بریده‌هایی از کتاب بی‌شعورهای ابدی؛ شناخت بی‌شعورهای اصلاح‌ناپذیر و راهکارهای مقابله با آن‌ها

مشکل خاص این مرض این است که اغلب نمی‌توانیم جلوی آن را بگیریم. گاهی اگر هم بخواهیم بیشعورها را قرنطینه کنیم که از شرشان در امان باشیم، باز هم نمی‌توانیم؛ چرا که جامعه بیشتر وقت‌ها پذیرای آن‌هاست و به آن‌ها پاداش هم می‌دهد.

- بعضی از آن‌ها استفاده از برق و گاز را درست نمی‌دانند و معتقدند برای گرم‌کردن خانه‌هایمان باید از چوب استفاده کنیم. البته آن دسته از کارشناسان محیط‌زیست که خواهان نجات جنگل‌ها هستند از این حرف ناراحت می‌شوند و چشمشان را روی این واقعیت می‌بندند که آلودگی لندن در قرن شانزدهم که ناشی از دود کوره‌های سوخت چوب بوده است، بسیار بسیار بیشتر از آلودگی فعلی لندن بوده است.

اکولوژیست‌های واقعی عاشق طبیعت هستند. اما بیشعورهای سبز هیچ احترامی برای قدرت بازیابی و ترمیم «مادر طبیعت» قائل نیستند. اکولوژیست‌های واقعی در زمینهٔ تحقیقات مهم و ارزشمند فعال هستند، اما بیشعورهای سبز فقط بلدند دربارهٔ فاجعه‌های زیست‌محیطی هشدار بدهند و مردم را در حالتی از نگرانی، اضطراب و خشم فرو ببرند.

این نوع مبلغ مذهبی با استفاده از این نوع حقه‌های شسته‌رُفته و کوچک، اراجیف شخصی خودش را در قالب سخنان الهی بیان می‌کند، بدون اینکه نگران باشد کسی اظهارات بی‌پایهٔ او را چک کند. البته اگر با آوردن جمله‌ای از کتاب مقدس، اظهارات او را نقد کنید، این آدم همه‌چیزدان و عقل کل پلک هم نخواهد زد. در پاسخ به شما خواهد گفت که اشتباه خوانده‌اید یا آن را درست تفسیر نکرده‌اید یا اینکه موارد حیرت‌انگیز مذهبی دیگری را به زبان خواهد آورد، مثلاً خواهند گفت که باید شأن نزول آیه را بدانی تا به درستی متوجه منظور آن بشوی، شأن نزولی که فقط خودش از آن مطلع است، نه شما!

این نوع بیشعورها قابلیت عجیبی برای نادیده‌گرفتن حقایق تلخ دارند؛ برای خودشان حق الهی فرض می‌کنند که هرچه را قبلاً گفته یا انجام داده‌اند، اما با موضع کنونیشان منطبق نیست نادیده بگیرند. اگر آن‌ها را مستقیماً و با حقایق انکارناپذیر به چالش بکشید، این قابلیت را دارند که مستقیماً به چشمان شما زل بزنند و بگویند: «این یک دروغ محض است. من در حوزهٔ کاری‌ام هیچ‌گاه از چنین رفتاری چشم‌پوشی نمی‌کنم. این با باورهای من در تضاد است. سریعاً آن را بررسی کرده و شما را از نتیجه مطلع خواهم کرد». البته وقتی بررسی‌هایشان به پایان می‌رسد، دوباره همان ادعای اول را تأیید می‌کنند و می‌گویند: «چنین چیزی هرگز رخ نداده است».

درواقع این نوع بیشعورها قابلیت عجیبی برای نادیده‌گرفتن حقایق تلخ دارند؛ برای خودشان حق الهی فرض می‌کنند که هرچه را قبلاً گفته یا انجام داده‌اند، اما با موضع کنونیشان منطبق نیست نادیده بگیرند. اگر آن‌ها را مستقیماً و با حقایق انکارناپذیر به چالش بکشید، این قابلیت را دارند که مستقیماً به چشمان شما زل بزنند و بگویند: «این یک دروغ محض است. من در حوزهٔ کاری‌ام هیچ‌گاه از چنین رفتاری چشم‌پوشی نمی‌کنم. این با باورهای من در تضاد است. سریعاً آن را بررسی کرده و شما را از نتیجه مطلع خواهم کرد». البته وقتی بررسی‌هایشان به پایان می‌رسد، دوباره همان ادعای اول را تأیید می‌کنند و می‌گویند: «چنین چیزی هرگز رخ نداده است».

نسان‌هایی که اندکی با خشم و نفرت دمساز می‌شوند، فکر می‌کنند می‌توانند آن را کنترل کنند. آن‌ها طالب خشم یا نفرت زیاد نیستند، بلکه فقط به مقداری که به خواسته‌هایشان برسند، احتیاج دارند. اما نفرت این‌گونه عمل نمی‌کند، وقتی نفرت مسلط شود، روزبه‌روز رشد می‌کند.

عشق به نفرت در دنیای سیاست امروز بسیار به چشم می‌خورد. ما دیگر به کسی که فکر می‌کنیم شایستگی رهبری ما را دارد رأی نمی‌دهیم؛ بلکه به کسی که کمتر به او نفرت داریم رأی می‌دهیم.

اگر نظرسنجی نشان دهد که اکثریت مردم از چیزی متنفر هستند، تنها کاری که سیاستمدار باید انجام دهد این است که وعدهٔ رفع آن را بدهد. اگر نظرسنجی‌ها نشان دهد که اکثریت شیفتهٔ چیزی هستند، در این صورت وعدهٔ انجام آن کار سختی خواهد بود. از این رو، نتیجهٔ اغلب انتخابات‌ها بیشتر براساس نفرت تعیین می‌شود تا عشق.

می‌دانیم که تقریباً همهٔ افراد فعال در حوزهٔ رسانه و دولت بیشعور هستند. لمینگوی می‌نویسد: «هیچ متوجه شده‌اید که دیگر نمی‌توانیم دربارهٔ گروه‌ها یا مسائل خاص جوک بسازیم». دور این گروه‌های خاص، هالهٔ مقدسی کشیده شده است. همچنین نمی‌توان گزارش خبری بی‌طرفانه‌ای دربارهٔ این گروه‌ها نوشت.

همواره به خاطر داشته باشید که بیشعورهای گردن‌کلفت اهمیتی به موضوع مورد بحث نمی‌دهند. هدف آن‌ها خردکردن شماست. موردی که آن‌ها از آن شکایت دارند صرفاً بهانه‌ای است برای تلاش در جهت غلبه بر شما و ازبین‌بردن قدرت اختیار و تصمیم‌گیری شما.