بریده‌هایی از کتاب روزی روزگاری القاعده

«جهاد با طبیعت» سخت‌تر از جهاد با آدم‌ها بود

بر و بچه‌های عرب، بن لادن را این‌طور توصیف می‌کردند: «شیری که دور و برش را خرهایی به عنوان مشاور گرفته‌اند.» آن جوان عربستانی صحبتش را این‌طور ادامه داد: "من اطلاعاتی دارم مبنی بر این‌که بن لادن در سودان در مزارع ذرت و در طرح‌های اقتصادی و در کارخانۀ روغن خوراکی ۱۶۵ میلیون دلار ضرر کرده است. این ضررش به دلیل اصرار مصری‌ها بر جهاد در مصر بوده، در حالی که می‌دانستند مصر (الان) سرزمین جهاد نیست و کل کاری که کردند بریدن سر مردم در بازارها و جاهای دیگر بوده است."

دستور کار روزانه‌مان این‌طور بود که یک ساعت پیش از اذان صبح برای خواندن نماز شب بیدار می‌شدیم، سپس نماز صبح و بعد، حلقه‌های قرائت قرآن. سپس تمرینات نظامی و بدنی‌مان شروع می‌شد. روزانه پنج کیلومتر در کوه‌ها و طبیعت زیبا می‌دویدیم. آموزش‌مان زیبا بود، به این دلیل که آب و هوا خوب بود و مناظر زیبایی مقابل چشم‌مان قرار داشت. مساجد و مناره‌های‌شان از دور در افق دیده می‌شدند. واقعاً «جهادِ اروپایی» بود.

بن لادن در آن دیدار تلاش داشت که به صورت مستقیم به شکست در سودان اعتراف نکند و صریحاً نگوید که رفتن به آن‌جا یک شکست بزرگ بوده است. او گفت: "بازگشت‌مان به افغانستان یک امر ربّانی قطعی مقدر از طرف خدای عزّ و جل بوده است تا از کوه‌های خراسان آغاز کنیم." نگفت افغانستان بلکه گفت خراسان، تا مطابق روایاتی باشد که می‌گوید پرچم‌های سیاه از خراسان افراشته می‌شوند (و قیام می‌کنند) و ادامه داد: "از این‌جا، از خراسان ان‌شاءالله آغاز خواهیم کرد."

همچنین گفت: "همواره این سخن پیامبر علیه (و علی آله) الصلاة و السلام را مدنظر داشته باش که فرمود: «من ضامن خانه‌ای در بهشتم برای آن کس که مراء را ترک کند، ولو این‌که حرفش درست باشد.»"

پرسیدم: "چرا از طبقۀ فقیر رزمنده‌ای نداریم؟" جواب داد: "فقرا فرصت فکر کردن به امور جانبی مثل جهاد را ندارند، چون فکرشان و همۀ تلاش‌شان بر این متمرکز است که یک لقمه نان برای خودشان و خانواده‌شان به دست بیاورند. کسانی که این‌جا هستند، در کشورهای خودشان مرفه‌اند و برعکس فقرا، وقت آزاد این را دارند که به اخبار گوش دهند و به مشکلات امت فکر کنند."