بریده‌هایی از کتاب درمان و به سازی رابطه ها

دسته‌ای که بیش از همه مفتون آن هستم و افراد آن را «سرداران ازدواج» می‌نامم، افرادی هستند که چنان از پس حل اختلافات برمی‌آیند که گویی آن اختلاف‌ها در زناشویی شوخی‌هایی بیش نیستند. البته این‌طور نیست که آنان هرگز عصبانی نمی‌شوند و مخالفتی نمی‌کنند ولی در عین مخالفت، رابطه، علاقه و همبستگی را حفظ می‌کنند. به‌جای حالت دفاعی گرفتن و یا احساس آسیب‌دیدگی کردن، با پرتویی از محبت، با علاقه‌ای ژرف و احترامی متقابل به اختلافات خویش چاشنی می‌زنند. به‌نظر می‌رسد در کمال شگفتی، به منابع عظیم خوش‌خلقی، حتا در زمانی که مشاجره می‌کنند، دسترسی دارند. به این طریق تعارض آنان عملاً میوه‌ای شیرین به‌بار می‌آورد و سرچشمه‌ای برای کشف و حل مسایل می‌گردد.

اما اگر بخواهید، روابطی طولانی‌مدت و استواری بنا کنید، باید تمایل داشته باشید در همهٔ شرایط انتظارات یک‌دیگر را برآورده سازید. به همین دلیل است که ما در سوگند زناشویی می‌گوییم: «در خوشی و در ناخوشی» به همین دلیل است که مردم عبارت رفیق نیمه‌راه را سکه زده‌اند. ما خواهان رابطه‌هایی هستیم که مردم حتا در زمان‌هایی که خسته‌ایم، کج‌خلق‌ایم، می‌ترسیم، افسرده یا ناکام هستیم، در کنار ما باقی بمانند و ما را ترک نکنند.