بریده‌هایی از کتاب من لیاقتم خداحافظی بهتری بود

۶:۳۴ عصر دوست دارم بدونی، اما نمی‌خوام خودم بهت بگم.

۱۱:۳۳ شب فکر کردم دارم رها می‌کنم، تا اینکه یکی یه روز ازم پرسید: «اگه یه آرزو داشتی، اون چی بود؟» و اولین فکری که به ذهنم رسید این بود که اون آرزو رو حروم تو کنم.

چون هیچ‌وقت فکر نمی‌کنی که بار آخر بار آخره فکر می‌کنی دفعه‌های بعد هم هست فکر می‌کنی تا ابد وقت داری اما نداری.

با یا بدون بحث، تو هنوز همونی هستی که دلم می‌خواد.

تو هنوز نوتیفیکیشن مورد علاقهٔ منی.

۵:۵۷ صبح دلیل این‌که نمی‌تونیم کسی رو رها کنیم اینه که از عمق وجودمون هنوز امیدواریم.