بریده‌هایی از کتاب زندگی تو را دوست دارد (هفت اقدام معنوی برای رسیدن به شفا در زندگی)

«زندگی عاشق توست.» هر بار که این حرف را می‌شنوم، احساس می‌کنم عسل به استخوان‌هایم سرازیر شده است.

«وقتی خود را دوست داشته باشیم، به‌طور طبیعی فکرهای زیبا خواهیم داشت.»

لوئیز می‌گوید: «ما در این دنیا آینه عشق جهان هستیم»، هر چقدر خودمان را دوست داشته باشیم، خود را کمتر به روی دیگران فرافکنی می‌کنیم. وقتی دست از داوری و شماتت خویش بکشیم، دیگران را هم کمتر داوری می‌کنیم. وقتی حمله به خود را متوقف کنیم، به دیگران حمله نمی‌کنیم، وقتی خود را رد نکنیم، مورد آزار دیگران قرار نمی‌گیریم. وقتی خودمان را بیشتر دوست داشته باشیم، شادمان‌تر می‌شویم، کمتر حالت تدافعی می‌گیریم و گشوده‌تر خواهیم شد. وقتی خودمان را دوست داشته باشیم، دیگران را هم به‌طور طبیعی بیشتر دوست خواهیم داشت. عشق به خود بزرگ‌ترین هدایاست.

«عشق یک آینه است، تنها جوهر شما را منعکس می‌کند کافی است شجاعت داشته باشید که به چهره‌اش نگاه کنید.»

بدترین سناریو این است که با ذهن دست‌دوم زندگی کنید، ذهنی که از یک والد یا شخص دیگری به عاریت گرفته باشید.

پیام لوئیز این است: «خودت را همین حالا دوست داشته باش. آن‌قدر صبر نکن تا برای این‌کار آماده شوی. اگر امروز خودت را دوست نداشته باشی، فردا هم خودت را دوست نخواهی داشت؛ اما اگر امروز شروع کنی، آینده بهتری را دست و پا خواهی کرد و آن خویشتن آتی سپاسگزار تو خواهد بود.»

خود را متقاعد کرده‌ایم که داوری کردن، همان دیدن است؛ اما عکس این درست است. تنها وقتی دست از داوری کردن بردارید، می‌توانید ببینید.

«واقعیت وجود شما این است که دوست‌داشتنی هستید.»

لوئیز به من می‌گوید: «مطلبی که می‌خواهم خوانندگان این کتاب بدانند این است؛ زندگی به‌صورتی که هستید، شما را دوست دارد و از شما هم می‌خواهد همین کار را انجام دهید. ما به این دنیا آمده‌ایم تا عشق بی‌چشم‌داشت را بیاموزیم و این‌کار با خودپذیری و دوست‌داشتن خویشتن امکان‌پذیر است».

مؤثرترین کاری که برای تغییر نگرش خود می‌توانید انجام دهید؛ این است که ابتدا ذهنیتی که درباره خود دارید، تغییر دهید

روابط آینه هستند. وقتی ما یکدیگر را ملاقات می‌کنیم، خود را نیز ملاقات خواهیم کرد. ما متوجه می‌شویم از دیگران متفاوت هستیم؛ اما شباهت‌هایی نیز داریم. شما آنچه تجربه می‌کنید، در روابط خود می‌آورید

«آنچه امروز هستیم، ناشی از اندیشه‌های دیروز ماست و اندیشه‌های امروز ما زندگی فردایمان را می‌سازد

با نگاهی در آینه، اصل آینه را بررسی می‌کنیم. بر اساس این اصل تجربه ما از دنیا بازتاب رابطه ما با خودمان است. ما چیزها را نه به شکلی که هستند، بلکه به شکلی که خودمان هستیم، می‌بینیم. بنابراین دنیا حقیقت ما را منعکس می‌کند و آن حقیقت این است که «من دوست‌داشتنی هستم.» در ضمن آینه هراس‌های ما را به نمایش می‌گذارد، من دوست‌داشتنی نیستم. وقتی خودمان را دوست نداشته باشیم، دنیا تیره و تاریک می‌شود؛ اما یک اقدام مهرورزانه به خود می‌تواند سبب شود تا به دنیا نگاهی جدید بیندازیم.

فکر قدرتی ندارد، همه چیز به این بستگی دارد که شما به فکر چه نیروهایی بدهید

قبول ندارد که اندیشه مثبت یا منفی باشد. اندیشه همیشه خنثی است. این طرز برخورد ما با اندیشه است که مثبت یا منفی است

چگونه ذهنمان را تغییر می‌دهیم؟» ـ «باید رابطه خود را با ذهنتان تغییر دهید.» ـ «چگونه این کار را انجام دهیم؟» ـ «باید به‌خاطر داشته باشید که شما مبتکر اندیشه‌های خود هستید.» «اندیشمند باشیم، نه اندیشه؟» ـ «قدرت با اندیشمند است نه با اندیشه! متوجه داوری باشید، نه داور. متوجه انتقاد از خود باشید؛ اما بدترین منتقد خود نباشید.»

ـ «او گفت فراموش نکن که عالم هستی تو را دوست دارد و می‌خواهد تو موفق شوی.»

کودکان مانند پرندگانی هستند که بالای جسمشان پرواز می‌کنند و با این حال باید روی جسمشان فرود آیند. وقتی در آینه نگاه می‌کنند به جسمشان اشاره نمی‌کنند و با خود نمی‌گویند: «این من هستم.» بچه‌ها آگاهی ناب هستند. فکر «من» در آن‌ها نیست. تصویر ذهنی ندارند، نقاب و ماسکی بر چهره ندارند. آن‌ها پر از روح و روان بدوی هستند. آن‌ها تنها با چهره‌شان شناخته می‌شوند. بعضی‌ها به این چهره روح می‌گویند.

عالم هستی به‌جای این‌که یک ماشین عظیم باشد، یک اندیشه بزرگ است.

وقتی خودتان را دوست داشته باشید، متوجه می‌شوید که زندگی هم شما را دوست دارد.»

لوئیز معتقد است؛ ما خانواده‌ای را انتخاب می‌کنیم که بتواند درس‌ها و استعدادهایی که در تمام مدت سفر زندگی به آن‌ها احتیاج داریم، به ما بدهد.

عشق چیزی بیش از یک احساس است. بیش از یک عاطفه است. عشق طبیعت راستین شماست. دی. ان.ای معنوی شماست.