بریده‌هایی از کتاب آیا برای فرزند خود قصه می‌گویید؟

دیدن فیلم های ترسناک و یا بازیهای کامپیوتری خشن می‌تواند اثرات منفی جبران ناپذیری بر روی کودک داشته باشد، دیدن اخبار وحشت ناک نظیر ترورها، قتل‌ها حوادث طبیعی، و ... کودک را با دنیای پر تلاطم و غیر قابل باور مواجه می‌کند.

اگر شما وقت کافی برای انتخاب و آماده کردن یک داستان خوب را ندارید هرگز قصه گفتن را به این خاطر کنار نگذارید، شما می‌توانید از بچگی خودتان داستاهایی تعریف کنید، کودکان دوست دارند داستانهایی از بچگی شما بشنوند، حتی می‌توانید داستانهایی از سایر اعضا خانواده بگویید، کودکان برای این داستانها ارزش زیادی قائل هستند، اکثر ما این تجربه خوشایند را هنگام خاطره تعریف کردن مادر بزرگ‌ها و پدر بزرگ‌ها داشته‌ایم. در این صورت شما با وجود نداشتن وقت کافی می‌توانید به بخشی از فواید قصه گویی مثل تعامل بیشتر با کودک، آموزش مهارتهای اجتماعی و رفتارهای سازگارانه و ... دست یابید.

قصه‌ها به کودکان یاری می‌رسانند تا ارتباط‌ها را درک کنند رابطه‌ای که بین شخصیتهای یک قصه وجود دارد می‌تواند به کودک یاری برساند که خود چگونه این موارد را در زندگی رعایت کند، در این مسیر حتی کودک فرصت می‌یابد تا تجربه‌های عاطفی خود را در سایه این ارتباط‌ها تمرین کند

براساس نظریه بندورا کودک حتی از طریق این تجربه‌ی جانشینی و همانند سازی با قهرمان داستان پیامدهای رفتار را مورد تجزیه تحلیل قرار می‌دهد و آنرا الگو برداری می‌کند و به کار می‌برد.

فواید قصه گویی در ذیل به صورت سه بخش: اثرات روانشناختی، اجتماعی و هنری توضیح داده شده‌اند، باید توجه داشت که فقط با تکرار قصه گفتن برای کودک می‌توان به این مزیت‌ها دست یافت.

توصیه‌های صریح فراموش می‌شدند، اما وقتی همین توصیه‌ها در قالب یک داستان جالب و سرگرم کننده ارائه می‌شوند گیرایی آنها چند برابر می‌شود. (میلتون اریکسون، ترجه مهدی قراچه داغی،‌۱۳۸۶)

قصه گویی یکی از بهترین شیوه‌ها در مشاوره با کودکان است این به آن معنا نیست که قصه درمانی باید الزما توسط مشاوران و روان درمانگران اجرا شود. اتفاقاً ثابت شده که محیط خانه و قصه گویی توسط والدین تاثیرات بهتر و ماندگارتری داشته است و اگر همراه با نوازش و تماس بدنی باشد کودک آرامش بیشتری می‌یابد

در اوایل کودکی قصه گویی بعنوان حمایت از رشد کودکان تعریف می‌شود تا به آنها کمک کند معانی موجود در جهان را دریابند و ارتباطات را گسترش دهند، شناخت داشته باشند. مهارتها را فراخوانند و ارتباط خود را با همسالان و بزرگسالان نیرومند سازند. (۲۰۱۰, sabiesca, paolini, garzotto) میلتون اریکسون داستان را وسیله‌ای برای انتقال ارزش‌های فرهنگی و اخلاقی می‌داند که ذهن ما را به صورت ناخودآگاه تغییر می‌دهد، وی معتقد بود هدف اصلی داستانها ایجاد یک تحول درونی است.