت تأثیر قرار دهد چنان سخنان بی‌مغزی می‌گفت که مورد ترحم می‌شد

نمی‌دانم چرا این قدر طرف‌های ما به این که زن درشت و چاق و سرخ و سفید باشد اهمیت می‌دهند

وقتی مرد جوان کمی شراب بنوشد، زیباترین سخنان به ذهنش می‌رسد

- «تو باستین خوک‌چران را ترجیح می‌دهی؟ پسری که چشم‌هایش مثل چشم حیواناتی است که می‌چراند؟»

«آرزویم این‌ست که بتوانم با مادرم زندگی کنم.»