بریده‌هایی از کتاب انگیزش؛ منطق پنهانی که انگیزه‌های ما را شکل می‌دهد

زندگی هیچگاه با شرایط، غیرقابل تحمل نمی‌شود؛ اما با نبود معنا و هدف می‌شود.

زندگی هیچگاه با شرایط، غیرقابل تحمل نمی‌شود؛ اما با نبود معنا و هدف می‌شود. - ویکتور فرانک

فیلسوف آلمانی، فردریک نیچه، استدلال کرده است که پاداش‌های بزرگ زندگی از تجارب فلاکت‌بارمان ناشی می‌شود.

یکی از دوستان من که به صورت داوطلبانه در آسایشگاه فعالیت می‌کند، سال‌ها به مصاحبت و همراهی با مردمی می‌پردازد که آخرین قدم‌هایشان در زندگی را برمی‌دارند. او شب‌های طولانی در کنار تختشان می‌نشیند، دست‌هایشان را می‌گیرد و آرام آواز می‌خواند. او خودش را «مامای مرگ» می‌داند. و می‌گوید: «این پایان، تولدی دیگر است. و من احساس خوش‌شانسی می‌کنم که به آن‌ها برای گذشتن از آن کمک می‌کنم».

«آزمایش مشاوران نشان داد که مردم به شکل چشمگیری وسعت و عمق تأثیر احساس موفقیت بر دیگران را درک نمی‌کنند و قدر نمی‌دانند. مدیر شما باید احتمالاً با خودش استدلال کرده باشد که افرادی که برایش کار می‌کنند، مانند موش‌هایی در معمای ماز که فقط برای رسیدن به غذا تلاش می‌کنند، برای رسیدن به حقوق کار می‌کنند. اگر او از شما می‌خواهد تا کار روی هدف دیگری را شروع کنید، ممکن است اینطور فکر کند که تنها چیزی که لازم است انجام دهد این است که شما را مستقیم به مسیر جدید بفرستد و شما هم سریعاً حرکت به سمت هدف جدید را شروع خواهید کرد. این طور به نظر می‌رسد که او احساس نمی‌کند متوقف کردن پروژۀ بزرگتان چه تأثیر بزرگی بر انگیزۀ شما دارد.»

یک جامعه بدون اعتماد جامعه نیست، مجموعه‌ای از افراد است که به طور مستمر از هم می‌ترسند.

وقتی ما سخت‌تر کار می‌کنیم و کمی‌تلاش و زمان بیشتر هزینه می‌کنیم، احساس مالکیت بیشتری می‌کنیم و بدین‌گونه از ثمرات تلاشمان بیشتر لذت می‌بریم.

تمام ما احساس یک هوس برای نوعی زندگی پس از مرگ داریم

هرچه افراد تلاش بیشتری کنند، بیشتر به ساخته‌هایشان اهمیت می‌دهند.

زندگی هیچگاه با شرایط، غیرقابل تحمل نمی‌شود؛ اما با نبود معنا و هدف می‌شود. - ویکتور فرانک

ما همه در قلبمان کودکانی نوپا هستیم و توسط بازی‌ها بر انگیخته می‌شویم.

در واقع، یکی از سحرآمیزترین چیزها در مورد انگیزش این است که غالباً ما را به انجام کارهای بزرگ، سخت، چالش برانگیز و حتی دردناک وا می‌دارد.

وقتی ما سخت‌تر کار می‌کنیم و کمی‌تلاش و زمان بیشتر هزینه می‌کنیم، احساس مالکیت بیشتری می‌کنیم و بدین‌گونه از ثمرات تلاشمان بیشتر لذت می‌بریم.

افرادی که اعلام می‌کنند زندگی معنادار مفیدی دارند، بیشتر به انجام کار برای دیگران علاقه دارند، در حالیکه افرادی که فقط بر روی کارهای خودشان تمرکز دارند، اظهار می‌کنند که فقط به صورت سطحی شادند. البته «معنا» یک مفهوم بی‌ثبات است، اما خصوصیت ضروری آن این است که با داشتن احساس هدف، ارزش و فشار – ناشی از بودن در چیزی بزرگتر از خود – بدست می‌آید.

آنها نشان می‌دهند چگونه میل ذاتی ما به باور اینکه زندگیمان در آن‌سوی پل زندگی هدفی دارد، ما را به کار بیشتر و سخت‌تر – حتی تا نقطۀ رنج و زحمت شخصی – در راستای کسب معنای بیشتر می‌کشد.

حقیقت این است که ما هیچگاه بزرگ نمی‌شویم.

فیلسوف آلمانی، فردریک نیچه، استدلال کرده است که پاداش‌های بزرگ زندگی از تجارب فلاکت‌بارمان ناشی می‌شود.

زندگی هیچگاه با شرایط، غیرقابل تحمل نمی‌شود؛ اما با نبود معنا و هدف می‌شود.

کمی‌عرق ریختن، ما را به معنا باز می‌گرداند – و این بازگشت والایی است.

اگر ما بی‌حوصله و بی‌انگیزه باشیم، می‌توانیم از خودمان بپرسیم: کاری که می‌کنم چگونه به فردی در راه مانده کمک می‌کند؟ چه معنایی می‌توانم ایجاد کنم؟ با این نوع نگرش و مدل‌ذهنی، شانس اینکه یک پاسخ مثبت پیدا کنیم وجود دارد.

ما خودمان را در زمان‌های مختلف، در زندگی، در خانه و یا کار با انجام دادن کارهای مشابه به صورت یکنواخت و عدم پاداش و قدردانی، مانند سیسیفوس، بی‌حوصله و بی انگیزه می‌یابیم.

زندگی هیچگاه با شرایط، غیرقابل تحمل نمی‌شود؛ اما با نبود معنا و هدف می‌شود.

انگیزش انسان در حقیقت مبنی بر یک مقیاس زمانی طولانی، و حتی بعضی وقت‌ها طولانی‌تر از طول عمر ماست.

شرح شغل رسمی ما هرچه که باشد، ما همه انگیزه دهندگانی پاره‌وقت هستیم.

وقتی متعهد می‌شویم و بلند مدت فکر می‌کنیم، اکثراً کارهای شخصی خودمان را برای نفع خانواده کنار می‌گذاریم، وقتی این چنین از خود گذشتگی کنیم، اتفاقات شگفت انگیزی رخ خواهد داد.

این نسبتاً ساده است که حسن نیت ایجاد کنید. تمام چیزی که نیاز داریم یک کلمه مشوقانه اینجا و آنجا است، یک هدیه و پاداش از این وقت به اون وقت و نگاهی خالصانه و صمیمانه به چشمان دیگران.

پول انگیزانندۀ ساده و بزرگی که اکثر ما فکر می‌کنیم، نیست.

در بعضی مواقع، تمام ما، وقتی کار دیگران را نادیده می‌گیریم، انتقاد می‌کنیم، اعتنا نمی‌کنیم یا حتی خراب می‌کنیم، به انگیزش افراد تجاوز (یا حتی قتل) می‌کنیم.

با انواع نیروهای ناملموس و احساسی بسیار بیشتر بر انگیخته می‌شویم: نیاز به تصدیق شدن رسمی و احساس مالکیت، احساس موفقیت و پیروزی، یافتن امنیت، یک تعهد بلندمدت و احساس هدف مشترک.

زندگی هیچگاه با شرایط، غیرقابل تحمل نمی‌شود؛ اما با نبود معنا و هدف می‌شود