کتاب زندگی خود را دوباره بیافرینید

در هنگام آسیب‌پذیری، همیشه در این ترس زندگی خواهید کرد که بلایی در کمین است و هر لحظه رخ می‌دهد؛ حال این بلا، بلای طبیعی باشد یا وقوع یک جرم، بروز یک بیماری و یا مشکلی مالی. در زندگی احساس «امنیت» نخواهید داشت. اگر گرفتار این تله هستید، در کودکی به گونه‌ای پرورش یافته‌اید که دنیا محیطی پرخطر است. احتمالاً والدینتان بیش از حد مراقب شما و بیش از اندازه نگران امنیت شما بوده‌اند. نگرانی‌های شما افراطی و غیرواقع‌بینانه هستند و با این وجود شما باز هم اجازه می‌دهید تا کنترل زندگی شما را بر عهده بگیرند. این افکار انرژی شما را صرف اطمینان حاصل‌کردن از اینکه در امان هستید می‌کنند. ترس‌های شما ممکن است حول محور بیماری‌ها بچرخد: ترس از حملات قلبی، ابتلا به ایدز و یا حتی جنون. این افکار می‌توانند بر آسیب‌های مالی متمرکز شوند: ورشکستگی و کارتن‌خوابی. نگرانی‌های شما ممکن است درمورد سایر مسائل عمومی نیز باشد. مسائلی همچون ترس از پرواز، ترس از مورد سرقت قرارگرفتن و یا ترس از زلزله. دو تله‌ای که به قدرت روابط عاطفی شما با دیگران مربوط می‌شود: «کمبود عاطفی» و «جامعه‌گریزی» یا «طرد از اجتماع».

نکتهٔ خوب اینجاست که اغلب ما به سمت تجربیاتی جذب می‌شویم که احساس لذت و خرسندی را برای ما به همراه دارند. نکتهٔ بد و منفی اینجاست که ما از رویارویی با موقعیت‌هایی که منجر به رنجش ما می‌شوند اجتناب می‌کنیم، حتی اگر رویارویی با آن‌ها منجر به رشد و پیشرفت شود.

به اعتقاد ما، سه نوع کمبود در دوران کودکی وجود دارد: کمبود تربیت، کمبود همدردی و کمبود راهنمایی و هدایت. جِد از هر سه کمبود رنج می‌برد. اگر دچار مشکلات برقراری ازتباط هستید، پس دچار تنهایی نیز خواهید شد. شاید حس کنید که هیچ‌کس حقیقتاً شما را نمی‌شناسد و به شما اهمیتی نمی‌دهد (تلهٔ کمبود محبت). ممکن است احساس انزوا از تمام دنیا داشته باشید، به گونه‌ای که حس کنید به هیچ کجا تعلق ندارید (تلهٔ طردشدن اجتماعی) این حس همان حسِ پوچی است؛ احساسِ اشتیاق به داشتن یک رابطهٔ خوب.

یک کودک، به خانواده‌ای ایمن و باثبات نیاز دارد. خانهٔ ایمن خانه‌ای است که والدین آن در دسترس هستند. چه از نظر فیزیکی و چه از نظر احساسی در خدمت کودک هستند. با هیچ‌کس بداخلاقی نمی‌شود. دعواهای لفظی، درون‌مرز واضح و معمولی رخ می‌دهد. هیچ ترسی از مرگ و یا ترک‌شدن برای مدت طولانی وجود ندارد.

ما به روش‌های مختلفی که با ما رفتار شده و با آن‌ها بزرگ شده‌ایم، عادت می‌کنیم. اگر در خانواده‌ای بزرگ شویم که در آن با ما بدرفتاری شده، نادیده گرفته شدیم، سرمان فریاد کشیده شده، مدام مورد انتقاد واقع شده‌ایم و یا مطیع هستیم، پس همیشه نیز در چنین شرایط و موقعیتی نیز احساس راحتی می‌کنیم.

رویکرد، رویکردی فعال است که به مراجعه‌کنندگان می آموزد تا از طریق کنترل افکارشان، کنترل خلق‌وخوی خود را در اختیار بگیرند.

«طردشدن از اجتماع»، به ارتباط شما با دوستان و آشنایان مربوط می‌شود. مربوط به احساس دوری از تمام دنیا و احساسِ «متفاوت‌بودن» می‌شود. اگر دچار چنین تله‌ای هستید، در دوران کودکی توسط سایر هم‌سن و سالان خود رانده شده‌اید. در جمع گروهیِ دوستان خود جایی نداشته‌اید. احتمالاً ویژگی غیرعادی داشته‌اید که باعث شده به نوعی احساس متفاوت‌بودن داشته باشید. به‌عنوان یک بزرگسال، اساساً با کناره‌گیری از دیگران، این تله را در زندگی خود حفظ کرده‌اید. شما از بودن در جامعه و دوست یابی دوری می‌کنید. احتمالاً در کودکی ویژگی خاصی در شما وجود داشته که سایر کودکان آن را نپذیرفته‌اند و به همین دلیل شما را رد کرده‌اند و در نتیجه شما از نظر اجتماعی احساس «ناخوشایندی» داشته‌اید

احساس امنیت اساسِ هر چیزِ دیگری است. فقدان چنین احساسی هر چیز کوچکی را غیرممکن می‌سازد.

«آگاهی» سریع و «تغییر» بسیار آهسته رخ می‌دهد.

سه راه متفاوت برای مقابله با تله‌های زندگی: تسلیم، فرار و ضد حمله