بریده‌هایی از کتاب توقف ناپذیر

بازیکنانی که ۵ دقیقه بیشتر از بقیه تمرین می‌کنند، آن‌هایی که تا دیر وقت زیر باد و باران کار می‌کنند برنده می‌شوند. استعداد من این بود. نه قدرت و نه سرعت، استقامت بزرگترین استعداد من بود. هرگز خسته نمی‌شدم.

من را از روی پیروزی‌هایم قضاوت نکنید، از روی تعداد دفعاتی که زمین خوردم و دوباره بلند شده‌ام قضاوت کنید.

می‌دانید که ایتالیایی‌ها چه می‌گویند: مردم نقشه می‌کشند، خدا لبخند می‌زند.

. همه در زمان پیروزی و وقتی همه چیز طبق نقشه پیش می‌رود آرام و خونسرد هستند. اما با چند شکست پیاپی چطور کنار می‌آیید؟ سوال بزرگ این جاست، این چیزی است که حرفه‌ای‌ها را از رویاپردازها جدا می‌کند.

وقتی قهرمان گرنداسلم می‌شوید همه می‌خواهند با شما باشند، اما سوال این جاست وقتی همهٔ دنیا مقابل‌تان قرار می‌گیرید چه کسی کنارتان می‌ماند؟

چه چیزی بازیکنان خوب را از بازیکنان بزرگ جدا می‌کند؟ بازیکنان خوب وقتی همه چیز خوب پیش می‌رود پیروز می‌شوند. بازیکنان بزرگ وقتی پیروز می‌شوند که هیچ چیز خوب کار نمی‌کند، حتی وقتی بازی زشت است، حتی وقتی فوق العاده بازی نمی‌کنند. چون هیچ کس نمی‌تواند هر روز فوق‌العاده باشد. سوال این جاست آیا می‌توانید در روزی که همه چیز زشت است و احساس یک سطل آشغال را دارید پیروز شوید؟

اگر می‌خواهید شکست نخورید باید روی لحظهٔ ضربه زدن تمرکز کنید، اما اگر می‌خواهید پیروز شوید باید بیست ثانیه بعد از ضربه را هم ببینید.

اول از همه باید به شغلی که در آن هستم احترام بگذارد و آن را درک کند. و باید اهداف خودش را در زندگی داشته باشد. باید این قدر افتاده باشد که اگر میلیون‌ها دلار پول هم داشته باشد نفهمید. باید شوخ طبع باشد چون عاشق خندیدنم. باید جذاب، با توجه و شیرین باشد. باید دربارهٔ چیزهایی مانند گفتن حقیقت به من روشن‌فکر باشد، چون از کسانی که راز دارند متنفرم. و مهمتر از همه باید به خاطر کسی که درونم هستم عاشقم باشد نه شخصیت بیرونی‌ام. اما با این حال از پسرهای بد خوشم می‌آید، حتی با این وجود که می‌دانم دردسر کامل هستند.

هر روز صبح قبل از طلوع خورشید بیدار می‌شدیم

اما به گذشته که نگاه می‌کنم، می‌بینم بعضی از آن روزهای سخت، بهترین روزهای زندگی‌ام بوده‌اند. بستر محکمی شکل داد و پایه‌های تمام اتفاقات آینده بود. من را تنها کرد، اما باعث شد مستقل و قوی شوم.

یوری گفت: «چرا این کارو انجام می‌دی؟» باب گفت: «چون اگر در شرایط تو بودم، می‌خواستم کسی برام همین کارو انجام بده.»

خب، می‌دانید که ایتالیایی‌ها چه می‌گویند: مردم نقشه می‌کشند، خدا لبخند می‌زند.

آرام شدن بعد از یک شکست بزرگ کار بسیار سختی است. حال و هوای بعد از شکست دیگر فقط یک بازی نیست، همه چیز است. از تمام این‌ها بالاتر، احساس شرمندگی بسیار زیاد از شکست است. همه نگاه می‌کنند، قضاوت می‌کنند و دلایل باخت را می‌پرسند.

همیشه از شکست‌ها چیزهای بیشتری یاد می‌گیرید تا پیروزی‌ها، هم دربارهٔ بازی و هم دربارهٔ خودتان. آیا وقتی زمین می‌خورید بلند می‌شوید؟ آیا در خودتان این قدرت را می‌بینید زمانی که همه چیز بی‌معنی می‌شود به مسیرتان ادامه دهید؟ آیا توان این را دارید وقتی بیشتر از یک بار زمین می‌خورید دوباره بلند شوید؟ یا کم می‌آورید؟

اگر چیزی را امتحان کردید و کار نکرد، باید این قدر احمق بود تا اگر دوباره شانس آن را به دست آوردید امتحانش کنید. و این بار جواب خواهد داد!

. کم نمی‌آورم. اگر می‌خواهید من را شکست دهید، باید برای تک‌تک امتیازها بجنگید. هیچ چیز به شما نمی‌دهم

وقتی قهرمان گرنداسلم می‌شوید همه می‌خواهند با شما باشند، اما سوال این جاست وقتی همهٔ دنیا مقابل‌تان قرار می‌گیرید چه کسی کنارتان می‌ماند؟

اگر اجازه دهید مغزتان بر حس دورنی‌تان حاکم شود، زندگی را خراب کرده‌اید.

راس ساعت پنج صبح چشم‌هایش باز می‌شد. صبحانه درست می‌کرد و کمک می‌کرد آماده شوم. به من می‌گفت که آن روز چه کارهایی باید انجام دهیم و باید روی چه چیزهایی تمرکز کنم. باور داشت اگر بخواهید روز خوبی بسیازد، پس روز خوبی خواهید داشت و اگر این روزهای خوب را ادامه دهید، موفقیت در انتظاراتان است.

از شکست متنفرم. تصور می‌کنم همهٔ بازیکنان این گونه باشند. هرگز ساده‌تر یا قدیمی نمی‌شود. حسی کمتر از مرگ ناگهانی ندارد.

و مهم نیست چندبار بگویی که گوشی‌ام را سر غذا کنار بگذارم، چون تغییری نخواهد کرد. برای چنین تغییری زیادی پیرم.

بازیکنانی که ۵ دقیقه بیشتر از بقیه تمرین می‌کنند، آن‌هایی که تا دیر وقت زیر باد و باران کار می‌کنند برنده می‌شوند. استعداد من این بود. نه قدرت و نه سرعت، استقامت بزرگترین استعداد من بود.

این تجربه چیزی به من آموخت: عدالت مطلق وجود ندارد، نه در این دنیا. نمی‌توانید افکار و حرف‌های مردم در مورد خودتان را کنترل کنید. نمی‌توانید برای بدشانسی برنامه‌ریزی کنید. فقط می‌توانید سخت کار کنید، کارتان را به بهترین نحو انجام دهید و حقیقت را بگویید. در پایان، فقط زحمات‌تان اهمیت دارند. بقیهٔ چیزها از کنترل شما خارج است.

بدون احساس. بدون ترس. مانند یخ. با دخترهای دیگر دوست نبودم، چون باعث می‌شد نرم شوم و راحت‌تر شکست بخورم. می‌توانستند بهترین دخترهای دنیا باشند، اما من حتی نمی‌دانستم. انتخاب کرده بودم که ندانم.

قانونی وجود دارد که می‌گوید هرچه به هدف نزدیک‌تر می‌شوید شرایط سخت‌تر می‌شود. هر مرحله به معنی فشار بیشتر و مقابله با حریفی سخت‌تر بود.

همیشه از شکست‌ها چیزهای بیشتری یاد می‌گیرید تا پیروزی‌ها، هم دربارهٔ بازی و هم دربارهٔ خودتان.

بدترین اتفاق در زندگی داشتن چیزی درست در زمانی اشتباه است.

بعدها یک دوچرخه گرفتیم. یوری پدال می‌زد و من از پشت محکم بغلش می‌کردم. یک بار پلیس جلویمان گرفت چون من بدون کلاه ایمنی سوار شده بودم، برای پدرم که در چند مایلی انفجار چرنوبیل زندگی می‌کرد چیز خنده‌داری بود.

یوری که مجبور بود انگلیسی را به سرعت یاد بگیرد باید شغلی پیدا می‌کرد. در یک گروه خدماتی بود که کارهای حیاط و باغ‌ها را انجام می‌دادند و چمن‌ها را کوتاه می‌کرد. حتما روزهای سختی برایش بوده‌اند، اما برای سال‌ها انگیزه‌ای باور نکردنی داشت، ارادهٔ او بود که به هردوی ما قدرت می‌داد. پول در می‌آورد، تنیس من را مدیریت می‌کرد، پدرم بود و نهایت تلاشش را می‌کرد تا دنیای تنیس را یاد بگیرد. یک شب، وقتی سرکی به هال کشیدم، دیدم عینک مطالعه زده و زیر ستونی از کتاب‌های استراتژی و موفقیت دفن شده است.

خب، می‌دانید که ایتالیایی‌ها چه می‌گویند: مردم نقشه می‌کشند، خدا لبخند می‌زند.