بریده‌هایی از کتاب سه خشتی؛ ترانه‌های کوچک کرمانچ

توله بلند، ئه زله نالی نالی بیژه‌ن، کرمه چالی دانه سَه‌رمی، ته‌خته سالی تو در بلندای کوه و من در قعر دره بیژنی افتاده در چاه با تخته سنگی بر دهانه‌اش. (کلیم، ۱۳۳۹ ـ مراوه تپه از مناطق سرسبز حاشیه ترکمن صحرا)

از خدا مگر معجزه‌ای شود چشمه‌ای بجوشد از میان چادرها هربار که می‌روم، یار هم آنجا باشد.

چون طاووسی راه برو، نگاه کنم قدم بردار، بشمارم سخن بگو، گوش کنم.

هربار، هربار که می‌بینمت حالتی می‌رود از دلم پر آه نه مرگ است این، نه زندگی.