بریده‌هایی از کتاب مکمل راز

این‌که دارید بخش تاریکی از عمرتان را می‌گذرانید یا در قعر هستید یا دوران گذارتان است، اشکالی ندارد؛ به شرطی که در آنجا سکونت نکنید و ماندگار نشوید!

یک لحظه آرام بگیرید و به چیزهایی که دارید نگاه کنید، بابت وجودشان خوشحال باشید، دوستشان داشته باشید، در آغوششان بگیرید، آن‌ها را تحسین کنید؛ آن‌وقت می‌بینید که سیل‌بندها باز می‌شوند و نعمت‌های بیشتر به سمتتان روانه می‌شوند.

اگر دستت را باز بگذاری که چیزی به دیگران بدهی، دستت باز است که چیزی هم دریافت کنی.

عالم نمی‌تواند یا نمی‌خواهد پیش از آن‌که برای آنچه داری شکرگزار باشی، خود را بگشاید و چیزی دیگر یا چیزی بهتر به تو بدهد.

«تمام مشکلات، در حافظه ریشه دارند. در این لحظه مشکلی وجود ندارد.»

«تنها دلیلی که می‌خواهیم مشکلاتمان را تجزیه و تحلیل کنیم، این است که داریم برنامه می‌ریزیم دوباره به آن‌ها دچار شویم.»

«می‌توانی هر چیزی را که می‌خواهی در زندگی‌ات داشته باشی، به این شرط که به آن محتاج نباشی.»

«خواستن‌هایت را رها کن و به خودت اجازه‌ی داشتن بده.»

«هر قدر برای خودتان بیشتر ارزش قایل باشید، ثروتمندتر می‌شوید.»

«مسأله این است که باید تمام مقصر دانستن‌ها، تمام زیر سؤال بردن‌ها و تمام ایراد گرفتن‌ها را رها کنیم تا خودِ درونی‌مان را آزاد سازیم؛ تا آنچه را می‌گوییم می‌خواهیم، جذب کند. تا وقتی این کار را نکنیم، مثل اسب عصاری به دور خودمان خواهیم چرخید و از خود خواهیم پرسید که چرا به نتایجی که می‌خواهیم، نمی‌رسیم.»

وقتی وابسته باشی، وقتی نیازمند باشی، وقتی ناامید باشی، همین انرژی را هم به بیرون ساطع خواهی کرد که عاقبتش جذب احتیاجِ بیشتر و نیازِ بیشتر می‌شود. به چیزی که می‌خواهی نمی‌رسی، بلکه عاقبتت رسیدن به احساس ناامیدی‌ای می‌شود که باور داری بر تو مسلط است.

می‌توانی هر چیزی را که می‌خواهی در زندگی‌ات داشته باشی، به این شرط که به آن محتاج نباشی. یعنی تا وقتی می‌توانی آن را داشته باشی که به آن وابسته نباشی. تا وقتی می‌توانی آن را داشته باشی که مرگ و زندگی‌ات را به داشتن آن مرتبط نکنی. تا وقتی می‌توانی آن را داشته باشی که در راهش خودت را بیچاره نکنی، محتاجش نباشی، معتادش نباشی. می‌توانی هر چیزی را که می‌خواهی در زندگی‌ات داشته باشی، به این شرط که آن را نخواهی.

وقتی هم که همه‌چیز بگذرد و خاتمه پیدا کند، دانش‌آموز ذن بالأخره این درک را پیدا می‌کند این‌طور نبوده که زندگی مشکل بوده و او حالا راه‌حلش را پیدا کرده است. بلکه به این درک می‌رسد که از اول مشکلی وجود نداشته است.

«اول باید از خودت بپرسی برای چه چیزی شور و شوق داری و اگر برای هیچ‌چیز شور و شوق نداشتی، باید ببینی کدام کار را خوب انجام می‌دهی. اگر برای این سؤال هم جوابی نداشتی، فکر کن اگر فقط یک سال دیگر زنده می‌ماندی، در این مدت چه کاری می‌کردی تا هم درآمد داشته باشی و هم از انجامش خوشحال باشی.»

«هیچ‌کس نمی‌تواند همه کار بکند؛ اما هر کسی می‌تواند کاری بکند. تو چه کاری می‌خواهی بکنی؟»

«اگر کس دیگر توانسته انجامش بدهد، پس انجام‌پذیر است.»

هر چیزی بهایی دارد و وقتی بها را پیشاپیش بدهید، کمتر خواهد بود و وقتی دیرتر بدهید، بیشتر

فقط دانستن شرط کافی نیست. باید دانشِ درست را به ترتیبِ درست داشته باشیم و آن را با عمل پشتیبانی کنیم. این چیزی است که نتیجه به بار می‌آورد.

«پادزهر ناامیدی، دست به کار شدن است.»

باید چیزهای زیادی به دست بیاوری تا بالأخره متوجه بشوی به دست آوردن چیزهای زیاد، تو را خوشبخت نمی‌کند.

آن‌طور که ارل نایتینگل گفته: «شما همان چیزی می‌شوید که بیشتر مواقع راجع به آن فکر می‌کنید.»

«بسیار مهم است که احساس خوبی داشته باشید. چون این احساس خوب، همان چیزی است که به‌صورت یک علامت به عالم ارسال می‌شود و شروع می‌کند به جذب کردن مقدار بیشتری از خودش به سوی شما. پس هرچه بیشتر احساس خوبی داشته باشید، بیشتر چیزهایی را جذب خواهید کرد که به شما کمک می‌کند احساس خوبی داشته باشید، و به بالاتر و بالاتر بردن شما ادامه خواهد داد.»

شکرگزاری، باعث جذب شکرگزاری بیشتر می‌شود. باعث جذب بیشترِ چیزهایی می‌شود که بابت آن‌ها شکرگزار باشی

بیشتر ما ترجیح می‌دهیم مطمئن باشیم که رنج خواهیم برد تا این‌که بدون هیچ اطمینانی پذیرای چیزهایی باشیم که پیوسته بهتر می‌شوند.

بعضی‌ها به‌شدت به رنج بردنشان دلبستگی دارند. اما موضوع فراتر از این می‌رود. مردم به هویتی هم که در ذهنشان خلق شده دلبستگی دارند.

واقعیت این است که اغلب مردم تسلط خود بر ذهن را از دست داده‌اند. اگر این حقیقت را فراموش کنید که شما افکار و احساساتتان نیستید، بلکه فقط آن‌ها را دارید، و همچنین اگر ندانید که می‌توانید درباره‌ی طرز فکر و احساسی که دارید کاری انجام بدهید، آن‌وقت ذهن به جای این‌که بنده‌تان باشد، اربابتان می‌شود.

هرچه بیشتر از خواستنِ فهمیدن و خواستنِ دانستن دست برداری، بیشتر دانستن خودش را عرضه می‌کند و این کار زندگی را ساده‌تر می‌کند... خیلی ساده‌تر.

آنچه در برابرش مقاومت می‌کنید حالتان را بد نمی‌کند؛ بلکه خود مقاومت است که این کار را می‌کند.

چیزی که در هنگام رهاسازی اتفاق می‌افتد این است که شما کاری برای رها کردن انجام نمی‌دهید، تنها دست از چنگ انداختن به آن برمی‌دارید؛ آن وقت خودش می‌رود.

بیشتر افراد، این دیدگاهِ اشتباه را دارند که اوضاع پیرامونشان است که احساسات کنونی و آزار دهنده‌شان را ایجاد می‌کند. اما در واقع شرایط بیرونی خنثی است و احساسات، چیزهایی هستند که ما در خودمان و با استفاده از ذهن ایجاد می‌کنیم. بنابراین می‌توانید به جای کاری که می‌کنید، کار متفاوتی انجام بدهید. می‌توانید دست از انجام آن کار بردارید.