بریده‌هایی از کتاب فوتبال علیه دشمن

طرف‌داران متعصب فوتبال، مذهبی‌های متعصب، سیاستمدارهای متعصب؛ کلاً متعصب‌ها همیشه خطرناک هستند.

برزیلی‌ها می‌گویند حتا کوچک‌ترین دهکده‌شان هم یک کلیسا و یک زمین فوتبال دارد. البته تمام‌شان کلیسا ندارند، اما قطعاً زمین فوتبال دارند.

میشل پلاتینی در مصاحبه با مجلهٔ قدیمی اکیپ گفته بود: «یک تیم فوتبال نمایشگر نوع زندگی و فرهنگ یک کشور است.»

فوتبالیست‌های حرفه‌ای همواره نسبت به حریفان‌شان مؤدب هستند، چون می‌دانند دوباره در جایی دیگر با آن‌ها روبه‌رو خواهند شد

فوتبال یعنی زندگی.‌ روزی که یک اتفاق فوتبالی نیفتد، معنای یک روز نافرجام را دارد. انگار خورشید مثل همیشه غروب نمی‌کند!‌

وقتی یک بازی برای میلیاردها نفر اهمیت پیدا می‌کند، دیگر نباید فقط یک بازی تلقی شود. فوتبال هیچ‌وقت فقط فوتبال نیست: این ورزش جنگ به‌وجود می‌آورد، انقلاب می‌کند و موردتوجه مافیاها و دیکتاتورهاست.

«ما کشوری کاملاً خاص هستیم. مسئولان رده‌بالا به‌عنوان کلاه‌بردار شناسایی می‌شوند و در پست خود باقی می‌مانند

طرف‌داران متعصب فوتبال، مذهبی‌های متعصب، سیاستمدارهای متعصب؛ کلاً متعصب‌ها همیشه خطرناک هستند.»

این یک تناقض است: زنان فوتبال بازی می‌کنند، اما حتا خود زنان هم علاقه‌ای به دیدن بازی‌های‌شان ندارند. کلاً تعداد کمی از مردان یا زنان، ورزش زنان را دنبال می‌کنند. در روزنامه‌های غربی، صفحات ورزشی صفحات آقایان هستند: آخرین بررسی‌ها نشان داده بیش از ۹۰ درصد مطالب صفحات ورزشی به مردان اختصاص داده می‌شود.

طرف‌داران متعصب فوتبال، مذهبی‌های متعصب، سیاستمدارهای متعصب؛ کلاً متعصب‌ها همیشه خطرناک هستند.

شبی در تابستانِ ۱۹۸۸، زمانی که هلند ۲ ـ ۱ آلمان را در نیمه‌نهایی جام ملت‌های اروپا شکست داد. در هلند، ملت آرام این کشور خودشان هم شگفت‌زده شدند. بیش از نُه میلیون هلندی، بیش از ۶۰ درصد جمعیتِ کشور، به خیابان‌ها ریختند تا این پیروزی را جشن بگیرند. با این‌که بازی سه‌شنبه‌شب و در وسط هفته برگزار شد، عظیم‌ترین گردهمایی عمومی پس از آزادی ۱ شکل گرفت. یکی از مبارزان نهضت مقاومت هلند در برنامه‌ای تلویزیونی گفت: «احساس می‌شد انگار بالاخره در جنگ پیروز شده‌ایم.»

خیلی‌ها در خیابان‌ها پیراهن‌های فوتبالی می‌پوشیدند و تعدادی از کامرونی‌ها هم لباس‌های سیاسی تن‌شان بود. مثلاً پیراهن‌هایی که تصویر بیا، رئیس‌جمهور کامرون جلو و پشتش چاپ شده و روی آن‌ها جملهٔ «غیرممکن واژه‌ای بی‌معنا برای کامرونی‌ها» نقش بسته بود.

وقتی یک بازی برای میلیاردها نفر اهمیت پیدا می‌کند، دیگر نباید فقط یک بازی تلقی شود.

هر چه آزادی در کشوری کمتر باشد، فوتبال اهمیت بیشتری پیدا می‌کند

فوتبال هیچ‌وقت فقط فوتبال نیست: این ورزش جنگ به‌وجود می‌آورد، انقلاب می‌کند و موردتوجه مافیاها و دیکتاتورهاست.

لوون می‌گوید: «وقتی به ورزشگاه می‌روید، می‌توانید خیلی کارها را آزادانه انجام دهید.» برای مثال فحش دادن فقط در ورزشگاه مسئله‌ای عادی بود. در آن‌جا ساختن شعرهای توهین‌آمیز حتا هنر تلقی می‌شد. لوون به تماشاگری اشاره می‌کند که فریاد زد: «داور، زنت را جلوِ مقبرهٔ لنین (...)!» نکته این‌جاست که برای مردم بسیاری از ولایات شوروی، مقبرهٔ لنین مرکز جهان به حساب می‌آمد؛ جایی که همه می‌توانستند آن را ببینند

اولین سؤالم این بود که چگونه فوتبال روی حیاتِ یک کشور تأثیر می‌گذارد. و سؤال دوم این‌که حیاتِ یک کشور چگونه روی فوتبال تأثیر می‌گذارد. به بیان دیگر چه چیز باعث می‌شود برزیل، برزیلی بازی کند، انگلیس، انگلیسی و هلند، هلندی؟

آن‌چه امروز در استادیوم‌های اروپا می‌شنوید دیگر بازتاب علایق غیرفوتبالی نیست، فوتبال خودش دلیل اصلی شده است.

در جریانِ حملهٔ آلمان به کیف، آلمانی‌ها مسابقه‌ای را برابر دینامو ترتیب دادند. هواداران همگی سربازانِ آلمانی بودند که با مسلسل بازی را تماشا می‌کردند. وقتی اوکراینی‌ها جلو افتادند، سربازان شروع به شلیک به پای بازیکنان حریف کردند. با وجود افتادن چند بازیکن، دینامو توانست پیروز شود. پس از سوتِ پایان تمام بازیکنان اعدام شدند. به‌طور خلاصه، این یک فرار به‌سوی پیروزی با پایانی تلخ بود. در واقع فیلم معروف فرار به‌سوی پیروزی ۷ به‌خاطر همین بازی ساخته شد، و بازیگری که نقش دروازه‌بان را بازی کرد، آن‌قدر کارش خوب بود که یک باشگاه برای امضای قرارداد به او پیشنهاد داد.

«یکی از اعضای تیم ما را در خیابان دیده بودند و به او گفته بودند بازی بعدی باید مساوی شود. به او هشدار دادند که بازیکنان در کیف زن و بچه دارند. خیلی واضح تهدید کردند. برای جلوگیری از چنین موقعیت‌هایی دو سازمان محافظت ایجاد کردیم که کارشان فقط حفاظت از بازیکنان نبود، و این را مدیون مشارکت‌مان با نیروهای امنیتی بخش خصوصی بریتانیا بودیم.»