بریده‌هایی از کتاب دشمن

زمانی کروزو گفت دنیا پرِ جزیره است. هر روز که می‌گذرد درستی حرفش بیشتر برایم روشن می‌شود.

"یک چیز را درست نفهمیده‌ای. دنیا پُر شده از قصهٔ مادرهایی که دنبال پسرها و دخترهاشان می‌گردند که مدت‌ها پیش گم شده‌اند. اما قصه‌ای نیست که در آن دخترها دنبال مادرشان باشند. از این قصه‌ها نیست چون اتفاق نمی‌افتند. زندگی این خاصیت را ندارد."

«سوزان ما نیازی به دانستن معنای آزادی نداریم. آزادی کلمه‌ای است از جنس همهٔ کلمات. فوتی است در هوا، پنج حرف است که بر لوحه‌ای می‌نویسیم. نامی است به میلی که تو می‌گویی می‌دهیم، میل به آزاد بودن. چیزی که برای ما مهم است میل است نه نام.

زمانی کروزو گفت دنیا پرِ جزیره است. هر روز که می‌گذرد درستی حرفش بیشتر برایم روشن می‌شود.

خر چه‌طور میل ماهایی را که تو دنیای ناطق زندگی می‌کنیم برای گرفتن جواب به تو بفهمانم جمعه؟ مثل میلی است که هنگام دوست داشتن دیگری داریم؛ که دوست داشته شویم. اگر این‌طور نبود به دوست داشتن مجسمه‌ها، مجسمه‌های سرد شاهان، ملکه‌ها، خدایان و الاهه‌ها راضی بودیم. می‌دانی چرا محبت‌مان را نثار مجسمه‌ها نمی‌کنیم؟ چون مجسمه مُرده است، یا بهتر بگویم هیچ‌وقت زنده نبوده و نخواهد شد.

اگر قرار بود تقدیر به همهٔ ما رسیدگی کند کسی برای برداشت پنبه و چیدن نیشکر باقی نمی‌ماند. برای این‌که کسب‌وکار مردم رونق داشته باشد باید تقدیر هم مانند موجودات زمینی گاه بخوابد و گاه بیدار باشد.